Το ΜέΡΑ25 έμοιαζε σε αυτή την προεκλογική περίοδο σα ένα κόμμα με το βλέμμα στραμμένο προς το παρελθόν.
Ακόμη και το σύνθημά του: “Συμμαχία για πρώτη φορά ρήξη” παρέπεμπε σε ένα παρελθόν που διαψεύστηκε. Έμοιαζε σα μία σύναξη στελεχών απογοητευμένων που αναζητούν στο σήμερα μία δικαίωση για το παρελθόν: μία “πρώτη φορά ρήξη” για την πρώτη φορά που η ρήξη δεν έγινε όπως έπρεπε.
Ο προεκλογικός αγώνας του ΜέΡΑ25 έδειξε σαφώς ποια θα είναι η κατεύθυνση. Πέρνωντας το λόγο ο Γιάνης Βαρουφάκης στην πρώτη συνεδρίαση της Εκλογικής Επιτροπής είπε:
«Η ρήξη δεν έγινε το 2015, συζητήθηκε… Εμείς το εννοούσαμε, οι άλλοι που ψήφισαν μνημόνια, όχι» επισημαίνοντας ότι «ένα αξιοπρεπές μέλλον, περνά μόνο μέσα από τη ρήξη».
Ακόμη και η συζήτηση για το “Δήμητρα” πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια αυτής της παρελθοντικής ρήξης. Έφερε στο μυαλό των πολιτών όχι ένα ελπιδοφόρο μέλλον αλλά ένα καταστροφικό και επίπονο, τραυματικό παρελθόν διάψευσης ελπίδων και προσδοκιών. Και δεν εξηγήθηκε γιατί αυτή τη φορά η ρήξη θα είναι επιτυχημένη και τι ακριβώς θα προκύψει από αυτή για τη χώρα και τους πολίτες.
Δε σκιαγραφήθηκε ποτέ ποιο θα μπορούσε να είναι το ελπιδοφόρο μέλλον για το οποίο οι πολίτες θα έπρεπε να επιλέξουν ξανά μία ρήξη. Δεν εξηγήθηκε επαρκώς γιατί θα καταστεί ξανά αναγκαία.
Αυτό που δεν αντιλήφθηκαν στο ΜέΡΑ25 είναι ότι οι πολίτες έχουν προχωρήσει. Άφησαν πίσω τους αυτή την περίοδο και τα προτάγμάτα της. Και αυτό δεν είναι αναγκαστικά κακό. Κάποιες φορές είναι αναγκαίο.
Το ΜέΡΑ25 δεν είναι ότι δεν είχε προτάσεις για το μέλλον και μάλιστα κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες. Όμως δίχως ποτέ να γίνει κατανοητός ο λόγος, επέλεξε να αφοσιωθεί στο παρελθόν.
Στη ζωή κάποια πράγματα πρέπει να γίνονται στην ώρα τους. Ότι γράφει, δεν ξεγράφει…
Η ρήξη δεν έγινε το 2015, οπωσδήποτε οι συνθήκες πλέον δεν προσομοιάζουν αυτές του 2015 και δε μπορούμε να γυρίσουμε με μία χρονομηχανή πίσω στο 2015.
Χάθηκε η ευκαιρία για ουσιαστική συζήτηση και ανάδειξη των ζητημάτων που αφορούν το σήμερα.
Τώρα, 4 βδομάδες πριν τις νέες εκλογές το ΜέΡΑ25 πρέπει να επανεφεύρει τον εαυτό του. Πρέπει επιτέλους να στρέψει το βλέμμα προς το μέλλον όχι αναγκαστικά ξεχνώντας το παρελθόν, αλλά αναγνωρίζοντας ότι η κάθε εποχή έχει τα δική της προτάγματα. Και το πρόταγμα της ρήξης, τουλάχιστον έτσι όπως παρουσιάστηκε κατά την προηγούμενη προεκλογική περίοδο, δεν μοιάζει να συγκινεί τους πολίτες.
Aντιθέτως ανασύρει μνήμες μίας τραυματικής ήττας που στα θεμέλιά της κτίζει την ηγεμονία της η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
