Μπορεί το Σάββατο 17 Ιουνίου αναρχικοί από την κατάληψη Ρόζα Νέρα να ξερίζωσαν την πλακέτα που τοποθέτησαν στο “Κακό Πουλί” τιμής για τους “νεκρούς …που μακριά από την πατρίδα και πιστοί στον όρκο υποταγής σας, δώσατε τη ζωή σας για τη Μεγάλη μας Γερμανία…”, όμως στα Φλώρια συνεχίζει να υπάρχει. Βετεράνοι και απόγονοι των ναζί επί χρόνια έκαναν εκδηλώσεις. Μέχρι πρόσφατα αρχές των περιοχών έκαναν τραπέζια για να τους τιμήσουν…
Το ναζιστικό μνημείο χτίστηκε το 1941 στη μνήμη 14 αλεξιπτωτιστών της Βέρμαχτ και οι ναζί χρησιμοποίησαν πέτρες από τα σπίτια που έκαψαν στην Κάνδανο για να το κατασκευάσουν. Πλέον τα λείψανα των στρατιωτών εχουν μεταφερθει στο γερμανικό νεκροταφείο στο Μάλεμε, όμως οι απογονοι και οι συγγενείς συνέχιζαν να το επισκέπτονται και να πραγματοποιουν τελετες.
Με την πάροδο του χρόνου το μνημείο υπέστη φθορές και το 1991 αποκαταστάθηκε.
Η αποκατάσταση του δεν προκάλεσε αντιδράσεις στην Ελλάδα, ούτε στα Χανιά και στην Κρήτη, όπου μάλιστα οι βετεράνοι και οι οικογενειές τους έκαναν και… πανηγύρια μαζί με εκπρόσωπους τοπικων αρχών, όμως προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στη Γερμανία, και μάλιστα στο ανώτατο επίπεδο.
Ο τότε βουλευτής των σοσιαλδημοκρατών Günter Verheugen προέβη σε ερώτηση στη γερμανική βουλή, όπου εξεφραζε την αντίθεση και την έκπληξή του για αυτό που συντελέστηκε στη μαρτυρική Καντανο.
Έθεσε τα εύλογα ερώτηματα:
«Πώς κρίνει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση τις επιπτώσεις, που μπορεί να έχουν επιγραφές όπως «έπεσαν για την Μεγάλη Γερμανία…», σε ένα πέτρινο μνημείο, που τοποθετήθηκε πρόσφατα στο έδαφος συμμάχου μας στο ΝΑΤΟ;
Και τι μέτρα θα λάβει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, να αποφευχθούν τέτοια γεγονότα στο μέλλον;».
Από την απάντηση του τότε υφυπουργού Dr. Peter Wichert μάθαμε ότι το μνημείο αποκαταστάθηκε από έναν συνταξιούχο αξιωματικό της Bundeswehr κατά τα έτη 1986-1990, με ιδιωτική πρωτοβουλία και σε συνεννόηση με τους δημάρχους των κοινοτήτων Φλωρίων και Κανδάνου.
Επιπλέον, όπως είχε τονισει ο υφυπουργός στην απάντηση του:
“Οι ελληνικές κοινότητες ζήτησαν να αποκατασταθεί το μνημείο στην αρχική του μορφή. Γι αυτό ο αξιωματικός ανέθεσε σε γλύπτη στο Μπαϊρόιτ να φτιάξει ένα αντίγραφο της πρωτότυπης πλάκας, όπου η σβάστικα αντικαταστάθηκε από τον Σιδηρούν Σταυρό”.
Η νέα πλάκα απεικονίζει τρεις στρατιώτες της Βέρμαχτ που πετάνε χειροβομβίδες ενάντια στον εχθρό.
Ο εχθρός των Γερμανών ναζί στην Κρήτη, αυτόν στον οποίο πετούν χειροβομβίδες στο μνημείο που στήθηκε ήταν ο Κρητικός που πήρε τα όπλα και αντιστάθηκε…
Τοποθετήθηκε και μια πλάκα με ένα εντελβάις, το σύμβολο της 1ης Μεραρχίας της Βέρμαχτ που αιματοκύλισε αμέτρητα χωριά ανά την Ελλάδα.
