Του Θανάση Τσεκούρα
Πολλές καταστροφές στην ιστορία ξεκίνησαν με τις καλύτερες προθέσεις. Ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ ήθελε να αλλάξει ένα σύστημα και τελικά κατέληξε να διαλύσει μια χώρα. Ο Γιώργος Παπανδρέου ξεκίνησε να αλλάξει το ΠΑΣΟΚ που, σωστά είχε καταλάβει ότι βούλιαζε. Τελικά ανέλαβε ένα κόμμα εξουσίας, παρέδωσε μια ομάδα του 4% και προσέφερε στην παγκόσμια κληρονομιά των ιδεών μια νέα έννοια: την pasokifikation.
Aυτές οι δυο πρόχειρες ιστορικές αναφορές πέρασαν από το μυαλό μου, όταν χθές είδε τα φώτα της δημοσιότητας ένα ερωτηματολόγιο που στέλνει ο Στέφανος Κασσελάκης στα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ ενόψει του Συνεδρίου.
Μέσα σ΄αυτό τίθενται τα πιο κεντρικά και στρατηγικά ερωτήματα που (θα έπρεπε να) απασχολούν τον ΣΥΡΙΖΑ από το 2019 τουλάχιστον. Το όνομα,η Αριστερά,η Κεντροαριστερά, η μορφή – κόμμα και άλλα πολλά.
Εδώ αρχίζουν, αλλά εδώ επίσης τελειώνουν οι ευγενείς προθέσεις.
Γιατί ο τρόπος, η μεθοδολογία και η διαδικασία που εκτίθενται ανοίγουν τον δρόμο για την ολοσχερή καταστροφή.
Δυστυχώς, όλα αυτά τα μείζονα και σχεδόν υπαρξιακά ζητήματα ούτε πρέπει να τίθενται μόλις λίγες μέρες πριν ξεκινήσει το Συνέδριο. Ούτε οι απαντήσεις μπορεί να δοθούν με τη μέθοδο των points και των multiple choices.
Ούτε το δίλημμα αν ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να βαδίζει στην τροχιά της Αριστεράς ή της Κεντραριστεράς μπορεί να απαντηθεί από ένα reality ή σαν τηλεπαιγνίδι με τη βοήθεια του κοινού.
Όλα αυτά για να γίνουν απαιτούν κατ΄αρχήν σοβαρότητα. Δεύτερο, σχέδιο και σχεδιασμό. Τρίτο και σημαντικότερο, μια εμβάθυνση στην πολιτική συζήτηση. Τέταρτο και ίσως το πιο κομβικό,ο ίδιος ο αρχηγός που εκκινεί τη διαδικασία αλλαγής και μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ να έχει καταθέσει στον δημόσιο λόγο τη δική του πρόταση για την Αριστερά, την Κεντροαριστερά, τη μορφή – κόμμα,τη σχέση του με την κοινωνία,την ένταξη στην προοπτική της χώρας. Εκ των προτέρων και με την πιο ολοκληρωμένη μορφή.
Και στη συνέχεια να οργανώσει τον πολιτικό διάλογο να πείσει τους πολίτες για τις ιδέες και τις προτάσεις του. Για να φτιάξεις ομελέτα, σίγουρα πρέπει να σπάσεις αυγά. Εχει δίκιο σ΄αυτό ο Κασσελάκης. Ομως για να σπάσεις αυγά, πρέπει πρώτα να τα έχεις αγοράσει από το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς.
Δυστυχώς τόσο από τον πολιτικό λόγο του Στέφανου Κασσελάκη, όσο και από την προσυνεδριακή συζήτηση του ΣΥΡΙΖΑ ακόμη και τα ελάχιστα προαπαιτούμενα απουσιάζουν. Μόνο αφελείς μπορεί να πιστεύουν ότι το κενό θα αναπληρωθεί τώρα, σε λίγες μέρες, μέσα από τις απαντήσεις σε ένα πρόχειρα κατασκευασμένο και με εμφανείς σκοπιμότητες ερωτηματολόγιο.
Τα κόμματα πρέπει να αλλάζουν, να προσαρμόζονται στις συνθήκες της κοινωνίας. Αλλιώς πεθαίνουν .Ο ΣΥΡΙΖΑ, εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα, έχει χάσει την προωθητική δυναμική που είχε στο ξεκίνημα της πολιτικής διαδρομής του. Επρεπε ήδη να έχει αλλάξει.
Είναι βέβαιο ότι αυτή την ανάγκη νιώθει και θέλει να εκφράσει ο Κασσελάκης. Αλλωστε πάντοτε το διάβημα «να τα αλλάξουμε όλα» διαθέτει δυναμική. Ομως η απόσταση από τη σοβαρότητα στη γραφικότητα είναι συνήθως μικρή. Οπως και η απόσταση που χωρίζει το «να τα αλλάξουμε όλα» και το «να τα διαλύσουμε όλα».
Αν ο Κασσελάκης έχει στο μυαλό του να προσέλθει στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ με τις απαντήσεις ενός ερωτηματολογίου στην τσέπη και αρχίζει να μοιράζει νέα «τοπόσημα» του τύπου «ψηφίζουμε τι είμαστε,Αριστερά ή Κεντραριστερά», το λέμε «ΣΥΡΙΖΑ ή ΔΑΚΡΥΖΑ», θέλουμε «Κεντρική Επιτροπή ή Επιτροπή για το Just the 2 of us», «Πιστεύουμε στο Θεό ή στο Δωδεκάθεο» και άλλα παρεμφερή, τότε πολύ φοβάμαι ότι όλη η διαδικασία θα καταλήξει στη γελοιότητα.
Θα αποδείξει επίσης κάτι που αρκετοί υποπτεύονται εδώ και καιρό. Οτι θα οδηγήσει σε έναν οργανισμό που δεν θα θυμίζει πλέον κόμμα εξουσίας, αλλά μια ΜΚΟ που ανάμεσα στα πολλά ενδιαφέροντά της διαθέτει και ένα πολιτικό «κλαμπ» για ενήλικες.
Ειλικρινά εύχομαι οι χειρότεροι φόβοι να μην επαληθευτούν. Γιατί αλλιώς ο ΣΥΡΙΖΑ τα χειρότερα δεν τα έχει περάσει. Τα έχει μπροστά του.