Νότης Μαριάς, Ανεξάρτητος Ευρωβουλευτής, Επικεφαλής του Πολιτικού Κινήματος Αντιμνημονιακοί Πολίτες, Καθηγητής Θεσμών της Ε.Ε. στο Πανεπιστήμιο Κρήτης
Ένα από τα βασικά πολιτικά χαρακτηριστικά του παλιού πολιτικού κόσμου που βρίσκεται στην ηγεσία της Ε.Ε. είναι η διγλωσσία και η αξιοποίηση μιας ρητορικής που με στόμφο προσπαθήσει να εξωραΐσει την κατάσταση και να παρουσιάσει το άσπρο μαύρο, κλείνοντας τα μάτια στην σκληρή πραγματικότητα της φτώχειας και της ανεργίας που μαστίζει τις χώρες της Ε.Ε.
Και όμως οι πολιτικοί δεινόσαυροι της Ευρώπης ενώ συνεχίζουν να επιμένουν στη βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή και στη μερκελική λιτότητα εντούτοις «πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες» και προσπαθούν να παραμυθιάσουν τον κόσμο λέγοντας ότι παλεύουν για το περίφημο κοινωνικό «τριπλό Α», δηλαδή για μια Κοινωνική Ευρώπη υψηλού επιπέδου με την ανώτατη βαθμολογία «τρία Α» αντίστοιχη με τη υψηλότατη βαθμολογία των «τριών Α» με την οποία έχει βαθμολογηθεί η πιστοληπτική ικανότητα των ΗΠΑ ή της Γερμανίας.
Έτσι από τον Ιούνιο, του 2015, οι πέντε Πρόεδροι – Σούλτς, Τούσκ, Γιούνκερ, Ντράγκι και Ντάισελμπλουμ – δηλαδή οι Πρόεδροι του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της ΕΚΤ και του Eurogroup αντίστοιχα, έχουν δώσει στη δημοσιότητα τα σχέδιά τους για την ενίσχυση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης, επιστρατεύοντας συγκεκριμένα μέτρα που θα πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα. Ανάμεσα στα μέτρα αυτά ανήκε και η ανάκτηση του «τριπλού Α» σε κοινωνικό επίπεδο, προκειμένου όπως ισχυρίζονται να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, να υπάρξει ανάπτυξη και να καταπολεμηθεί η φτώχεια.
Φαίνεται, όμως, ότι το σχέδιο των Πέντε Προέδρων για το κοινωνικό «τριπλό Α», όχι απλά δεν πέτυχε τους στόχους του, αλλά αντίθετα ο στόχος της μείωσης της φτώχειας γίνεται όλο και πιο ανέφικτος. Μάλιστα για το 2016 το ποσό που αναμένεται να δοθεί από την Ε.Ε. για την τόνωση της απασχόλησης ανέρχεται σε μόλις 19 δισεκατομμύρια ευρώ σε αναλήψεις υποχρεώσεων, ποσό το οποίο δεν επαρκεί για να μειωθούν δραστικά τα ποσοστά ανεργίας και φτώχειας που πλήττουν τις ευρωπαϊκές χώρες.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ήδη το 2013 ο αριθμός των ατόμων που απειλούντο από φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό στην Ε.Ε. αυξήθηκε από 117 εκατομμύρια – το 2008 – σε 122,6 εκατομμύρια, ενώ την ίδια χρονιά, το 16,7% του πληθυσμού της Ε.Ε. διέτρεχε κίνδυνο φτώχειας παρότι έλαβε κοινωνικές παροχές, γεγονός που δείχνει ότι το διαθέσιμο εισόδημά τους ήταν κάτω από το εθνικό όριο του κινδύνου φτώχειας. Επιπλέον το 9,6% του πληθυσμού της Ε.Ε αντιμετώπιζε σοβαρή υλική στέρηση και το 10,7% των νοικοκυριών θεωρείται ότι είχε πολύ χαμηλή ένταση εργασίας.
