Είναι σπάνιο, πολύ σπάνιο. Δε θυμόμαστε πολλές φορές όπου σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος να συμφωνεί σε τέτοιο βαθμό.
Κι όμως, τα καμώματα της Μονής Γουβερνέτου κατόρθωσαν ακόμα και να βάλουν στην ίδια πλευρά απέναντί της, τους αναρχικούς με τον Διγαλάκη.
Από τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι το ΚΚΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και τον αναρχικό χώρο ουδείς μπορούσε να υποστηρίξει τις ενέργειες των μοναχών της Μονής Γουβερνέτου. Ουδείς!
Προφανώς δεν είναι μόνο το παράνομο των ενεργειών αλλά και ο προκλητικός τρόπος με τον οποίο οι μοναχοί προχώρησαν σε αυτές τις ενέργειες, καθώς και η ασέβεια την οποία επέδειξαν προς εκλεγμένες αρχές του τόπου, τους εκπροσώπους του λαού οι οποίοι επιλέχθηκαν δια της ψήφου των πολιτών.
Ίσως αυτό να είναι και το πιο ελπιδοφόρο μήνυμα.
Ότι όλες οι πολιτικές δυνάμεις – ανεξαρτήτως των πολύ μεγάλων διαφορών που μπορεί να έχουν μεταξύ τους και των συγκρούσεων που οι διαφορές αυτές πρέπει να γεννούν για να προοδεύει ο τόπος – μπορούν να βρίσκουν έστω σε κάποια θέματα κοινά σημεια επαφής και συνεργασίας. Λειτουργώντας πρώτα και κύρια ως πολίτες του τόπου.