Αυτή είναι η αλήθεια…
Ο πόλεμος στην Ουκρανία απέχει από τα σύνορα της Ευρώπης όσο κι ο πόλεμος στη Συρία.
Η απειλή που αισθάνεται η Πολωνία δεν είναι τίποτα σε σχέση με τις πραγματικές απειλές που διατυπώνει σχεδόν κάθε βδομάδα εις βάρος της Ελλάδας η Τουρκία.
Όμως ενώ η Ευρώπη απειλεί τη Ρωσία, επιβάλλει τρομερές κυρώσεις και φτάνει στα όρια ενός παγκοσμιου πολέμου, στην περίπτωση της Ελλάδας οι διαρκείς παραβιάσεις του εναέριου χώρου της Ελλάδας, η αμφισβήτηση των συνόρων από την Τουρκία συναντούν χλιαρές, μηδαμινές αντιδράσεις από ΗΠΑ και ΕΕ που καλούν τις δύο χώρες να βρουν λύση.
Πόσο πια υποκρισία η Ευρώπη και οι ΗΠΑ. Πόσο υποκρισία να αντέξουμε όταν τη στιγμή που η Ευρώπη νοιώθει απειλή από τη Ρωσία, η Τουρκία έχει υπό την κατοχή της τη μισή Κύπρο, μια χώρα που ανήκει στην Ευρώπη και η Ευρώπη δεν λέει κουβέντα.
Για ποια δημοκρατία και ελευθερία μιλάνε οι ηγέτες της Ευρώπης και της Δύσης όταν στους φορολογικούς παράδεισους της Ευρώπης δεν υπαρχουν μονο Ρώσοι ολιγάρχες, αλλά κυρίως Ευρωπαίοι ολιγάρχες;
Μήπως δεν ξέρουν για τον πλούτο που φυλάσσεται στη μικρή χώρα του Λουξεμβούργου; Μήπως δε γνωρίζουν ότι σε αυτή τη δημοκρατία που ανακαλύπτουν όποτε τους συμφέρει το 0.01% του πληθυσμού κατέχει όσο πλούτο κατέχει το 50% αυτών που βρίσκονται στα χαμηλότερα στρώματα;
Μήπως δε γνωρίζουν ότι το κόστος των κυρωσεων που επιβάλλουν θα το πληρώσουν κυρίως οι λαοί της Ευρώπης; Κυρίως οι λαοί των φτωχότερων χωρών της Ευρώπης;
Για ποια δημοκρατία μιλάνε όταν εξωθησανε τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της Ελλάδας να αθετήσει το δημοψήφισμα, επέβαλλαν καταστρεπτικά για τους φτωχούς μέτρα λιτότητας, οδήγησαν εκατοντάδες χιλιάδες νέους στη μετανάστευση για να εξυπηρετήσουν μια χούφτα πλουτοκράτες; Μήπως αυτό δεν ήταν ένας πόλεμος όπου οι ισχυροί της Ευρώπης βομβάρδισαν οικονομικά τον λαό της Ελλάδας; Μήπως στον πόλεμο που κήρυξαν εναντια στον λαό για να νομιμοποιήσουν τη δράση τους δεν μας χαρακτήρισαν τεμπέληδες, διεφθαρμένους, απατεώνες;
Πόσο πια υποκρισία;