Επί του παρόντος στην Ευρώπη, και έπειτα από τα μέτρα δήθεν “σωτηρίας” των ευρωπαϊκών οικονομιών που έχει επιβάλλει η ευρωπαϊκή τραπεζοκρατία, ο αριθμός των μακροχρόνια ανέργων υπερβαίνει τα 12 εκατομμύρια άτομα, ενώ 22.348.834 άτομα δαπανούν περισσότερο από το 40% του διαθεσίμου εισοδήματός τους για τη στέγαση. Παράλληλα, η ανεργία των νέων – η οποία είναι υψηλότερη σε σχέση με άλλες ηλικιακές ομάδες – έχει εκτιναχθεί στα ύψη, υπερβαίνοντας το 20% σε πολλά κράτη-μέλη της Ε.Ε., ενώ σε χώρες όπως η Ελλάδα που πιέζονται από τα σκληρά μέτρα της τρόικας η ανεργία των νέων φτάνει το 48.9%. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, στην Ελλάδα το ποσοστό ανεργίας το Δεκέμβριο του 2015 ανήλθε σε 24%, ενώ η ανεργία των νέων ηλικίας 15-24 ετών φτάνει το 48,9%. Συγκεκριμένα, οι άνεργοι ανήλθαν σε 1.149.716 άτομα και ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός σε 3.267.161 άτομα. Επιπλέον, η φορομπηχτική πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα με το τρίτο μνημόνιο, το νέο ασφαλιστικό και η απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων βυθίζει το λαό μας ακόμη πιο βαθιά στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Αντίστοιχα είναι και τα ποσοστά ενεργειακής φτώχειας που παρατηρούνται όλο και περισσότερο εντός των χωρών της Ε.Ε. και ήδη πλήττουν περισσότερους από 100 εκατομμύρια κατοίκους. Ειδικότερα, 21.942.491 νοικοκυριά των χωρών της Ε.Ε. αντιμετωπίζουν δυσκολίες για τη διατήρηση της κατάλληλης θερμοκρασίας, ενώ το 36% των νοικοκυριών στην Ελλάδα αντιμετωπίζει ενεργειακή πενία. Φυσικά το ενεργειακό κόστος για τους καταναλωτές στην Ελλάδα επιβαρύνεται από τους φόρους που επιβάλλονται σε όλα τα νοικοκυριά και σύμφωνα με έρευνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το 68% των Ελλήνων ερωτηθέντων αντιμετωπίζει μερική ή ολική δυσκολία εξόφλησης των λογαριασμών ηλεκτρικού ρεύματος.
Προκειμένου λοιπόν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά και άμεσα τα υψηλά ποσοστά ανεργίας που καταγράφονται αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη και προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι του Κοινωνικού «τριπλού Α», θα πρέπει να εγκαταλειφθεί η πολιτική της μερκελικής λιτότητας και να ληφθούν άμεσα μέτρα για την καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού και να καθιερωθεί:
Όμως ο Ντάισελμπλουμ και η παρέα του δεν φαίνονται διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν τη μερκελική λιτότητα αποδεικνύοντας έτσι ότι τα περί κοινωνικού «τριπλού Α» που σερβίρουν δεξιά και αριστερά είναι φτηνή δημαγωγία.»
Η καπιταλιστική βιομηχανία του θεάματος που κυριαρχεί στον πλανήτη και τα προϊόντα που παράγει τείνουν να γίνουν η πρώτη παγκόσμια κουλτούρα που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα. Επικρατεί μια μορφή τέχνης που είναι χωρίς καμία δυσκολία προσιτή στον καθένα αλλά που δεν έχει να πει τίποτα σε κανένα. Εδώ όμως αγγίζουμε μία από τις πλευρές του ολοκληρωτισμού που διακατέχει το καπιταλιστικό σύστημα. Το τι μπορεί κάποιος να επιλέξει και το τι τελικά επιλέγει είναι αδύνατο να καθοριστεί από τον ίδιο.
Η περίφημη ελευθερία επιλογής που διατυμπανίζεται σαν δημοκρατικό κεκτημένο σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της καπιταλιστικής κοινωνίας αποκαλύπτεται μάλλον σαν ψεύτικη. Επιλογές φυσικά υπάρχουν ωστόσο ελευθερία επιλογών δεν υπάρχει αφού τελικά το τί επιλέγεις καθορίζεται από τους ίδιους τους νόμους λειτουργίας και αναπαραγωγής του συστήματος.
