Του Γιώργου Ουρανού
Χριστούγεννα του ΄19 στον καθεδρικό ναό του Παλέρμο στην Σικελία. Το Θείο Βρέφος έχει διαφορετικό χρώμα στο δερματάκι του!
Ο ένας Θεός
Ζούμε, ήδη στις απαρχές του 21ου αιώνα, ως πολίτες σε μια οικουμενική πολιτισμική και γεωγραφική ζώνη στα περίχωρα της Μεσογείου, όπου οι κάτοικοί της, άλλοι αυτοπροσδιορίζονται ως ορθόδοξοι ή καθολικοί Χριστιανοί, άλλοι ως μουσουλμάνοι και άλλοι, οι λιγότεροι, ως Εβραίοι. Όλοι αυτοί οι πολίτες και οι εθνότητές τους, που οι επικράτειές τους εκτείνονται γύρωθεν της Μεσογειακής λεκάνης, στις θρησκευτικές τους δοξασίες αποδέχονταν εδώ και δύο χιλιετίες περίπου τον ένα και μοναδικό θεό. Όμως αυτό, ποτέ δυστυχώς δεν κατάφερε να αποτελέσει παράγοντα σύγκλισης των λαών και των πολιτισμών τους, ώστε να είχαν αποφευχθεί οι συγκρούσεις και οι φονικοί πόλεμοι μεταξύ τους που δεν ήταν και λίγοι. Οι συγκρούσεις και οι πόλεμοι πέραν από τις εκατονταδες χιλιάδες νεκρούς που έφερναν και μεγάλες αναγκαστικές μετακινήσεις πληθυσμών. Ήταν οι ξεριζωμοί μειονοτήτων αλλά και εθνοτήτων ολόκληρων. Ήταν οι μαζικές αναγκαστικές μεταναστεύσεις ή αλλιώς προσφυγικές ροές κατά τις σημερινές ορολογίες.
Μετανάστες στη Μεσόγειο δύο-τρεις χιλιάδες χρόνια πριν!
Όμως οι καταστάσεις αυτές είχαν τις ρίζες τους σε συγκρούσεις και πολέμους που συνέβαιναν πολλές εκατονταετίες ή και χιλιετίες πριν. Κατατρεγμένοι μετανάστες, της θάλλασας ή της στεριάς στη Μεσόγειο λεκάνη, υπήρχαν πάντα. Προϊστορικά αναφέρονται τουλάχιστον και πριν τρεις χιλιάδες και παραπάνω χρόνια, όταν οι Αχαιοί κατ΄αρχήν αλλά και οι Δωριείς αργότερα, κατέφθασαν και κυριάρχησαν στην Μινωϊκή ή ακριβέστερα στη Υστερομινωϊκή Κρήτη, όταν πια η ακμή του νησιού είχε ήδη παρέλθει. Πολλοί από τους αρχαίους αυτούς Κρήτες, κυνηγημένοι από τους εισβολείς εποικιστές του Βορρά, αφού ναυπήγησαν γερά σκαριά, ξανοίχτηκαν μαζί με τις οικογένειές τους στα πελάγη αναζητώντας νέα γη για να στεριώσουν. Ωστόσο αυτό δεν αποδείχτηκε εύκολο για όλους. Κάποιες φατρίες απ΄αυτούς, έμειναν με τα καράβια τους να περιπλανούνται για χρόνια πολλά στις θάλασσες. Ήταν εκείνοι που σήμερα πια, από τους σύγχρονους ιστορικούς, μαζί και με άλλους περιπλανόμενους απάτριδες, ονομάστηκαν ως ‘’οι λαοί της θάλασσας’’. Πατρίδα δεν είχαν, αλλά με τα πλεούμενά τους, και ως καλοί πολεμιστές που ήταν, κατάφερναν να μετακινούνταν από γή σε γή και έτσι πετύχαιναν να επιζούν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους. Ήταν ‘’οι αρχαίοι περιπλανώμενοι μετανάστες’’.
