Σήμερα (2/12/12) άκουσα ένα ευαγγέλιο που με συγκίνησε και θα ’θελα να το μοιραστώ με άλλους…
Ένας τυφλός ζητιάνος άκουσε πως πλησίαζε ο Χριστός κι άρχισε να φωνάζει: «Ιησού, υιέ του Δαβίδ*, ελέησόν με!». Οι άνθρωποι που ήταν εκεί τον μάλωναν! Αυτός όμως φώναζε πιο δυνατά: «Ιησού, ελέησόν με!». Και ο Χριστός, μετά από ένα σύντομο διάλογο μαζί του, του έδωσε το φως του (κατά Λουκάν, κεφ. 18, στίχ. 35-43, και Μάρκον κεφ. 10, 46-52).
(* «Υιός του Δαβίδ» = απόγονος του Δαβίδ. Οι προφήτες στην Παλαιά Διαθήκη είχαν πει πως ο Χριστός – ο Μεσσίας, ο Σωτήρας – θα είναι απόγονος του μεγάλου αγίου προφήτη και βασιλιά Δαβίδ. Έτσι, «υιό του Δαβίδ» έλεγαν τον Ιησού εκείνοι που πίστευαν πως Αυτός είναι ο Χριστός, για τον οποίο είχαν μιλήσει, αιώνες πριν, οι προφήτες).
Μου προκαλεί φρίκη το ότι οι άνθρωποι ΕΒΛΕΠΑΝ το πρόβλημα του τυφλού και προφανώς καταλάβαιναν τι θα ζητούσε από το Χριστό, κι όμως τον μάλωναν για να μη φωνάζει και να παραμείνει τυφλός! Και πολλοί απ’ αυτούς ίσως γκρίνιαζαν και κάθε μέρα που τον έβλεπαν εκεί να ζητιανεύει. Κατά τα άλλα, όλοι αυτοί είχαν μαζευτεί εκεί για να δουν το Χριστό…
Τέτοια περιστατικά συναντάμε κι άλλα στο ευαγγέλιο. Δυστυχώς όμως τα βλέπουμε συνεχώς και στη σημερινή ζωή: αν κάποιος αποφασίσει να πλησιάσει το Θεό και αρχίσει να προσεύχεται, να πηγαίνει στην εκκλησία, να νηστεύει, να εξομολογείται και να μεταλαβαίνει, οι κοντινοί του άνθρωποι θα σκεφτούν πως… δε ζει φυσιολογικά και θα προσπαθήσουν να τον πείσουν να σταματήσει!
Αν βέβαια λέει πως προσπαθεί να πλησιάσει το Θεό κάνοντας γιόγκα ή να «αυξήσει τη συνειδητότητά του» κ.τ.λ., θα θεωρηθεί φυσιολογικό και μοντέρνο, αφού ο ινδουισμός και ο βουδισμός προπαγανδίζονται σήμερα με όλα τα μέσα, κολακεύοντας τον ανθρώπινο εγωισμό, ότι μπορεί να φτάσει σε υψηλό πνευματικό επίπεδο χωρίς να υπακούσει σε κανένα και θέτοντας ο ίδιος (αν και δεν έχει γνώσεις και πείρα) τους όρους του ταξιδιού του…
Επίσης, αν αποφασίσει να συγχωρεί και να αγαπά τους εχθρούς του και να νοιάζεται περισσότερο για τους άλλους, παρά για το συμφέρον του, θα έχει παρόμοιες αρνητικές αντιδράσεις. Αν όμως κυνηγάει ερωτικές εμπειρίες, απολαύσεις, χρήμα και εξουσία, όλα «πάνε καλά» και είναι φυσιολογικά.
Έτσι εκπληρώνεται μια τρομερή κουβέντα που είχε πει ο Χριστός: ότι εχθροί του ανθρώπου θα γίνουν οι άνθρωποι του σπιτιού του, που – παρασυρμένοι – θα τον εμποδίζουν να ζήσει ως υπεύθυνος χριστιανός!