Σ΄αυτή αναγράφεται:
«Όποιος σκέφτεται τους νεκρούς, θέλει ειρήνη»
Αναφέρεται πως για την συντήρηση του μνημείου ενεργούν ο δήμος Κανδάνου και η «Ένωση Ορεινών Καταδρομών Άνω Φραγγονίας».
Και μετά:
«Έπεσαν για την Μεγάλη Γερμανία».
Ποια είναι όμως η “Μεγάλη Γερμανία”;
Στη “Μεγάλη Γερμανία” εντάσσονται τμήματα της Γαλλίας, του Βέλγιου, της Πολωνίας και τμήμα της Ρωσίας. Ομως είναι και κάτι παραπάνω, απο μια γεωγραφική επέκταση της Γερμανιας σε αλλες χωρες.
Ως μέρος του ναζιστικου ιδεολογήματος αναφέρεται σε ένα Νέο Κόσμο και μία Νέα Παγκοσμια Τάξη, στην οποία θα ηγείτο μία νέα σπουδαία Μεγάλη ναζιστική Γερμανία. Μια Γερμανία που οφείλει να επεκτείνεται. Αυτή η Γερμανία που έφτασε και στην Ελλάδα, έπεσε με αλεξίπτωτα στην Κρήτη, κατέκαψε τα Φλώρια και την Κάντανο.
Το αναστηλωμένο μνημείο εγκαινιάστηκε σε μια μεγάλη τελετή περίπου 150 ατόμων παρουσία των δημάρχων και κατοίκων των Φλωριών και της Κανδάνου στις 23 Μαϊου του 1991.
Από τις πληροφορίες που υπάρχουν στο καφενείο της πλατείας, ως επί το πλείστον στα Γερμανικά, πληροφορείται ο επισκέπτης για τις μεγάλες επετειακές εκδηλώσεις που έγιναν για τα 50, 60 και 70 χρόνια από την «απόβαση στην Κρήτη».
Οι εκδηλώσεις οργανώθηκαν από την «Ένωση Ορεινών Καταδρομών Άνω Φραγγονίας» και την «Ένωση Αλεξιπτωτιστών Γερμανίας», παρουσία του Επίτιμου Προξένου της Γερμανίας, των δημάρχων και κατοίκων της Κανδάνου και των Φλωρίων.
Βετεράνοι της Βέρμαχτ, νέοι αλεξιπτωτιστές, μουσικές μπάντες νεολαίας, αλλά και ηχηρά ονόματα Γερμανών αξιωματούχων παρευρέθηκαν σε αυτές τις «συμφιλιωτικές» εκδηλώσεις.
Μάλιστα στην επέτειο των 60 χρόνων, το 2001, παρασημοφορήθηκε ο τότε δήμαρχος Κανδάνου με την τιμητική καρφίτσα της «Ένωσης των Γερμανών Αλεξιπτωτιστών», της Ένωσης δηλαδή, που ίδρυσε ο Kurt Student.
Ποιος ήταν ο Κουρτ Στούντεντ;
Είναι ο πτέραρχος, δημιουργός της μεραρχίας αλεξιπτωτιστών και διοικητής του 11ου Αεροπορικού Σώματος ο οποίος έκανε την πρόταση για εισβολή από αέρος στην Κρήτη στον αρχηγό της γερμανικής πολεμικής αεροπορίας, Χέρμαν Γκαίρινγκ. Είναι επίσης ο ενορχηστρωτής της Σφαγής στο Κοντομαρι με την εκτέλεση των χωρικών ως αντίποινα για την αντίσταση στους ναζί.
