Ξέρετε πώς προέκυψαν τα “ασυνάρτητα” κάλαντα που λέμε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς;
Όχι;
Λοιπόν θα σας πω εγώ.
Πρόκειται για μια πολύ ρομαντική ιστορία μεταξύ μίας πλούσιας κόρης και ενός φτωχού αγοριού που την αγάπησε και έμεινε στην ιστορία έστω με αυτόν τον περίεργο τρόπο!
Πρώτα από όλα ας θυμηθούμε λίγο τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς…
Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά
ψιλή μου δεντρολιβανιά
Κι αρχή καλός μας χρόνος
εκκλησιά με τ’ άγιο θόλος
Αγιος Βασίλης έρχεται
και δε μας καταδέχεται
από την Καισαρεία
συ σ’ αρχόντισσα κυρία
Βαστάει πένα και χαρτί
Ζαχαροκάντυο ζυμωτή
Χαρτί χαρτί και καλαμάρι
δες και με το παλικάρι
Εσείς βγάζετε νόημα; Εγώ πάντως όχι! Ιδού λοιπόν η εξήγηση…
Η ιστορία μας διαδραματίζεται στον Μεσαίωνα. Σε εκείνα τα χρόνια οι φτωχοί και χαμηλών στρωμάτων άνθρωποι δεν είχαν το δικαίωμα να μιλούν στους αριστοκράτες παρά μόνο σε γιορτές όπου μπορούσαν να τους απευθύνουν ευχές.
Ήταν λοιπον ένα νεαρό αλλά φτωχό παλικάρι, που είχε ερωτευθεί μια όμορφη αριστοκράτισσα. Σκαρφίστηκε λοιπόν το εξής ώστε να εκφράσει τον έρωτά του με τρόπο που να μην γίνει αντιληπτός όμως από τους υπόλοιπους.
Σκέφτηκε να πάει την Πρωτοχρονιά να τις πει τις ευχές του για το νέο έτος, αλλά θα είχε τροποποιήσει έτσι το ποιηματάκι ώστε να έχει ένα στιχάκι από τα κάλαντα και ένα στιχάκι δικό του το οποίο θα απευθυνόταν στην κοπέλα, με τέτοιο τρόπο ώστε να μην γίνει αντιληπτός από τους άλλους.
Αρχίζει λοιπόν και βάζει ενδιάμεσους στίχους (αυτούς με τα κόκκινα γράμματα).
Την αποκαλεί ψηλή, σαν δεντρολιβανιά.
Επειδή φορούσε ένα από τα ψηλά τα κωνικά καπέλα με το τούλι στην κορυφή, την παρομοιάζει με Εκκλησιά με το Αγιο Θόλος (θόλος εκκλησίας). Της λέει ότι δεν τον καταδέχεται γιατί είναι αρχόντισσα κυρία.
Την λέει ζαχαροκάντυο ζυμωτή, δηλαδή φτιαγμένη από ζάχαρη (γλυκιά μου) και την παρακαλεί να του ρίξει μια ματιά.
Έτσι λοιπόν μια ιστορία αγάπης έγινε τραγούδι και για αιώνες εμείς το τραγουδάμε κάθε Πρωτοχρονιά παίρνοντας τον μποναμά μας.
πηγή: musicheaven.gr
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ και του χρόνου!!!