Του Νίκου Λυγερού.
Οι επαφές που γίνονται αυτήν την περίοδο και ξαφνιάζουν τους περισσότερους από εμάς, ακολουθούν ένα απλό νοητικό σχήμα είναι ο διαχρονικός οριζόντιος άξονας, ο οποίος βασίζεται στον μεγάλο άξονα της έλλειψης που αποτελεί η τοποστρατηγική Μεσόγειος.Εδώ και αιώνες αυτός ο γενικός άξονας έχει μεταστρατηγική βάση λόγω των νησιών που βρίσκονται ειδικά στην Ανατολική Μεσόγειο έως τους Αγίους Τόπους: η Μάλτα, η Κρήτη, η Ρόδος και η Κύπρος. Αν εξετάσουμε τα FIR της Μάλτας, της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ισραήλ, βλέπουμε ότι υπάρχει μια απλή συνέχεια. Αν προσθέσουμε και τις ΑΟΖ από αυτές τις χώρες στο ίδιο πλαίσιο, αντιλαμβανόμαστε ότι παρόλο που δεν μιλούμε για εθνικές κυριαρχίες, έχουμε κυριαρχικά δικαιώματα που ενισχύουν όλο το πλαίσιο.
Αν επιπλέον, προσθέσουμε τις πορείες των μελλοντικών αγωγών που αφορούν στα κοιτάσματα φυσικού αερίου που βρίσκονται στα θαλάσσια οικόπεδα αυτών των χωρών. Αν μετά από όλα αυτά τα στοιχεία, οι δικοί μας αναρωτιούνται ακόμα γιατί γίνονται αυτές οι επαφές και ποια είναι τα θεμέλια τους σε βάθος χρόνου, τότε έχουν μια εξάρτηση σε παραπληροφόρηση που προκαλούν φοβίες για λανθασμένο λόγο. Αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι σιγά σιγά, αυτός ο διαχρονικός οριζόντιος άξονας είναι ένας ελκυστής. Έτσι ακόμα και οι πολιτικοί που φοβούνται και τη σκιά τους, αναγκάζονται πλέον ν’ ακολουθήσουν αυτό το σχήμα και μάλιστα να το προωθούν, για να μην μείνουν πίσω. Έχουν καταλάβει και αυτοί ότι αυτός ο άξονας είναι καθοριστικός όχι μόνο για αυτούς που δεν ξεχνούν το μέλλον, αλλά και για αυτούς που βλέπουν ότι το μέλλον εξαρτάται από τη θάλασσα.
Αντί λοιπόν να συνεχίζουμε να μιλούμε έως αηδίας για υποθετικά προβλήματα που υπάρχουν μόνο στη φαντασίωση μερικών θα ήταν καλό να μελετήσουμε σοβαρά αυτές τις εξελίξεις, για να τις υποστηρίξουμε και από τη θέση της Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να παίξουμε ένα ρόλο στρατηγικό σε επίπεδο σχεδιασμού, γιατί χρειαζόμαστε όλη τη νοημοσύνη μας για να αντεπεξέλθουμε σε αυτή την ενεργειακή πρόκληση που αλλάζει τα παραδοσιακά δεδομένα που μας καθηλώνουν εδώ και χρόνια.
Είναι οι προηγούμενοι αιώνες που δείχνουν το μέλλον.