Nα ένα παράδειγμα: Ένα παντελόνι από τσουβάλι και ένα παντελόνι Τζιν έχουν την ίδια αξία χρήσης. Πρακτικά δηλαδή καλύπτουν την ίδια ανάγκη. Όμως το παντελόνι Τζιν καλύπτει ακόμα μία ανάγκη. Μια ανάγκη αισθητικής θα έλεγε κάποιος που όμως έχει ήδη καθοριστεί από την μόδα δηλαδή από την βιομηχανία ρούχων. Επομένως επιλέγουμε το Τζιν, συνήθως, επειδή επιλέγουμε με βάση αυτό που ορίζει για μας ένας εξωτερικός από εμάς παράγοντας που στην προκειμένη περίπτωση είναι η μόδα. Αγοράζοντας τζιν αντί παντελόνι από τσουβάλι καλύπτεις βέβαια μια πρακτική ανάγκη αλλά επιβεβαιώνεις και την θέση σου, την παρουσία σου αλλά και την συναίνεσή σου σε κάτι που δημιουργήθηκε έξω από σένα χωρίς την δική σου συμμετοχή και ανεξάρτητα από τις ανάγκες σου και την αισθητική σου. Και ακόμα χειρότερα καθόρισε την αισθητική σου η βιομηχανία της μόδας. Αναπτύσσοντας ο καθένας αυτό το παράδειγμα, σε διάφορες πλευρές θα δώσει αρκετές απαντήσεις για τον ολοκληρωτισμό που ο καπιταλισμός επιβάλλει στη σκέψη. Θα γεννηθεί όμως και ένα ερώτημα πολύ διαδεδομένο που το θέτουν κυρίως οι απολογητές αυτής της επικίνδυνης, για την ελευθερία της σκέψης κατάστασης. Τελικά οι προτιμήσεις του κοινού διαμορφώνουν τα πολιτιστικά προϊόντα που παράγει η βιομηχανία της μαζικής κουλτούρας; Δηλαδή το κοινό ζητάει τον πολιτισμό που του παρέχει η βιομηχανία του θεάματος;
Όλοι μας έχουμε ακούσει ότι η πολιτιστική παραγωγή αντανακλά τις προτιμήσεις τα ενδιαφέροντα και τους προσανατολισμούς του λαού. Με λίγα λόγια ο λαός παίρνει αυτό που ακριβώς ζητάει. Παίρνει δηλαδή πολιτιστικά προϊόντα που κατανοούνται εύκολα, που δεν προβληματίζουν και δεν ξεφεύγουν από τις τυποποιημένες εδώ και χρόνια συνταγές. Η άποψη δεν είναι καινούργια. Το 1947 ένας θεατρικός συγγραφέας και παραγωγός στο Χόλιγουντ έλεγε πώς η εν λόγω βιομηχανία θα πρέπει να αρνηθεί την ιδέα ότι απολαμβάνει οποιαδήποτε ελεύθερη βούληση στην επιλογή των θεμάτων του. Το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να αντικατοπτρίζει τα ενδιαφέροντα των εκατομμυρίων πελατών του. Άρα, προεκτείνοντας αυτή τη λογική, απόψεις, αξίες και ερμηνείες του κόσμου και της πραγματικότητας που δεν προβάλλονται οφείλεται στην έλλειψη ενδιαφέροντος από το κοινό για τέτοιες απόψεις, αξίες και ερμηνείες του κόσμου και τις πραγματικότητας. Έτσι όμως καθαγιάζεται ο διαρκής μονόλογος των κυρίαρχων. Και αυτός ο μονόλογος επαινεί το σύστημά τους.
