Έμποροι – καταστηματάρχες της πόλης, λυπούμαι πολύ!

Του Αντων. Χαρχαλάκη | Κατεβαίνοντας, πρωτομαγιάτικο πρωινό, για την συγκέντρωση, είδα όλα τα μαγαζιά ανοιχτά, ακόμη κι αυτά που είναι δίπλα στα… λουκεταρισμένα!! Ωραία εικόνα! Δεν βρίσκετε; Το ερώτημα είναι: Οι κολλητές του Αστικού κατεστημένου, συνδικαλιστικές ενώσεις των εμπόρων, που προτίμησαν (ή διέταξαν;) να είναι όλα ανοιχτά, ποιους αλλότριους στόχους εξυπηρετούν; Μήπως θέλουν να … ξεθυμάνει το δυνατό άρωμα της ταξικής γιορτής της Πρωτομαγιάς; Ώστε να πάψει να αποτελεί το κόκκινο πανί για τον  ταύρο του μίζερου και σπιθαμιαίου ελληνικού καπιταλισμού; Δεν φοβούνται μήπως αυτός ο… ταύρος, μπει «εν υαλοπωλείο» και δεν αφήσει τίποτε όρθιο; Τα λουκέτα προειδοποιούν γι’ αυτό… Ακόμα και οι πιο… βαρήκοοι, ακούνε τους κρότους, στο νεκροκρέβατο της Μικρομεσαίας τάξης! Όμως και οι ανώτατες συνδικαλιστικές ηγεσίες του κλάδου, αλλά και οι έχοντες φόρα τα μαγαζιά τους, το παίζουν κουφοί. Και λυπάμαι που θα πω ότι βάζουν τα δάκτυλά τους στα μάτια τους… ένα επί πλέον ερώτημα για … αρχάριους: Όλο το χρόνο παίζουν με την καραμπίνα του πελάτη και την Μεγάλη αυτή μέρα, περιμένουν να.. ξεψωριάσουν και να βγάλουν την «κάψα» της έλλειψης ρευστότητας; Λυπάμαι πολύ.. Θα μου πείτε, οι εργάτες που τιμούν την Πρωτομαγιά, έχουν τη ταξική συνείδηση και όχι βέβαια όλοι. Μπορούμε να πούμε το ίδιο και για τον εμπορικό κόσμο; Που αν έχει την ψευδαίσθηση του αυτοαπασχολούμενου και του «αφεντικού του εαυτού του», αλλάζει τίποτε στην ουσία; Οι αιμοδότες του δεν είναι οι τράπεζες; Δεν είναι οι προμηθευτές των εμπορευμάτων που πουλάει χάριν της επιβίωσής τους  που κάποιες φορές είναι και αναξιοπρεπείς, μέχρι το σημείο να οδηγούνται τα αβέβαια βήματά του προς τα φιλόπτωχα συσσίτια; Όσο για τις μεγάλες εμπορικές αλυσίδες, οι πλείστε είναι υποκαταστήματα των ξένων κυρίως εμπορικών οίκων. Άρα καπιταλιστικές του κερατά! Που ήρθαν αφενός για να πλουτίσουν περισσότερο τις μητέρες – εταιρίες και αφετέρου να σβήσουν τα μικρομάγαζα και τις μικροεταιρείες! Στη βάση βέβαια της «λογικής» πως στην Ελλάδα έχει παραγίνει με τα μαγαζιά και τις βιοτεχνίες… Ρωτούν  όμως τι θα γίνει αυτός ο λαός, αφού δεν έχουμε δευτερογενή ανάπτυξη ώστε να απορροφηθούν τα χιλιάδες χέρια που  βγαίνουν στην αγορά  εργασίας; Οι μεγάλες αλυσίδες είναι γνήσιες καπιταλιστικές ενώσεις, που τις γιγαντώνει επιπλέον το πόπολο, μια που «τα βρίσκε όλα σ’ ένα μέρος και δεν τρέχει από δω κι από κει» όπως ακούω να λένε συχνά… Εν πάση περιπτώσει, το γεγονός είναι πως τα ανοιχτά – ακόμα και την Πρωτομαγιά – μαγαζιά, δείχνουν τον πανικό και το αδιέξοδο ενός ολόκληρου κόσμου (του εμπορικού). Και μου θυμίζουν την παροιμία «Ο λύκος τρώει τα πρόβατα, όταν τα βρίσκει ένα – ένα»… Όταν είναι πολλά μαζί διστάζει, ακόμα και στην άγρια αυτή αετοράχη που λέγεται εμπορευματική κοινωνία! Οπωσδήποτε τα ανοιχτά, πρωτομαγιάτικα μαγαζιά, δείχνουν ένα αδιέξοδο, όμως έτσι θα ξεπεραστεί αυτό το αδιέξοδο; Βεβαίως το επιπλέον ερώτημα είναι: υπάρχει διέξοδος από αυτό το αδιέξοδο; Ο γράφων δεν είναι ειδικός για να δώσει την απάντηση, όμως πιστεύει πως δεν υπάρχουν σήμερα «γόρδιοι δεσμοί». Κι αν υπάρχει έστω και ένας, αυτός είναι η αδυναμία να βρεθεί λύση στα καπιταλιστικά πλαίσια… εξ ορισμού λοιπόν, είναι εμφανές πως όλα λύνονται με την ανάπτυξη, πρωτογενή – δευτερογενή, που θα ενεργήσει αποπιεστικά για τα προβλήματά μας,  εμπορικά και άλλα. Υπήρξα επισκέπτης στη Νοτιοαφρικανική ένωση προ ετών και είδα πόσο σοφά είναι οργανωμένο εκεί το εμπόριο: Πέραν των μεγάλων εμπορικών αλυσίδων δεν υπάρχει ούτε δείγμα καταστημάτων όπως τα δικά μας. Και εννοώ ότι αφορά τα αναλώσιμα εμπορεύματα, πλην ειδών ένδυσης – υπόδησης κλπ. Όμως εκεί (μιλώ για τότε) δεν υπήρχε πρόβλημα απορρόφησης από την αγορά εργασίας και όλα δούλευαν ρολόι. Να μιλήσω γι’ αυτό το μοντέλο; Μπορούμε αν βρούμε ένα καθαρώς ελληνικό μοντέλο, που να είναι βιώσιμο. Υπάρχουν υποδείγματα των οποίων μπορούμε να κάνουμε εφαρμογή στα καθ’ ημάς…