Της Δήμητρας Μυρίλλα
Εάν το ουκρανικό καθεστώς δεν αντέχει τον Πούσκιν πάνω στο βάθρο του τότε έχει πολλαπλάσιους λόγους να μην ανέχεται το Μαξίμ Γκόρκι, ειδικά τον Μαξίμ Γκόρκι. Αυτόν τον πρωτοπόρο κομμουνιστή της επαναστατικής λογοτεχνίας, ο οποίος στις μεγάλες κοινωνικοπολιτικές αλλαγές της χώρας του με την Οκτωβριανή Επανάσταση βρέθηκε στο πλάι του ρώσικου λαού.
Γι’ αυτούς, λοιπόν, τους λόγους το άγαλμά του δεν πρέπει να βρίσκεται στο κέντρο μιας ουκρανικής πόλης, στην προκειμένη περίπτωση στην πλατεία της πόλης Βίνιτσα. Ετσι, οι δημοτικές αρχές διέταξαν στην αποξήλωσή του υπηρετώντας την αποκομμουνιστοποίηση που εισήγηγε η ουκρανική κυβέρνηση και τέθηκε σε ισχύ με πακέτο νόμων από το 2015. Το μνημείο του Γκόρκι ανεγέρθηκε στην κεντρική πλατεία της πόλης το 1968 και η πλατεία έφερε επίσης το όνομα το συγγραφέα μέχρι το 2020 οπότε μετονομάστηκε.
Ποιά ήταν η επίσημη εξήγηση για το ξήλωμα του μνημείου; Οτι ο Μαξίμ Γκόρκι ήταν «υπηρέτης του σταλινικού καθεστώτος».
Φαίνεται, ότι το από το 1997 αποκύημα της φαντασίας ότι ο Γκόρκι δολοφονήθηκε με εντολή του Στάλιν δεν «φτούρησε», οπότε επιστρατεύτηκε το ακριβώς αντίθετό του. Διότι, υπάρχει κάτι που η αστική διανόηση δεν μπορεί να ανεχτεί. Το να συγκαταλέγεται κάποιος ανάμεσα στους μεγαλύτερους και σπουδαιότερους ανθρώπους του πνεύματος και των τεχνών και παρόλα αυτά να τολμά να παραμένει αμετανόητος κομμουνιστής. Σε αυτή την περίπτωση η αντικομμουνιστική υστερία και η πολιτική αφασία διανθισμένη με γελοίες ιστορικές ανακρίβειες αγγίζουν τα ανώτατα όρια της γελοιότητας.
Ο αντικομμουνισμός δεν έχει αδιέξοδα. Και ενίοτε αν βρεθεί σε αδιέξοδο…. γκρεμίζει και ξεμπερδεύει.
Αλλώστε, θα υπάρξει και συνέχεια όπως διαβεβαιώνει και ο δήμαρχος του Κιέβου ( ria.ru/20220428/demontazh-1786048714) Βίταλι Κλίτσκο (είναι εκείνο το φασιστοκαλόπαιδο που είχε ιδρύσει το κόμμα «Γροθιά» καθώς από το «Ίδρυμα Konrad Adenauer» του ανατέθηκε να ηγηθεί ακροδεξιού μορφώματος με αποστολή την «γερμανοποίηση» της Ουκρανίας) προειδοποιώντας ότι «σχεδιάζεται να αποσυναρμολογηθούν περίπου 60 μνημεία που συνδέονται με τη Ρωσία και τη Σοβιετική Ενωση».
Τίποτα, όμως, δεν επιλέγεται τυχαία, ούτε φυσικά η πόλη Βίνιτσα. Εκεί ακριβώς τον Σεπτέμβριο του 1941 εξοντώθηκαν 28.000 Εβραίοι, οι οποίοι πριν δολοφονηθούν έπρεπε να ρίχνουν στους λάκκους τα πτώματα των συμπατριωτών τους της προηγούμενης ομάδας. Αυτή η σφαγή οργανώθηκε και εκτελέστηκε με τη συνεργασία των ουκρανών φασιστών και συνεργατών των ναζί. Η ουκρανική πολιτοφυλακή ίππευε πάνω σε άλογα και είχε περικυκλώσει τους Εβραίους, πριν ανοίξει πυρ εναντίον τους. Όσοι δεν πέθαναν αμέσως, τους αποτελείωσαν, ποδοπατώντας τους με τα άλογα. Συγκέντρωσαν όσους απέμειναν σε ένα στρατόπεδο, όπου τους διέταξαν να γδυθούν και τους οργάνωσαν σε σειρές. Αφού πυροβολούσαν μία σειρά διέταζαν την επόμενη να ρίξει τα πτώματα μέσα στους λάκκους (βλ. mixanitouxronou.com.cy/i-istoria-mias-fotografias/o-telefteos-evreos-sti-vinitsa-to-ntokoumento-apo-tin-exontosi-28-chiliadon-athoon-apo-tous-nazi-)
Ολοι αυτοι από το 2014 και μετά, οι Γερμανοί ναζί και οι Ουκρανοί φασίστες συνεργάτες τους είναι «ήρωες», τιμώνται από το ουκρανικό καθεστώς και οι απόγονοί τους ονειρεύονται τη συνέχιση του έργου τους, το οποίο και κάνουν.