Είναι επίσης ο άνθρωπος που έδωσε τη διαταγή για την καταστροφή της Καντάνου, ένα από τα πιο φρικτά εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν από τις Δυνάμεις του Άξονα κατά τη διάρκεια της κατοχής της Κρήτης στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στη Γερμανία, Γερμανοί αντιφασίστες, διοργανώνουν αντιεκδηλώσεις – αντιδιαδηλώσεις στο Mittenwald και στο Bad Reichenhall ενάντια στις εκδηλώσεις τιμής που πραγματοποιουν η Ένωση Ορεινών Καταδρομών Άνω Φραγγονίας» και η «Ένωση Αλεξιπτωτιστών Γερμανίας» για τους πεσόντες ναζί στην Κρητη, όμως στην Κρήτη, στα Χανιά, στην Κάντανο επί πολλά χρόνια η « Ένωση Ορεινών Καταδρομών», η «Ένωση Αλεξιπτωτιστών της Γερμανίας», όχι μόνο δεν έβρισκαν αντισταση αλλά στο παρελθόν είχαν πραγματοποιησει και εκδηλώσεις παρουσία των δημάρχων και κατοίκων των μαρτυρικών χωριών.
Στη Γερμανία η όποια αναφορά σε μνημείο σε “Μεγάλη Γερμανία” απαγορεύεται, στα Χανιά βουθούσαμε στην αναστήλωση ναζιστικών μνημείων;
Ο Σύλλογος Αλεξιπτωτιστων και το “κακό πουλι”
Ο συγκεκριμένος σύλλογος ήρθε στην επικαιρότητα και πιο προσφατα λόγω των προσπαθειών που εκανε να αναστηλωθεί το “Γερμανικό Πουλί”
To “Γερμανικό Πουλί” δημιουργήθηκε το 1941 από τις κατοχικές δυνάμεις για να τιμήσουν αυτούς που έχασαν τη ζωή τους κατά την επιχείρηση κατάληψη της Κρήτης
Το μνημείο ανεγέρθηκε στο τέλος μιας πέτρινης κλίμακας που οδηγεί στην κορυφή ενός μικρού λόφου. Αποτελούνταν από ένα ψηλό πετρόχτιστο βάθρο όπου πάνω του στήθηκε ένας τσιμεντένιος αετός σε στάση εφόρμησης προς τη γή, να κρατάει έναν αγκυλωτό σταυρό στα νύχια του. Στο πανοραμικό σημείο όπου βρισκόταν σου έδινε την αίσθηση ότι επίβλεπε και ήταν έτοιμο να επιτεθεί.
Το σύμβολο ήταν αντίγραφο εμβλήματος των αλεξιπτωτιστών που απονεμόταν στους στρατιώτες της Luftwaffe μετά την ολοκλήρωση της εκπαίδευσης τους στα άλματα.
Οι Κρητικοί το λέγανε και “κακό πουλί”.
Ενδιαφέρον έχει η ιστορία και για το πώς άντεξε ορθιο τόσα χρόνια τη στιγμή όπου στη Γερμανία και αλλού στην Ευρώπη τα ναζιστικά μνημεία είχαν γκρεμιστεί.
Εξιστορεί ο Γιώργος Πασπάτης όπου στον χώρο ιδιοκτησιας της οικογένειας του υπήρχε το μνημείο:
« Το 1970 ήλθε ο Σύλλογος των Αλεξιπτωτιστών από παλιούς αλεξιπτωτιστές και μας έδωσαν 120.000 δραχμές και το ενοίκιασαν μέχρι το 2000 για να μην το χαλάσουμε.
Είχαμε δικτατορία, τότε και η χούντα μας είπε πάρτε ότι σας δώσουν και μην φέρετε αντίσταση γιατί δεν θα σας δώσουν τίποτα.
Τι να κάνουμε και εμείς; Το νοικιάσαμε».
Το γερμανικό πουλί ήταν αντίγραφο εμβλήματος των αλεξιπτωτιστών που απονεμόταν στους στρατιώτες της Luftwaffe μετά την ολοκλήρωση της εκπαίδευσης τους στα άλματα
Με τις ευλογίες της Χούντας διατηρήθηκε το Γερμανικό Πουλί, με έναν κεραυνό έπεσε.
