Οι Παλαιστίνιοι είναι άτυχοι. Κατ’ αρχάς έχασαν τη χώρα τους με τη συναίνεση της διεθνής κοινότητας. Τμήματα της γης τους βρίσκονται υπό κατοχή και η κατοχή κάθε μέρα που περνά επεκτείνεται με νέους εποικισμούς.
Η ατυχία των Παλαιστίνιων ειναι ότι είναι μαυριδεροί. Δεν είναι λευκοί και ξανθοί όπως οι Ουκρανοί. Ποιος λοιπόν να φωνάξει δόξα στην Παλαιστίνη;
Η ατυχία των Παλαιστίνιων είναι ότι βρίσκονται σε σύγκρουση με το Ισραήλ. Αν γείτονάς τους ήταν η Ρωσία, αν η Ρωσία τους είχε κηρύξει πόλεμο και είχε υπό κατοχή της τα εδάφη της χώρας τους, ίσως οι δυτικοί να ξεπερνούσαν το πρόβλημα με το χρώμα του δέρματός τους. Ίσως τότε η Δύση να εξέφραζε την πραγματική αλληλεγγύη της.
Μπορεί τότε να έστελναν τόνους ανθρωπιστικής βοήθειας, βαριά οπλικά συστήματα για να προασπίσουν τη γη και τις ζωές των ανθρώπων τους. Για να μπορούν να θάβουν τους νεκρούς τους δίχως την απειλή των όπλων των δυνάμεων κατοχής.
Αν οι Παλαιστίνιοι ήταν λευκοί όπως εμείς είμαστε λευκοί και είχαν ως γείτονα χώρα τη Ρωσία, η Δύση μπορεί να υποσχόταν και πακέτα για την ανόρθωση ξανά της χώρας αξίας πολλών τρισεκατομμυρίων, όπως συνέβη στην περίπτωση της Ουκρανίας.
Η Δύση τότε δε θα συμβιβαζόταν με το να λήξει απλά η σύγκρουση αλλά θα επιθυμούσε μια νίκη της Παλαιστινης επί του Ισραήλ, ώστε να μην μπορέσει ξανά να κάνει αυτά που έκανε στην Παλαιστίνη σε άλλες χώρες, όπως έχει επαναλάβει τόσες φορές η ηγεσία των ΗΠΑ για την περιπτωση του πολέμου Ρωσίας – Ουκρανίας.
Δε θα είχε καμία σημασία αν το δυσβάστακτο κόστος θα το πλήρωναν οι λαοί με φτώχια, λιμό, οικονομική κατάρρευση, γιατί τότε η Δύση θα νοιαζοταν για την απόλυτη επικράτηση του Δίκαιου. Βεβαίως, το κόστος θα το πλήρωναν οι λαοί, όχι οι πλούσιοι, αλλά σημασια θα είχε η επικράτηση του Δικαίου. Ποιος άλλωστε δε θέλει να είναι με τη “σωστή πλευρά της Ιστορίας”;
Όμως η Παλαιστίνη δεν είναι Ουκρανία, οι Παλαιστίνιοι δεν είναι λευκοί και ξανθοί. Σκεφτείτε ότι ο επί χρόνια ηγέτης τους φορούσε μια μαντήλα στο κεφάλι του, ήταν μαυριδερός και είχε μούσια, δεν είχε εβραϊκή καταγωγή ούτε ήταν ηθοποιός. Και το κυριότερο, το Ισραήλ δεν είναι Ρωσία.
Και έτσι, οι Παλαιστίνιοι πεθαίνουν, οι δυνάμεις κατοχής ληστεύουν τη γη τους στερώντας το δικαίωμά τους στη ζωη, βομβαρδίζουν ακόμη και τα νεκροταφεία τους, λες και για να εξαφανίσουν ακόμη και τα οστά των κατοίκων αυτής της μαρτυρικής γης.
Και όταν κάποιος δημοσιογράφος λέει την αλήθεια, τότε τον πυροβολούν και κτυπούν το φέρετρό του με ρόπαλα ακόμη και στην κηδεία του, όπως συνέβη με την κηδεία της δημοσιογράφου του Al Jazeera, Shireen Abu Akleh.
Αλλά η Παλαιστίνη δεν είναι Ουκρανία. Κι έτσι τα μέσα ενημέρωσης της Δύσης δε θα εκφράσουν την “δίκαιη οργή” τους και ας δολοφονήθηκε μία καλή συνάδελφος τους, οι ηγέτες των πολιτισμένων χωρών της Δύσης ίσως να εκφράσουν την “ανησυχία” τους για την “πολυετή σύγκρουση στη Μέση Ανατολή”, για την “στρατιωτική επιχείρηση” του Ισραήλ, που δεν είναι πόλεμος ενάντια στην Παλαιστίνη αλλά στοχεύει τρομοκράτες.
Η Παλαιστίνη είναι άτυχη γιατί η υποκρισία και το ψέμα στον κόσμο μας περισσεύει. Ειδικά όταν αυτά εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ισχυρών. Και τα συμφέροντα των ισχυρών της γης δεν ταυτίζονται με αυτά της μαρτυρικής και άτυχης γεωγραφικά Παλαιστίνης.