Του Στρατή Παπαμανουσάκη
«Χίτλερ, να μην το καυχηθείς πως πάτησες την Κρήτη,
ξαρμάτωτη την ηύρηκες κι ελείπαν τα παιδιά της,
στα ξένα πολεμούσανε πάνω στην Αλβανία,
μα πάλι επολεμήσανε για την ελευθερία.»
(Κρητικό ριζίτικο)
Η Μάχη της Κρήτης αποτελεί ένα από τα πολύ λίγα παραδείγματα ανατροπής της καθιερωμένης τάξης των πραγμάτων. Κατά τη μακρά πορεία του κρητικού πολιτισμού οι ηθικές δυνάμεις της ιστορίας υπερτερούν των υλικών παραγόντων. Η ελευθερία, η αντίσταση, η πολεμική αρετή αποτελούν ακατάλυτα βιώματα των κρητικών και αυτά εκφράστηκαν στον ανώτατο βαθμό και κατά τον τελευταίο πόλεμο, τη Μάχη, την κατοχή και την απελευθέρωση της Κρήτης. Ο μεγάλος Μάιος του 1941, καμπή στην ιστορία του Β΄Π.Π., χαρακτηρίζεται από την επικράτηση της βαρβαρικής «νέας τάξης» σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η Ελλάδα και η Κρήτη όμως αντιστέκονται στη γερμανική πλημμυρίδα. Η διαλεκτική αναγκαιότητα απαιτούσε κάθαρση, ηρωισμό και θυσία. Και η λαϊκή δύναμη δεν εδίστασε να σηκώσει εδώ τη σημαία της ελευθερίας και του...
Αυτό το άρθρο είναι μόνο για συνδρομητές
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο, γίνετε συνδρομητής και στηρίξτε την ανεξάρτητη δημοσιογραφία.
