Οι ηγεσίες των κεντροαριστερών κομμάτων μετά το κακό αποτέλεσμα (σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό) των εκλογών τόσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο για το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Αριστερά πρέπει επιτέλους να πάρουν κάποιες αποφάσεις προς τη σωστή κατεύθυνση. Η σωστή κατεύθυνση είναι αυτή που δεν κοιτάζει στο παρελθόν, είναι αυτή της συνεργασίας.
Το πρόβλημα που τίθεται μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι πως πλέον δεν υπάρχει το περιθώριο χρόνου που υπήρχε παλιότερα. Βλέπετε, ήδη έχει αρχίσει να διαμορφώνεται ένας άλλος ισχυρός πόλος μέσα στο νέο τοπίο που διαμόρφωσε η πρωτόγνωρη αποχή των πολιτών που αποτυπώνει την απαξία. Αυτός ο πόλος έχει χρώμα μαύρο, είναι της ακροδεξιάς και μπορεί να αποτελέσει τον δεύτερο πόλο του πολιτικού συστήματος μας.
Συνολικά τα κόμματα της ακροδεξιάς λαμβάνουν ποσοστό πάνω από 18%, με δυναμική ανόδου τη στιγμή όπου ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους, το ΠΑΣΟΚ ανέβασε μεν ποσοστά καταγράφοντας όμως πτώση στον αριθμό των ψήφων σε σχέση με τις εθνικές εκλογές και η Νέα Αριστερά καταποντίστηκε αφού απέτυχε να φτάσει το πολυπόθητο 3%. Ακόμη και δυνάμεις της Αριστεράς όπως το ΜέΡΑ25 και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απέτυχαν παταγωδώς να πείσουν τους πολίτες. Το ΚΚΕ που καταγράφει σημαντική άνοδο, το πετυχαίνει με πτώση του αριθμού των ψηφών που έλαβε στις εθνικές εκλογές.
Το κακό σενάριο είναι το εξής: Οι δυνάμεις της ακροδεξιάς προχωρούν σε συνεργασία και αποτυπώνουν έτσι ένα λόγο πολιτικό που θα εγείρει κυβερνητικές αξιώσεις τη στιγμή όπου τα κόμματα της κεντροαριστεράς, πρώτα και κύρια ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Αριστερά αναλώνονται σε μία άνευ ουσίας εσωστρέφεια, σε άχαρους αρχηγισμούς και μάχες χαρακωμάτων, σε κατηγορίες.
Ήδη από την μέρα που διεξάχθηκαν οι εκλογές, όταν άρχισε να διαφαίνεται το αποτέλεσμα, τα σημάδια δεν ήταν καλά. Πολιτικοί κοντά στον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανο Κασσελάκη μιλούσαν για νίκη του σχεδίου Κασσελάκη και ήττα του Μητσοτάκη, για σχέδιο που λειτουργεί ενώ έστρεψαν το βλέμμα στο παρελθόν και όχι στο μέλλον επιλέγοντας να προχωρήσουν σε επίθεση εις βάρος των στελεχών της Νέας Αριστεράς τους οποίους χαρακτηρίζουν αποστάτες.
Όταν ο Στέφανος Κασσελάκης περίπου θριαμβολογεί για το εκλογικό αποτέλεσμα μιλώντας για νίκη επειδή μειώθηκε η διαφορά από τη ΝΔ παρά του ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε πάνω από 350.000 ψηφοφόρους σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές, όταν θεωρούν και άλλα κόμματα ότι η πτώση της ΝΔ οφείλεται στον αγώνα τους και όχι στις κοινωνικές αντιστάσεις όπως εκφράστηκαν το τελευταίο διάστημα και μέσα από τις λαϊκές κινητοποιήσεις στις οποίες τα κόμματά τους ασήμαντο ρόλο έπαιξαν για να στηρίξουν, τότε όχι μόνο ο γυαλός είναι στραβός αλλά και στραβά αρμενίζουμε… Όταν στο ΠΑΣΟΚ λογής λογής δελφίνοι της τρύπιας δεκάρας ξεπηδούν για να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη, λες και το πρόβλημα ήταν ποτέ θέμα του προσώπου που βρέθηκε μπροστά και όχι πολιτικής… Μικροί πολιτικοί που συνεχίζουν να υπάρχουν εξαιτίας της εκθαμβωτικής λάμψης του Ανδρέα Παπανδρέου του οποίου το φως ακόμη και 30 χρόνια μετά τον θάνατό του ακόμα τους λούζει. Όταν αποτυγχάνουν να δουν ότι οι πολίτες με την αποχή τους έφτυσαν όλο το πολιτικό σύστημα, μαζί και αυτούς που θα έπρεπε να αποτελούν την ελπίδα των πολιτών και ότι σε αυτή την απαξίωση ανασύρεται η ακροδεξιά, τότε επιλέγουν την τυφλότητα…
Με τέτοιο θολό βλέμμα όμως, το μέλλον θα έχει βαθύ σκοτάδι.
Τώρα, είναι η ώρα των υπερβάσεων, η ώρα να διαμορφωθούν οι συνθήκες για να ξαναϋπάρξει προοπτική. Και αν τις υπερβάσεις δεν μπορούν να τις πετύχουν οι παρούσες ηγεσίες και το πολιτικό προσωπικό που τους περιστοιχίζει, τότε θα πρέπει να βρεθούν οι ηγεσίες και το πολιτικό προσωπικό που θα μπορούν. Χρειάζεται ελπίδα. Αληθινή ελπίδα που θα βασίζεται στη διαμόρφωση μίας νέας σχέσης εμπιστοσύνης με τους πολίτες οι οποίοι σήμερα θεωρούν όλο το πολιτικό σύστημα αναξιόπιστο. Και πρέπει όλα αυτά να γίνουν τώρα. Δεν υπάρχει χρόνος για καθυστερήσεις γιατί η ακροδεξιά καραδοκεί.
Αλλιώς, οι ευθύνες όλων θα είναι τεράστιες.