Του Λευτέρη Καρχιμάκη*
Οι ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου δεν συμβολίζουν απλώς μία ακόμη διαδικασία ανάδειξης νέων αντιπροσώπων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αλλά και την αλλαγή της δυναμικής των πολιτικών κομμάτων στην εγχώρια σκηνή. Αυτή η εκλογική διαδικασία αποτελεί μία μεγάλη ευκαιρία για αλλαγή υποδείγματος της πολιτικής, ειδικά για την γενιά μου, την γενιά που έζησε την κρίση στα φοιτητικά της χρόνια.
Οι αποφάσεις του Ευρωκοινοβουλίου αφορούν το 60-70% της ετήσιας εθνικής νομοθεσίας η οποία νομοθετείται. Σκοπός των προοδευτικών δυνάμεων είναι το μέλλον μίας πιο δίκαιης κοινωνικά Ε.Ε. Από το αποτέλεσμα της 9ης Ιουνίου θα κριθεί αν θα έχουμε μία ενοποιημένη Ευρώπη της αλληλεγγύης, της ισότητας, της ισονομίας και της προόδου όπως πιστεύουμε στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα και το ΠΑ.ΣΟ.Κ ή μία Ευρώπη του ατομικισμού, της συντήρησης και των υπέρμετρων βαρών προς τον μέσο πολίτη όπως έχουν διαμορφώσει με τις αποφάσεις τους οι συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης, οι οποίες κυριαρχούν στην Ε.Ε τις τελευταίες δεκαετίες.
Θεωρώ αναγκαίο να ξεκαθαριστεί τι εννοούμε όταν κάνουμε αναφορά στην Ευρώπη της αλληλεγγύης και της προόδου. Προοδευτική πολιτική σημαίνει: διαπραγμάτευση με γνώμονα το περιβάλλον και τον μικρομεσαίο αγρότη στα πλαίσια της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Κανένας δεν είναι ενάντια στην πράσινη μετάβαση. Αντιθέτως είναι αναγκαία αλλά το ερώτημα είναι πως γίνεται, με τι ρυθμούς θα συντελεστεί και πώς διασφαλίζεται η ζωή και η παραγωγική συνέχεια της περιοχής που πλήττεται.
Θα πρέπει η πολιτεία να διασφαλίσει την παραγωγική βάση των περιοχών για τις επόμενες δεκαετίες, προκειμένου να μην ερημώσουν οι περιοχές που έχουν «χτυπηθεί» από την πράσινη μετάβαση, όπως η Δυτική Μακεδονία και η Μεγαλόπολη. Όπως υποστηρίζει το ΠΑΣΟΚ, αλλά και οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές, η πράσινη μετάβαση θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τις τοπικές κοινότητες. Στους τόπους όπου κλείνουν οι παλιές παραγωγικές μονάδες, όπως αυτές του λιγνίτη, θα πρέπει να γίνονται εξαντλητικές διαβουλεύσεις με τις τοπικές1 κοινωνίες ώστε να υπάρχει συναπόφαση.
Ουσιαστικά μιλάμε για έναν δημοκρατικό σχεδιασμό και μια συμμετοχική δημοκρατία, όπου θέση στο τραπέζι θα έχει και η αυτοδιοίκηση και οι ίδιοι οι πολίτες.
Προοδευτική πολιτική σημαίνει σπάσιμο των καρτέλ και αύξηση των ελέγχων στην αγορά. Η Ευρώπη θα πρέπει να γίνει η δύναμη που θα εγγυάται την συνεργασία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Σε ένα παγκόσμιο στερέωμα συγκρούσεων και με δύο πολέμους στη γειτονιά μας, καθώς και με τον αυξανόμενο αυταρχισμό που παρατηρείται σε κράτη μέλη της Ε.Ε, η Ευρώπη πρέπει να είναι εγγυητής της ειρήνης, να προάγει το σεβασμό του διεθνούς δικαίου και τις δίκαιες διεθνείς σχέσεις και να υπερασπιστεί τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Η Ευρώπη πρέπει να είναι έτοιμη να διασφαλίσει την ασφάλεια και την άμυνά της ενώ παράλληλα να αντιμετωπίσει τις ανισότητες εντός των συνόρων μας, την ακροδεξιά που αποτελεί απειλή για τους πολίτες ειδικότερα προς τις γυναίκες, όπου στρέφεται κατά των δικαιωμάτων τους, τις συνεχώς αυξανόμενες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι νέοι και την υπονόμευση της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου.
Στην Ευρώπη του μέλλοντος και της εισόδου των νέων τεχνολογιών και της καινοτομίας θα πρέπει να διατηρηθούν τα δικαιώματα των εργαζομένων. Δεν θα πρέπει να ανεχθούμε να υπάρχουν θέσεις εργασίας του 21ου αιώνα με συνθήκες εργασίας του 19ου αιώνα. Επομένως απαιτούνται γενναίες πρωτοβουλίες σε τοπικό, εθνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, ώστε να καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε τις νέες προκλήσεις της εποχής μας. Πρέπει να δώσουμε όλοι μαζί ένα μήνυμα προοδευτισμού και δημοκρατίας στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου. Για μια κοινωνία που ονειρευόμαστε, για μια κοινωνία που μας αξίζει!
* Υπ. Ευρωβουλευτής ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής
Λέκτορας Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Διαχείρισης Κρίσεων, Παν. Leiden, Ολλανδία