Όμως οι συλλόγοι Γερμανών Αλεξιπτωτιστων εν γνώσει τους ότι ένα τετοιο μνημείο ποτέ δε θα μπορούσε να διατηρηθεί στη Γερμανία, ποσο μάλλον να ξαναστηθεί, νοσταλγούν, επιμένουν να ασκούν πιέσεις για την όρθωσή του.
Συναντήθηκαν με τους Δημάρχους Χανίων και Πλατανιά με αίτημα να μεταφερθει σε οικοπεδο κοντά στο Μάλεμε.
Οι αντιδράσεις των Χανιωτών και σύσσωμων των μέσων ενημέρωσης της Κρήτης απέτρεψε τα σχέδιά τους όμως ολά αυτά αποτυπώνουν ότι ως Σύλλογος αγωνίζεται για τη διατήρηση της μνήμης και της απόδοσης τιμών όχι στους νεκρούς στρατιώτες αλλά στους στρατιώτες του ναζιστικού στρατού.
Περί του συμβολισμού του μνημείου
Κάποιοι υποστηρίζουν οτι το μνημείο αποτελεί μία απόδειξη του περάσματος των Γερμανών από τα Φλώρια και της αντίστασης που συναντήσανε απο τους απλους πολίτες. Λένε οτι δε συμβολίζει τον ναζισμό αλλά την ήττα του από τους απλούς ανθρώπους που αγωνίστηκαν για την ελευθερια. Υποστηρίζουν οτι η αναφορά στη “Μεγάλη Γερμανία” δε διαφέρει από την αναφορά στην πλάκα που άφησαν οι Γερμανοί στην Κάντανο οτι καταστράφηκε επειδή οι κάτοικοι αντιστάθηκαν κατά του “Μεγάλου Ράιχ”, και ότι ως εκ τούτου δεν καθιστά αυτή η αναφορά το μνημείο φασιστικό.
Όμως στην πλάκα που τοποθετήθηκε στην Καντανο δεν πάει κανένας Γερμανός να αποτίσει φόρο τιμής. Η πλάκα που τοποθετήθηκε στη Κάντανο αποτελει μνημείο της καταστροφής που προκάλεσαν οι ναζι εις το όνομα της “Μεγάλης Γερμανίας”, όχι ηρωισμού και θυσιας για το οραμα της “Μεγάλης Γερμανίας”, όπως αποτελει το μνημείο στα Φλώρια.
Θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ένα τέτοιο μνημείο για τους πεσόντες ναζι στρωτιώτες με αναφορές σε “Μεγάλη Γερμανία” να υπάρχει στο Άουσβιτς; Αν όχι, τότε, πώς θεωρούμε φυσιολογικό την ύπαρξη τέτοιου μνημείου στα Φλώρια και στην Κάντανο;
Πώς γινεται στη Γερμανία να έχουν μουσεία μνήμης για τα εγκλήματα των ναζί και να τιμούν τα θυματά τους που υπέφεραν απο τα εγκλήματά τους και στα Χανιά, το Μνημείο για τη μάχη της Κρήτης να βρίσκεται ερειπωμένο και κάποιοι να περιμένουν και τη βοήθεια της Γερμανιας για να λειτουργήσουν καποιου τύπου μουσείου;
Πώς γινεται στη Γερμανία να γκρεμίσανε τα ναζιστικά σύμβολα, οι βιβλιοθήκες μετά τη συντριβη του ναζισμού να άδειασαν από ναζιστικά βιβλία, κάθε πτυχη που αποτύπωνε την υπαρξη του παλιού καθεστώτος να εξαφανίστηκε, και στα Χανιά εδώ και δεκαετίες σύλλογοι Γερμανών Αλεξιπτωτιστων να πραγματοποιούσαν (;) εκδηλώσεις τιμής των νεκρών ναζί στα Φλώρια σε μνημείο για τη “Μεγάλη Γερμανία”;
Αυτό που θα ήταν ένα προκλητικό παράδοξο στη Γερμανία – η αναφορά στη “Μεγάλη Γερμανία” – δεν προκαλεί καμία εντύπωση στους μαρτυρικούς τοπους των Χανίων;