Στον αντίποδα της άποψης αυτής βρίσκεται η άποψη ότι η βιομηχανία της μαζικής κουλτούρας αποφασίζει αυτόνομα για το ποια προϊόντα της θα καταναλώσει το κοινό και όχι μόνο δεν υποτάσσεται στις προτιμήσεις του αλλά επιπρόσθετα τις διαμορφώνει. Η άποψη αυτή απηχεί την πραγματικότητα μέχρις ένα βαθμό αφού σύμφωνα με αυτήν η καπιταλιστική κουλτούρα προσφέρει στο κοινό αυτό που θέλει και το κοινό θέλει αυτό που του προσφέρεται. Είναι γεγονός ότι τα στελέχη της μουσικής βιομηχανίας για παράδειγμα αλλά και τα μεγάλα της αστέρια είναι μάλλον αποκομμένοι από την νοοτροπία, τις προτιμήσεις και τους προσανατολισμούς του κόσμου που θέλουν να πουλήσουν το προϊόν τους. Μόνο μέσα από έρευνες αγοράς και σφυγμομετρήσεις προσπαθούν να μαντέψουν, στην καλύτερη περίπτωση, τις ανάγκες τις μάζας η οποία όμως μάζα περιλαμβάνει άντρες και γυναίκες κάθε ηλικίας, κοινωνικής καταγωγής, εθνικότητας, ιδιαίτερων προτιμήσεων που την καθιστά από την σκοπιά της βιομηχανίας ρευστή και άμορφη. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μια απίθανη σε σύλληψη αλλά και φασισμό πρακτική.
Η βιομηχανία του πολιτισμού διαμορφώνει μια εικόνα κοινού που εξυπηρετεί τις ανάγκες της και στη συνέχεια διαμορφώνει το κοινό γούστο, και την κοινή αισθητική που θα ταιριάζει σε αυτή την εικόνα και θα την συμπληρώνει. Σε αυτή την κατεύθυνση επιστρατεύονται και άλλοι μηχανισμοί χειραγώγησης που αποτελούν αναπόσπαστα κομμάτια της βιομηχανίας του θεάματος. Η διαφήμιση, η μόδα, η κυρίαρχη λογοτεχνία, η εφημερίδες, τα περιοδικά, η τηλεόραση αρχίζουν να βομβαρδίζουν το κοινό με τα πρότυπα της εικόνας που η μουσική βιομηχανία έχει διαμορφώσει. Έτσι δημιουργείται ένα κοινό που ζητάει το μουσικό είδος που η βιομηχανία θέλει να πουλήσει. Και αυτή η ζήτηση θα είναι πλέον το άλλοθι για τις επιλογές που θα κάνει η βιομηχανία σε ότι αφορά τη μορφή και το περιεχόμενο των τραγουδιών που θέλει να πουλήσει. Για παράδειγμα ο καταναλωτής των τρεχόντων σουξέ παράλληλα έχει υιοθετήσει ένα τρόπο ζωής, εμφάνισης σκέψεις που με την σειρά του καθαγιάζει αυτές τις φτηνές απομιμήσεις της τέχνης. Και για να είμαστε δίκαιοι το ίδιο ισχύει και για τον καταναλωτή σοβαρότερων μορφών της μαζικής κουλτούρας που ανάλογα υιοθετούν τρόπο ντυσίματος, συμπεριφοράς, ιδεολογικών απόψεων, γλώσσας, ακόμα και ουσιών που χρησιμοποιούν.
Ο οποιοσδήποτε μουσικός εκδότης, έλεγε κάποιος πασίγνωστος διαφημιστής μπορεί να σου πει μήνες πριν ποιο μουσικό κομμάτι μπορεί να γίνει δημοφιλές. Μάλιστα η εκδοτική επιχείρηση εξασφαλίζει ότι κάποιο μουσικό κομμάτι που θέλει θα γίνει επιτυχία με το να ξοδέψει αρκετά χρήματα για αυτόν τον σκοπό. Πάντως δεν είναι σίγουρα μόνο το κοινό που κάνει ένα κομμάτι δημοφιλές. Είναι γνωστό, αλλά και αν δεν είναι, καθημερινά φανερώνεται, ότι ο καπιταλισμός προσφέρει στα παιδιά των εργαζομένων μια τυπική παιδεία αλλά όχι τα προσόντα και τα βιώματα που θα χρειάζονταν και θα επέτρεπαν μια γνήσια ενεργητική συμμετοχή του λαού στην πνευματική και καλλιτεχνική δημιουργία. Αυτό κλείνει τον δρόμο του λαού προς την υψηλή τέχνη και η υψηλή τέχνη από μόνη της δεν μπορεί να φτάσει στο λαό. Από την άλλη είναι δυστυχώς αλήθεια ότι πολύ είναι εκείνη που αποζητούν την πληροφόρηση και την ψυχαγωγία που δεν προβληματίζει, δεν κουράζει πνευματικά, δεν αναστατώνει τον τρόπο ζωής τους και τον τρόπο της σκέψης τους. Όμως η πραγματικότητα των λαϊκών προτιμήσεων είναι πιο πολύπλοκη και πάει μακρύτερα από τα προϊόντα που προβάλει η πολιτιστική βιομηχανία των καπιταλιστών.
