Ήντατοναι οι μπαλοτές απου πολλές πεκτήκαν δεν ήτανε ξεφάντωση ούτε και πανηγύρι. Μονό ‘ρθανε οι Γερμανοί εκδίκηση να πάρουν τον Καλλικράτη κέσιντον και τον λεηλατούνε σκοτώνουνε το άμαχους όσους εκειά εβρήκα
Γι’ αυτούς που εκτελέστηκαν το ‘χω αφιερωμένο το τραγούδι που θωρείς για κείνους ‘ναι γραμμένο
Μια μάνα τον απόβγανε στην ξενιτειά το γιό τση του δινε μαζί και την ευχή της. Γιέ μου στην ξενιτειά άπου πας εκειά δικούς δεν θα ‘χεις. Για να σου κάνουν συντροφιά να λες το μυστικό σου στη σκέψη μόνο κράτατο.
Να βγεις απάνω στι κορφές εις των βουνών τση Κρήτης να ‘χεις παρέα τα’ αετούς και συντροφιά τα’ αγρίμια ν’ ακούς πέρδικες να κελαηδούν εις των βουνών τα πλάγια να τση γροικάς να χαίρεσαι.
Ο φίλοι όντε θα σμίξουνε γάμους σε πανηγύρια με κούπες πίνουν το κρασί, στο κέφι για να βγούνε να τραγουδούν ριζίτικα μαζί αγκαλιασμένοι να τόνε λένε το σκοπό με νότες που ταιριάζουν να χαίρονται άπου τση γροικούν.
Τρείς έχουν τα Σφακιά π’ αντάρτες τση φυλάνες στον Καλλικράτη στον σταυρό κει στα Αργουλέ την στράτα στα Ασκύφου πίσω στον Κατρέ γυναίκαι Τούρκους πολλούς σκοτώνουν και δεν τ΄ αφήκαν τα Σφακιά ποτές για να τουρκέψουν.
Ανδρέας Γ. Αρολιθιανάκης