Η αιχμαλωσία των Ισραηλιτών
Μερικές εκατοντάδες χρόνια πρίν από τους αρχαίους Κρήτες μετανάστες , όμοιοι αναγκαστικοί μετανάστες βρέθηκαν να είναι και οι κάτοκοι των εύφορων κοιλάδων της γης Χαναάν, οι Ισραηλίτες, όταν εκριζώθηκαν από τους Αιγύπτιους των Φαραώ, και οδηγήθηκαν στην πέραν της Ερυθράς θάλασσας περιοχή, στην αρχαία Αίγυπτο, ως δούλοι. Η υποδούλωση αυτή , η περίοδος της αιχμαλωσίας όπως την ονομάτισαν οι ιστορικοί αργότερα, κράτησε τετρακόσια τόσα χρόνια. Όμως ο Θεός του Ισραήλ, διάλεξε τον Mωϋσή, ένα γέροντα σοφό Εβραίο, να οδηγήσει ξανά πίσω τον περιούσιο λαό του, στη γη των προγόνων τους
Η φαντασιακή ιστορία για τον μικρό Ιμπραχήμ
Εκεί στη γη της Χαναάν, πολύ περισσότερο από μια χιλιετία αργότερα, σε χρόνο που διάλεξε ο ίδιος ο Θεός, γεννήθηκε από γονείς Αιγύπτιους που είχαν βρεθεί εκεί ως μετανάστες, ένα αγοράκι. Το νεογέννητο βρέφος με το σκούρο χρώμα στο προσωπάκι του, κατά τη βούληση του Θεού θα έπαιρνε το όνομα Ιμπραχήμ, δηλαδή εκείνος που μπορεί να σώζει ψυχές. Ακόμη, έστειλε το πιο φωτεινό του αστέρι, να φωτίζει τη σπηλιά όπου γεννήθηκε ο μικρός Αιγύπτιος και μαζί με αυτό, έστειλε και τους πιστούς του αγγέλους να συντροφεύουν το νεογέννητο βρέφος στις πρώτες του αναπνοές. Για τον Θεό όλου του κόσμου, οι διακρίσεις δεν είχαν νόημα αφού όλοι οι λαοί ήταν κάτω από τη σκέπη του.
Η θεϊκή συμφωνία
Αναρωτιώμαστε άν, η παραπάνω φαντασιακή ιστορία, πράγματι συνέβαινε στη γη Χαναάν δύο χιλιάδες τόσα χρόνια πριν, θα είχαν αντίρηση οι θεϊκές δυνάμεις που παρέμβηκαν με τον τρόπο τουε στη γέννηση. Πιστεύουμε πως και βέβαια θα συμφωνούσαν, αφού όλοι οι λαοί όλων των φυλών, λευκών και έγχρωμων, είναι πλάσματα που απολαμβάνουν τη προστασία τους! Ακόμη αναρωτιώμαστε, αν το μικρό βρέφος που γεννήθηκε με τη βούληση των θεϊκών δυνάμεων, και που θα ήταν ή ο μικρός Χριστός το Εβραιόπουλο, ή ο μικρός Ιμπραχήμ το Αιγυπτιόπουλο, θα προέκυπτε διαφορά στη τύχη του κόσμου!
Η ‘’Γάζα΄΄, τα ‘’κιμπούτς’’ και οι ‘’πνιγμοί στα πελάγη’’
Όμως σήμερα, στον ίδιο αυτό χώρο της γης Χαναάν, χιλιάδες μικρά παιδιά που θα μπορούσαν να ήταν είτε της γενιάς του μικρού Εβραιόπουλου, του μικρού Χριστού, είτε του μικρού Αιγυπτιόπουλου, του μικρού Ιμπραχήμ, έχουν σκοτωθεί μέσα στους δύο τελευταίους μήνες. Μαζί τους έχουν σκοτωθεί και άλλοι είκοσι χιλιάδες συνάνθρωποί μας, Άραβες και Ισραηλίτες ,οι περισσότεροι στη Λωρίδα της Γάζας, αλλά και στα κιμπούτς του Ισραήλ, γιατί κάποιοι ελάχιστοι έτσι αποφάσισαν. Και μαζί με αυτή την απίστευτη τραγωδία και όχι πολύ μακρυά από τις ανατολικώτερες αυτές ακτές της Μεσογείου, σε παραπλήσιες ακτές της περίκλειστης θάλασσας, στο Αιγαίο, στην Αδριατική, στη θάλασσα της Λιβύης και ακόμη πιο πέρα, άλλες πολλές χιλιάδες παιδιά αλλά και μεγάλοι έχουν πνιγεί στα γειτονικά πελάγη. Είναι οι σύγχρονοι ‘’μετανάστες΄΄και ‘’πρόσφυγες’’ που όλοι τους είναι ξεριζωμένοι από τους τόπους τους, άλλοι ακούσια και άλλοι εκούσια.
Οι ευθύνες των εθνών
Δυστυχώς οι ευθύνες των εθνών τόσο για αυτό το αιματοκύλισμα στη’’ Γάζα’’ και στα ‘’Ισραηλίτικα κιμπούτς’’, όσο και για τους πνιγμούς στη Μεσόγειο, είναι μεγάλες. Θεωρούμε πως την εποχή όπου τα ρομπότς εκτελούν περίπλοκες χειρουργικές επεμβάσεις και συναρμολογούν αυτοκίνητα, αλλά και τα διαστημόπλια του Έλον Μάσκ κάνουν τουριστικά ταξίδια στο διάστημα, είναι τουλάχιστον απάνθρωπο και τραγικά ανήθικο, το να μην μπορούν οι 193 τόσες εθνότητες του ΟΗΕ, να βρούν λύσεις και να αποτρέψουν αυτές τις τραγωδίες. Όμως εν τέλει μας μπαίνει η υποψία, μήπως αλήθεια κάποιες από αυτές τις εθνότητες και μάλιστα οι πλέον ισχυρές, κυριολεκτικά αδιαφορούν για αυτές τις τραγωδίες !