Είδαμε ήδη πώς η αντίληψη ότι η μάζα είναι ένα συμπαγές και αμετάβλητο σώμα είναι δημιούργημα της βιομηχανίας του θεάματος προκειμένου να δημιουργήσει ένα αμετάβλητο και μοναχικό πλήθος που θα καταναλώνει τα πολιτιστικά της προϊόντα και θα καθαγιάζει την διαιώνιση της παραγωγής σκουπιδιών. Αυτή η πρακτική αποκλείει δια παντός μια ουσιαστική προσπάθεια κατανόησης των λαϊκών αναγκών, των ικανοτήτων και των δυνατοτήτων των πραγματικών αντρών και γυναικών που απαρτίζουν τη μάζα και όχι των αναγκών του απρόσωπου μοντέλου που έχει διαμορφώσει η βιομηχανία του θεάματος. Αποδεικνύεται δηλαδή ότι ο καπιταλισμός ούτε θέλει αλλά τελικά ούτε και μπορεί να προσφέρει στους εργαζομένους την πραγματική απόλαυση εκείνης της διαδικασίας που αποκαλείται ανθρώπινη τέχνη και δημιουργία.
Γιατί η βιομηχανία έχει μετατρέψει τις οντότητες και τις συναισθηματικές τους ανάγκες σε πελάτες. Ταξινομεί, οργανώνει και βάζει ετικέτες στους καταναλωτές. Για όλους παράγει κάτι έτσι ώστε κανείς να μην ξεφεύγει. Το κοινό τροφοδοτείται με ένα φάσμα προϊόντων μαζικής παραγωγής και διαφορετικών ποιοτήτων όπου κοντά στη χορογραφία ενός κέντρου διασκέδασης ξεδιπλώνεται μια πειραματική χορογραφία και πλάι σε μια πειραματική θεατρική παράσταση ξεσπούν ηλεκτρονικά τσιφτετέλια.
Ο καθένας πρέπει να συμπεριφέρεται σαν να του ερχόταν αυθόρμητα σύμφωνα με το προκαθορισμένο και ταξινομημένο επίπεδό του και να επιλέγει κατηγορία των μαζικών προϊόντων που παράγεται για τον δικό του τύπο. Οι καταναλωτές εμφανίζονται στους πίνακες των ερευνητικών οργανισμών ως στατιστικά στοιχεία και κατανέμονται κατά εισοδηματικές κατηγορίες σε κόκκινες, πράσινες και μπλε ομάδες. Η τεχνική είναι όμοια με αυτή που χρησιμοποιείται για οποιουδήποτε είδους προπαγάνδας. Αξίζει τον κόπο να δούμε μία ακόμα παράμετρο που ίσως αποτελέσει υλικό για ακόμα ένα κείμενο μας.
Είδαμε πώς για να επιβιώσει ο καπιταλισμός απαιτεί την ολόπλευρη και βαθύτατη αλλοτρίωση του ανθρώπου.