Πολλοί γονείς θ’ ανησυχούσαν αν έβλεπαν το παιδί τους να εξομολογείται (βέβαια οι περισσότεροι φροντίζουν να μην πάει ΠΟΤΕ το παιδί τους εκεί), ενώ όταν ξενυχτάει στα μπαράκια, συχνά και ρισκάροντας τη ζωή του, «όλα είναι ok». Έτσι δεν πρέπει να ζει ένας έφηβος; Όχι με το Χριστό, «προς Θεού» όχι με το Χριστό…
Το πιο δύσκολο είναι πως ο χριστιανός, αν είναι πράγματι χριστιανός, θα αγαπάει, θα συγχωρεί και θα προσεύχεται και γι’ αυτούς που τον εμποδίζουν να ζήσει χριστιανικά.
Πρόσφατα άκουσα το νεαρό ηθοποιό Νίκο Αναδιώτη, στην εκπομπή «ΟΛΑ», να λέει ότι εξομολογείται. Ο παρουσιαστής (ο γνωστός Θέμος), απόρησε: «Καλά, πας και τα λες στον παπά;». Ο νέος άντρας απάντησε πως αυτό είναι το καλύτερο πράγμα που κάνει και πως το συστήνει σε όλους.
Επίσης, ο Αμερικανός ηθοποιός Τζόναθαν Τζάκσον (Jonathan Jackson), που είναι ορθόδοξος χριστιανός και πήρε πρόσφατα το Βραβείο Emmy, δήλωσε κατά την απονομή πως ευχαριστεί τους μοναχούς του Αγίου Όρους, που προσεύχονται για όλο τον κόσμο. Παρόμοια περιστατικά υπάρχουν πολλά, με ανθρώπους όλων των τομέων, και φανερώνουν πως το να είμαι χριστιανός δεν σημαίνει πως θα κλειστώ μέσα και θα σταματήσω κάθε δραστηριότητα. Χρειάζεται όμως ανοιχτό μυαλό και λίγη έρευνα.
Έρευνα σε τι πράγμα; Στο πώς γίνεται κάποιος όταν στα σοβαρά ακολουθήσει το δρόμο του Χριστού.
Η απάντηση: γίνεται άγιος. Ας δούμε τους σημερινούς αγίους, τους μεγάλους γέροντες Πορφύριο, Παΐσιο, Ευμένιο από τα Ρούστικα και ένα σωρό άλλους (δες την ισοσελίδα gerontas.gr). Ας δούμε το σύγχρονο μάρτυρα Ευγένιο Ροντιόνωφ (που πέθανε για την πίστη του το 1996, σε ηλικία 19 ετών, και έκτοτε τα θαύματά του είναι αναρίθμητα), τους μεγάλους αγίους ιεραποστόλους π. Κοσμά Γρηγοριάτη του Κογκό, π. Δανιήλ Σισόεφ της Μόσχας (και οι δύο πέθαναν βίαια κατά την αποστολή τους, αφού είχαν βοηθήσει ποικιλότροπα πλήθος ανθρώπους). Τη Δήμητρα Κόντου και πολλούς άλλους αγιασμένους ΑμεΑ της εποχής μας, αλλά και του παρελθόντος…
Όλα αυτά είναι η φανέρωση του Χριστού, ως Θεού, στη σημερινή καθημερινή ζωή, δίπλα και μέσα στους ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Υποθέτω πως και στην πόλη σου, ίσως και στη γειτονιά σου ή στην οικογένειά σου, φίλε αναγνώστη, ίσως υπάρχει κάποιος παρόμοιος χριστιανός, που πιθανόν τον βλέπεις με κάποια περιφρόνηση (ιδίως αν είναι ολιγογράμματος), αλλά, αν τον παρατηρήσεις με προσοχή, κάτι θα μάθεις για το Θεό, την αλήθεια, την αγάπη, τη συγχώρεση, την πνευματική ειρήνη και την αιωνιότητα.
Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης
