Τα δημοσιεύματα στον ευρωπαϊκό τύπο για τη δέκατη επέτειο από το δημοψήφισμα του 2015 και τα όσα προηγήθηκαν, μα και ακολούθησαν, συνεχίζονται με ένα τρόπο που φωτίζουν, συχνά δυσάρεστα τα ιστορικά γεγονότα.

Η γερμανική tageszeitung δημοσιεύει εκτενές αφιέρωμα, φτάνοντας όμως στο σήμερα και κάνοντας έναν απολογισμό και μία εκτίμηση για το εάν οι μνημονιακές θυσίες έπιασαν τόπο.

Και από την απάντηση που δίνει, δεν πρέπει να νιώθουν άνετα και δικαιωμένοι, ούτε οι σημερινοί κυβερνώντες της ΝΔ, αλλά μάλλον ούτε και οι προηγούμενοι των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

«Έχουν περάσει δέκα χρόνια από την περίοδο που ήταν σαν ολόκληρος ο κόσμος να είχε στραμμένη την προσοχή του στην Ελλάδα. Εκείνες τις δραματικές ημέρες ο τότε πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έκρινε πως ο λαός θα πρέπει να αποφασίσει μέσω δημοψηφίσματος για ένα νέο σκληρό πακέτο λιτότητας […] Στις 5 Ιουλίου 2015 οι Έλληνες είπαν “Όχι”. Ο κόσμος έμεινε εμβρόντητος» γράφει η taz.

Και συνεχίζει:

Σύμφωνα με τα πρακτικά, συνεχίζει η εφημερίδα του Βερολίνου, «οι υπόλοιποι κομματικοί ηγέτες στήριξαν τον Τσίπρα, ο οποίος θα έπρεπε να διαπραγματευτεί μία καλύτερη συμφωνία στις Βρυξέλλες. Το ζήτημα της παραμονής στο ευρώ δεν τέθηκε ποτέ στο τραπέζι από ελληνικής πλευράς».

Από την ανακοίνωση της μετέπειτα συμφωνίας «ο Τσίπρας δέχθηκε στην Ελλάδα δριμεία κριτική από όλες τις πλευρές. Ο τζογαδόρος Τσίπρας τελικά υπέκυψε και αναγκάστηκε να υποταχθεί στην πραγματικότητα, διαπίστωσε η συντηρητική Νέα Δημοκρατία. Οι αριστεροί επικριτές του Τσίπρα υποστηρίζουν πως μετατράπηκε από έναν (υποτιθέμενο) πολέμιο της λιτότητας σε έναν συνεπή υποστηρικτή της – ένας καιροσκόπος και βαρόνος του ψεύδους που τον ενδιέφερε μονάχα να διατηρήσει την εξουσία του».

Τώρα, αναφερόμενοι στα πρακτικά της 6ης Ιουλίου 2015 «ο πρώην πρωθυπουργός Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν πως επιτέλους “η αλήθεια ήρθε στο φως”. Ο Τσίπρας είχε τη στήριξη όλων των άλλων κομματικών εκπροσώπων, προκειμένου να διαπραγματευτεί εκ νέου στις Βρυξέλλες.

Μέτρια ανάπτυξη, φθηνή εργασία, υψηλός πληθωρισμός  

Το σίγουρο είναι πως ως επικεφαλής της ελληνικής κυβέρνησης ο Τσίπρας ακολούθησε ένα σκληρό πρόγραμμα λιτότητας, όπως και οι προκάτοχοί του. Άξιζε όμως αυτό; Από το 2021 η ελληνική οικονομία παρουσιάζει μία μέτρια ανάπτυξη. Ωστόσο, το ΑΕΠ της χώρας εξακολουθεί να βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα σε σύγκριση με την ΕΕ, δίχως να έχουν επιτευχθεί ακόμη τα προ κρίσης επίπεδα. Φθηνή εργασία, υψηλός πληθωρισμός: η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων έχει υποχωρήσει πια στην προτελευταία θέση μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ – λίγο πάνω από την τελευταία Βουλγαρία.

Οι επενδύσεις παραμένουν επίσης σε χαμηλό επίπεδο, με το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων να διοχετεύεται στα ακίνητα. Ο τουρισμός ανθίζει ως μονοκαλλιέργεια. Η βιομηχανία αναζητά απεγνωσμένα μάγειρες, σερβιτόρους και καμαριέρες. Τίμια δουλειά, που δεν αποτελεί όμως και ονειρική θέση εργασίας για τους Έλληνες, που σε μεγάλο βαθμό είναι καλά καταρτισμένοι.

Τα κοινοτικά κονδύλια και τα… «πρεζάκια» οι Έλληνες

Σε αυτά έρχονται να προστεθούν και τα μεγάλα κονδύλια της ΕΕ, από τα οποία οι Έλληνες εξαρτώνται όπως ένα πρεζάκι από την καθημερινή του δόση.

Συνολικά η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να βασίζεται ως συνήθως στην κατανάλωση. Το ελληνικό εμπορικό ισοζύγιο είναι άκρως αρνητικό, σαν να μην έγιναν ποτέ μεταρρυθμίσεις. Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι, οι φτωχοί φτωχότεροι – και η μεσαία τάξη, που έχει γνωρίσει σημαντική συρρίκνωση, τα βγάζει μετά βίας πέρα. Οι ανθισμένοι τόποι έχουν διαφορετική όψη.

Η ταραχώδης περίοδος προ δέκα ετών ανήκει στην Ιστορία. Αυτό που μένει είναι το αφήγημα», καταλήγει η tageszeitung.

DW