Μαζικοποιεί την κοινωνία στη βάση ενός απρόσωπου μοναχικού πλήθους που κατευθύνεται σε κατευθύνσεις που η βιομηχανία του ελεύθερου χρόνου έχει επιλέξει και αυτό σημαίνει με λίγα λόγια ολοκληρωτισμός πάνω στην σκέψη που αντανακλά τον ολοκληρωτισμό σε ολόκληρη την κοινωνία. Έτσι η κοινωνία οδηγείται σε μια παράλογη, αντικοινωνική απάνθρωπη συμπεριφορά με αξίες ανάλογες των αξιών της πολιτικής οικονομίας του καπιταλισμού που συνοψίζονται στο στη ζούγκλα της αγοράς υπερισχύει το άδικο του ισχυρότερου.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η μαζικοποίηση του πολιτισμού εμφανίστηκε σε μια ορισμένη ιστορική στιγμή του καπιταλισμού. Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα όταν ο καπιταλισμός είχε περάσει στο ιμπεριαλιστικό στάδιο και δεν επιδίδονταν απλά στο κυνήγι του κέρδους αλλά στο κυνήγι του μέγιστου κέρδους. Αυτή η συνεχής και άγρια προσπάθεια οδήγησε και συνεχίζει να οδηγεί στη συνεχόμενη μαζική παραγωγή και στην πραγματοποίηση μαζικών πωλήσεων. Το κέρδος ωστόσο καθορίζει τι θα παραχθεί και τι όχι. Αναπόφευκτα η ποσότητα γίνεται σημαντικότερη από την ποιότητα και η πώληση αλλά και ο τρόπος της πώλησης σημαντικότερος από το ίδιο το προϊόν που σε πολλές περιπτώσεις δεν έχει καμία αξία χρήσης. Μπορούμε να πάρουμε πολλά παραδείγματα από τον χώρο του θεάματος, της βιβλιοπαραγωγής, της ιδιωτικής τηλεόρασης, της μόδας, της μουσικής βιομηχανίας. Αυτή είναι η μαζική καπιταλιστική κουλτούρα η οποία προϋποθέτει την διαμόρφωση μιας απρόσωπης και αποξενωμένης κοινωνίας των μαζών που θα μπορεί καταναλώνοντας τα πολιτιστικά προϊόντα, και όχι μόνο, να αναπαράγει και να ενσωματώνει τον λόγο των κυρίαρχων. Να αναπαράγει τελικά το σύστημα στο οποίο ο άνθρωπος εκμεταλλεύεται τον άνθρωπο. Κορωνίδα σε αυτή τη κοινωνία είναι το χρήμα και το αμείλικτο κυνηγητό για την εξεύρεσή του.
Ας δώσουμε τον λόγο στον Μαρξ για να κατανοηθεί σε βάθος και σε πλάτος η σχέση εμπορεύματος – χρήματος και πώς επιδρά αυτή η σχέση στην ανθρώπινη συνείδηση. «Αυτό που υπάρχει για μένα μέσα από τον σύνδεσμο του χρήματος, αυτό που μπορεί να πληρώσει το χρήμα αυτό ακριβώς είμαι εγώ, ο κάτοχος του χρήματος. Οι ιδιότητες του χρήματος είναι δικές μου, εμένα του κατόχου, ιδιότητες και ουσιαστικές δυνάμεις. Έτσι αυτό που είμαι και αυτό που μπορεί να κάνω σε καμία περίπτωση δεν καθορίζεται από την ατομικότητα μου. Είμαι άσχημος αλλά μπορώ να αγοράσω τη πιο όμορφη γυναίκα. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν είμαι άσχημος γιατί το αποτέλεσμα της ασχήμιας, η απωθητική της δύναμη εξουδετερώνεται από το χρήμα. Είμαι ανυπόληπτος το χρήμα όμως είναι ευυπόληπτο άρα το ίδιο και ο κάτοχός του. Είμαι άμυαλος αν όμως το χρήμα είναι ο πραγματικός νους όλων των πραγμάτων πώς είναι δυνατό ο κάτοχός του να είναι άμυαλος». Ο Μαρξ ονόμασε το χρήμα εμπόρευμα των εμπορευμάτων. Άρα αν βάλουμε στη θέση χρήμα τη λέξη καταναλωτικά εμπορεύματα τότε θα καταλάβουμε με τον λαμπρότερο τρόπο τις ψευδαισθήσεις και την αλλοτρίωση που μας υποδέχεται στο τέλος του ταξιδιού μας στην θεαματική καπιταλιστική βιομηχανία.
