Πληροφορηθήκαμε πρόσφατα τις απόψεις της Περιφέρειας Κρήτης περί της ενιαίας διαχείρισης των νερών της Κρήτης δια στόματος του αξιότιμου κ. Αρναουτάκη, ο οποίος, και υπό την ιδιότητα του Προέδρου του διοικητικού συμβουλίου του Ο.Α.ΔΥ.Κ. και του Ο.Α.ΝΑ.Κ, φρονεί ότι «ο ικανός, δραστήριος κι ευέλικτος Ο.Α.ΔΥ.Κ.» μπορεί να αναλάβει αυτό το έργο.
Επιπλέον, πληροφορούμαστε ότι στην εποχή του σοσιαλιστικού νεοφιλελευθερισμού που βιώνομε στις μέρες μας, ο δήμαρχος Πλατανιά ναι μεν παραμένει πιστός στην αρχή που λέει ότι δε συνάδει ο τοπικισμός με τη διαχείριση ενός δημόσιου αγαθού όπως είναι το νερό, αλλά παρόλα αυτά συντάσσεται με το αίτημα της τοπικής κοινωνίας των Μεσκλών για ανταποδοτικά οφέλη, επειδή εκεί τυχαίνει να βρίσκονται οι ομώνυμες πηγές. Πληροφορούμαστε ακόμα ότι ο νέος γενικός διευθυντής του Ο.Α.ΔΥ.Κ. είναι θετικά διακείμενος στο αίτημα αυτό του κ. Δημάρχου, υποσχόμενος αντισταθμιστικά μέσω περισσότερων έργων του Οργανισμού στην περιοχή.
Οι εμπλεκόμενοι και διαπλεκόμενοι με τη συντεχνία «Μελετών-Κατασκευών» που κάτω από την ομπρέλα του Ο.Α.ΔΥ.Κ. στις δεκαετίες των παχιών αγελάδων κληροδότησε στο νομό Χανίων έργα όπως το «μεγαλύτερο» αντλιοστάσιο της Μεσογείου στο Πατελάρι ή τις «μεγαλύτερες» γεωτρήσεις του κόσμου -ακριβώς πάνω από τις πηγές της Αγυιάς- στα Μυλωνιανά, ασφαλώς οφείλουν να γνωρίζουν ότι το κάθε αντλιοστάσιο έχει το δικό του λειτουργικό κόστος που βασικά εξαρτάται από τρεις παραμέτρους: (α) το βάθος άντλησης, (β) την υψομετρική διαφορά μεταξύ των όποιων δύο σημείων μεταφοράς νερού και (γ) από τις τριβές που προκαλεί η διέλευση του νερού μέσα στο δίκτυο, οι οποίες μπορεί να είναι αμελητέες για μικρές διαδρομές αλλά σημαντικότερες όσο οι αποστάσεις μεγαλώνουν. Το «δώρο» της συντεχνίας «Μελετών-Κατασκευών» στο νομό Χανίων είναι ένα σύστημα υδρο-άρδευσης, κατά κανόνα, σχεδιασμένο με περισσότερες από μία αντλήσεις, και μάλιστα με σωληνώσεις διαμέτρου επίσης από τις «μεγαλύτερες» της Μεσογείου, χωρίς καμία φροντίδα, κατά το σχεδιασμό, για τον έλεγχο του κατασκευαστικού και, χειρότερα, της ελαχιστοποίησης του λειτουργικού κόστους.
Αυτό το λειτουργικό κόστος, με κάποιο τρόπο θα πρέπει να επιμερίζεται στους χρήστες ώστε να διασφαλίζεται η βιωσιμότητα του συστήματος. Αναρωτιέται εύλογα κανείς, αν η κατά Αρναουτάκη ενιαία διοίκηση και διαχείριση σημαίνει κι ενιαία τιμολόγηση, συμπεριλαμβανόμενου και του κόστους των αντισταθμιστικών που θα διεκδικεί η κάθε τοπική κοινωνία όπως αυτή των Μεσκλών. Διότι ενιαία τιμολόγηση σημαίνει ότι ο αγρότης του πεδινού Αποκόρωνα που υδρο-αρδεύεται με φυσική ροή ή με μια άντληση, θα χρεώνεται εξίσου με τον κάθε καμπινεδάρχη στο Ακρωτήρι, που για να γεμίσει την πισίνα του ή για να ποτίσει τα καλοπιστικά φυτά του κήπου του, κάνει χρήση ενός κοστοβόρου συστήματος δύο, τριών ή περισσότερων αντλήσεων.
Για το καλό και το δίκαιο, ελπίζω ο αξιότιμος κ. Περιφερειάρχης να έχει υπόψη του ότι στις νέες εποχές των ισχνών αγελάδων ένα σύστημα τιμολόγησης θα πρέπει να έχει τη βάση του σε ένα σύστημα διαφανούς κι ορθής κοστολόγηση της άντλησης και διανομής του νερού. Επιπλέον, έχει φθάσει πλέον ο χρόνος να αρχίσει να δίνεται και μια κάποια σημασία στην οικονομική και τεχνική σκοπιμότητα των όποιων νέων έργων κι όχι μόνο στον «αντισταθμιστικό» τους χαρακτήρα ή στο ρουσφέτι ή στην πάση θυσία απορρόφηση κονδυλίων που μπορεί να εξασφαλίζουν εφήμερο κύκλο εργασιών για κάποιους, εις βάρος όμως της οικονομικής αποδοτικότητας και εν τέλει της κοινωνικής προόδου και της αειφορίας. Εξάλλου, αυτός είναι κι ένας από τους λόγους για τους οποίους με αδημονία περιμένομε την αναγγελία της συγχώνευσης των Ο.Α.ΔΥ.Κ. και Ο.Α.ΝΑ.Κ.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία,
Ιωάννης Κατσανεβάκης, συνταξιούχος γεωπόνος