Αν υπήρχε κάτι καλό που προέκυψε κατά την περίοδο της πρώτης πανδημίας ήταν ότι για πρώτη φορά είδαμε σε τέτοια έκταση τους Χανιώτες να οδηγούν ποδήλατα. Επίσης, ήταν μία περίοδο που οι πεζόδρομοι ήταν πράγματι πεζοδρομοι.

Κάποιοι ελπίζαμε ότι αυτές οι θετικές αλλαγές αποτυπώνουν κάτι βαθύτερο και ότι θα μείνουν μαζί μας και όταν τα μέτρα παύσουν.

Όμως στα Χανιά, μόλις τα μέτρα χαλάρωσαν κατα τη δεύτερη καραντίνα όλες οι κακές πρακτικές επέστρεψαν και μάλιστα πιο δυναμικά.

Η κατάσταση στη Χάληδων και στους παράδρομους είναι απελπιστική. Ακόμα και η κεντρική οδός μετατρέπεται σε πάρκινγκ κακοπαρκαρισμένων αυτοκινήτων. Παρκάρουν τα οχήματά τους κάθετα και οριζόντια, όπου βρουν, αρκεί να έχει σκιά ή να φυλάσσεται από τη βροχή, ή έστω να είναι κοντά στο κατάστημά τους ή στο κατάστημα που θέλουν να ψωνίσουν.

Παράδρομοι που διασχίζουν κάθετα τη Χάληδων όπως η οδός Μπετόλο εξαφανίζονται αφού τα αμάξια είναι παρκαρισμένα δεξιά και αριστερά αφήνωντας μια λεπτή λωρίδα πεζόδρομου (;) για τους πολίτες και τους κάτοικους της περιοχής.

Είναι άσχημο και τραγικό και μας κάνει να αναρωτιόμαστε, πώς η αστυνομία αστυνόμευε τους πολίτες και επέβαλλε προστιμα για την τήρηση των μέτρων της πανδημίας και πώς γινεται διαχρονικά να αποτυγχάνει σε τέτοιο βαθμό να προστατέψει τους πολίτες από λίγους ασυνείδητους και αντικοινωνικούς που θεωρούν ότι έχουν δικαίωμα να μετακινουν τα οχήματα και να παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους όπου θέλουν.

Η δημοτική αρχή δεν πρέπει να επιτρέψει κάποιοι πεζοδρομοι που έχουν αποδειχθεί λειτουργικοί να κυλήσουν σε μια κατάσταση που παραπέμπει στο χαλικουταριό που ίσχυε προηγούμενες δεκαετίες. Οφείλει να επιβάλλει πρόστιμα και αυστηρά και επιτέλους, πρέπει να κινηθούν πιο γρήγορα οι διαδικασιες για δημιουργια χωρων πάρκινγκ έτσι ώστε κανείς ανεγκέφαλος και ασυνειδητος να μην έχει τη δικαιολογία για να καταπατά το δικαίωμα όλων των πολιτών στο να περπατούν σε ένα δρόμο διχως να κινδυνεύουν να τους πατήσει η αμαξάρα τους.