Οι αυτοκτονίες στην Κρήτη

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Η οικονομική κρίση έφερε τις αυτοκτονίες. Ό σύγχρονος άνθρωπος είναι  ανταγωνιστικός κι έχει κλειστεί στον εαυτόν του, είναι¨ η εικόνα και ομοίωση του μοναχικού εμπορεύματος, όπως παράγεται στην αλυσίδα παραγωγής. Δεν επικοινωνεί πραγματικά με τους συνανθρώπους του, για να μοιραστεί τον πόνο και την χαρά του. Λέει η παροιμία «Μοιρασμένη χαρά διπλή χαρά, μοιρασμένη λύπη μισή λύπη.»  Το σύστημα με την χειραγώγηση της κοινής γνώμης, μέσω της διαφήμισης και των Μ.Μ.Ε έχει κάνει πλύση εγκεφάλου στους ανθρώπους. Τους έχει αλλοτριώσει την συνείδηση τους έχει πείσει ότι επιτυχημένος είναι αυτός ο οποίος κατέχει πολλά αγαθά. Όχι αυτός που είναι, αλλά αυτός που έχει. Και μόλις λείψουν οι προϋποθέσεις για την απόκτηση τους έρχονται τα κενά να στοιχειώσουν το είναι τους.  «Οι αυτοκτονίες των ανδρών αυξήθηκαν ειδικά εκεί όπου οι τοπικές κοινωνίες ήταν παραδοσιακά ανδροκρατούμενες κι επικρατούσε ο νόμος της Τιμής και της Ντροπής. Στη μπαρουτοκαπνισμένη Κρήτη, όπου ο κάθε ντόπιος που σέβεται τον εαυτό του πρέπει οπωσδήποτε να έχει κι από ένα όπλο στην κατοχή του, γίνεται το έλα να δεις. Κάθε τρεις και λίγο όλο και κάποιος χρεοκοπημένος Κρητικός επιχειρηματίας τινάζει τα μυαλά του στον αέρα.  Αναφορικά με την αύξηση των περιστατικών στην Κρήτη, η ψυχολόγος του Φορέα Ανάπτυξης και Κοινωνικού Κεφαλαίου για την Αντιμετώπιση του Κοινωνικού Αποκλεισμού «Κλίμακα», Ελένη Μπεκιάρη, λέει πως «μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε. Η Κρήτη είναι μία περιοχή με αυξημένα ποσοστά οπλοκατοχής, γεωργική, οπότε υπάρχει πληθώρα φυτοφαρμάκων, ενώ οι Κρητικοί έχουν μία διαφορετική ιδιοσυγκρασία, μία περηφάνια και αυτό είναι πιο εύκολα να τους οδηγήσει στην αυτοκτονία όταν βλέπουν πως δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους».
Συνήθως όσοι αυτοκτονούν είναι σοβαροί άνθρωποι, οικογενειάρχες με σταθερή ζωή, ντροπαλοί που αποφεύγουν να μιλήσουν για τα προβλήματά τους στους άλλους. Άνθρωποι που δεν αντέχουν την ατίμωση και τη διαπόμπευση λόγω χρεών. Επιχειρηματίες που είχαν ταυτίσει τη ζωή τους με την επιχείρησή τους. Κι ακόμη χειρότερα το Έχω με το Είμαι.»