Για ακόμη μία φορά, τα Δικαστήρια Χανίων βρέθηκαν στο επίκεντρο της αγωνίας και της διαμαρτυρίας για την αντιμετώπιση των μεταναστών εργατών – αυτή τη φορά, νεαρά και ανήλικα αγόρια από το Σουδάν, που διώκονται ως «διακινητές».

Η ανακοίνωση του Κοινωνικού Στεκιού – Στεκιού Μεταναστών Χανίων δίνει φωνή σε όσους βρίσκονται στη σκιά της ποινικοποίησης της μετανάστευσης, θέτοντας σοβαρά ερωτήματα για το πώς η ελληνική πολιτεία διαχειρίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα στα σύνορα της Δικαιοσύνης.

Αμφισβήτηση της ανηλικότητας και νέα αυστηρότερα μέτρα

Κεντρικό θέμα αποτελεί ο αμφισβητούμενος, όπως καταγγέλλεται, επαναπροσδιορισμός της ανηλικότητας από το ελληνικό κράτος.

«Με κοινή δήλωση τα υπουργεία Μετανάστευσης και Υγείας, μέσω των ακροδεξιών υπουργών τους, επανεξετάζουν τα όρια ηλικίας μέσω μιας διαδικασίας ‘πιο επιστημονικά τεκμηριωμένης’ επειδή ‘οι παράνομοι συνήθως ψεύδονται…’», τονίζεται χαρακτηριστικά.

Παράλληλα, στηλιτεύεται ως «ντροπολογία» η νομοθετική πρωτοβουλία που αναστέλλει την πρόσβαση στις διαδικασίες ασύλου για ανθρώπους με αμιγώς προσφυγικό προφίλ, όπως τα παιδιά από το Σουδάν που κατηγορούνται ως διακινητές.

Το τραύμα του πολέμου και το αδιέξοδο της δικαστικής αντιμετώπισης

Η δραματική ιστορία των προσφύγων από το Σουδάν περιγράφεται με τα λόγια του ΟΗΕ:

«Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν σκοτωθεί και πάνω από 10 εκατομμύρια έχουν εκτοπιστεί. Ο συνδυασμός πολέμου, λιμού και επιδημιών καθιστά την κατάσταση από τις χειρότερες ανθρωπιστικές κρίσεις παγκοσμίως σήμερα».

Μετά από μια επικίνδυνη διαδρομή διαφυγής, οι πρόσφυγες αυτοί βρέθηκαν εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα, αντιμέτωποι όχι μόνο με τη δικαστική δίωξη αλλά και με το ενδεχόμενο πολυετούς εγκλεισμού ως «διακινητές», εξαιτίας της συμμετοχής τους – συχνά αναγκαστικής – στην πλοήγηση σκαφών διαφυγής.

Συνθήκες δίκης που προσβάλλουν κάθε έννοια δικαιοσύνης

Η ανακοίνωση καταγγέλλει τις συνθήκες που επικρατούν στις δικαστικές αίθουσες: πλήθος αστυνομικών, μικρόφωνα που δεν λειτουργούν, κοινό που δεν μπορεί να παρακολουθήσει τη διαδικασία και στοιχειώδεις προϋποθέσεις «ανοιχτών θυρών» να παραβιάζονται συστηματικά. Η διερμηνεία – βασικό δικαίωμα για κάθε κατηγορούμενο – συχνά ανατίθεται σε άλλους κρατούμενους, ενώ οι κατηγορούμενοι εκπροσωπούνται συχνά από τυχαίους δικηγόρους, χωρίς ουσιαστική προετοιμασία ή γνώση των υποθέσεων.

«Η τάση που υπάρχει εδώ και καιρό είναι ο δικηγόρος να προτείνει στον κατηγορούμενο το λεγόμενο ‘συμφωνητικό διαπραγμάτευσης’, δηλαδή, ‘πες ότι οδήγησες τη βάρκα’, άρα σύμφωνα με το νόμο του κράτους είσαι διακινητής, ‘για να φας καμιά κατοσταριά και βάλε χρόνια, αλλά η εκτιτέα ποινή θα ναι καμιά δεκαριά’», σημειώνεται, αναδεικνύοντας τον παραλογισμό και την αδικία του θεσμικού πλαισίου.

Αλληλεγγύη ως ελάχιστο αντίβαρο

Παρά τις αντιξοότητες, σύμφωνα με την ανακοίνωση του Κοινωνικού Στεκιού – Στεκιού Μεταναστών Χανίων, η κοινωνία των Χανίων εξακολουθεί να δείχνει έμπρακτη αλληλεγγύη. Τη Δευτέρα, οι περισσότεροι κατηγορούμενοι είχαν στο πλευρό τους οργανώσεις υπεράσπισης προσφύγων και αλληλέγγυους δικηγόρους. Σε μια χαρακτηριστική περίπτωση, μια γυναίκα με τα τρία της παιδιά ταξίδεψε από camp της βόρειας Ελλάδας για να καταθέσει υπέρ του συζύγου της, μόνο για να δει τη δίκη να παίρνει αναβολή.

Το Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών Χανίων καταλήγει με μια ξεκάθαρη θέση:

«Στη χώρα της ανύπαρκτης δημοκρατίας και της απονεκρωμένης δικαιοσύνης, συνεχίζουμε να στεκόμαστε πλάι σε κάθε ξεριζωμένο άνθρωπο. Αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστ(ρι)ες απ’ όπου κι αν προέρχονται!»