Όπως έλεγε ο Μπρεχτ για τα χρόνια του, αλλά και για τα χρόνια που θα ερχόντουσαν «ο φασισμός περιμένει πολλά από την επιρροή που θα ασκήσει στα μυαλά και από την εμπέδωση της επιρροής αυτής στις καρδιές. Προσθέτει στην ωμότητα των άντρων βασανιστηρίων την ωμότητα των σχολείων του, των εφημερίδων του, του θεάτρου του. Εκπαιδεύει ολόκληρο το έθνος και το εκπαιδεύει ολημερίς. Δεν έχει και πολλά να δώσει στη μεγάλη πλειοψηφία και αυτό σημαίνει ότι την εκπαιδεύει σκληρά. Δεν δίνει φαγητό, επομένως πρέπει να την διδάξει αυτοπειθαρχία. Δεν μπορεί να βάλει σε τάξη την παραγωγή του και χρειάζεται πολέμους, έτσι πρέπει να την εκπαίδευση για την σωματική αντρεία. Χρειάζεται θύματα και πρέπει να την εκπαιδεύσει στο πνεύμα θυσίας. Είναι και αυτά ιδανικά, απαιτήσεις από τον άνθρωπο, και μάλιστα μερικά είναι υψηλά ιδανικά, υψηλές απαιτήσεις. Πρέπει να μάθουμε τι εξυπηρετούν αυτά τα ιδανικά. Να μάθουμε ποιος εκπαιδεύει και ποιος ωφελείται από αυτή την εκπαίδευση. Πρέπει να αποκαλύψουμε πώς δεν ωφελείται αυτός που εκπαιδεύεται».
Mε δελτίο τύπου της η Συνεταιριστική Τράπεζα Χανίων ενημερώνει για το εκτενές πρόγραμμα εταιρικής κοινωνικής ευθύνης που υλοποιεί και φέτος το Πάσχα προς τις τοπικές κοινωνίες και τους συμπολίτες μας, που χρειάζονται βοήθεια ως προς την κάλυψη των βασικών τους αναγκών.
Στο πλαίσιο αυτό, η Τράπεζα προχώρησε την Μεγάλη Τρίτη, 26 Απριλίου στην διανομή 5 τόνων αρνίσιου κρέατος στις ακόλουθες κοινωνικές δομές του Νομού Χανίων, οι οποίες με την σειρά τους μοίρασαν τα προϊόντα στο κοινό:
Κοινωνικό παντοπωλείο Δήμου Χανίων
Κοινωνικό παντοπωλείο Δήμου Πλατανιά
Κοινωνικό παντοπωλείο Δήμου Αποκορώνου
Παντοπωλείο αλληλεγγύης Χαλέπας του συλλόγου Κύτταρο
Κεντρικό Συσσίτιο Ιεράς Μητρόπολης Κυδωνίας & Αποκορώνου
Αννουσάκειο Θεραπευτήριο
Συσσίτιο Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Σπλάντζιας
Συσσίτιο Ιερού Ναού Αγίου Νεκταρίου Παχιανών
Συσσίτιο Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Κατσιφαριανών
Συσσίτιο Ιερού Ναού Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης Νέας Χώρας
Συσσίτιο Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Εισοδίων της Θεοτόκου
Συσσίτιο Ιερού Ναού Αγίου Χαραλάμπους Λενταριανών
Συσσίτιο Ιερού Ναού Αγίου Φανουρίου Καλαμακίου
Ενοριακό Κέντρο Αγίου Νικολάου Σούδας
Συσσίτιο Ιερού Ναού Αγίων Αναργύρων
Σημειώνεται σχετικό στο κείμενο:
Η Συνεταιριστική Τράπεζα Χανίων αντιλαμβάνεται τον ρόλο της ως μια μονάδα κοινωνικής οικονομίας, και συνεχίζει να αποδεικνύει στην πράξη και σε κάθε ευκαιρία την αμετάκλητη δέσμευσή της στο πρόγραμμα εταιρικής κοινωνικής ευθύνης που έχει καταρτίσει και υλοποιεί, με απώτερο σκοπό την στήριξη των τοπικών κοινωνιών στις οποίες δραστηριοποιείται. Έχοντας πάντα στο επίκεντρο τον άνθρωπο, η Τράπεζα Χανίων, ως ενεργό μέλος της κοινωνίας, θα συνεχίσει με όλες τις δυνάμεις της, να αναδεικνύει τον κοινωνικό της χαρακτήρα και να στέκεται δίπλα σε όλους όσους έχουν ανάγκη.
Η ψευδαίσθηση μας ότι το ελληνικό ελαιόλαδο είναι το πιο ποιοτικό δυστυχώς επιβεβαιώνεται από τα αποτελέσματα έγκυρων διεθνών διαγωνισμών ποιότητας. Στο διαγωνισμό ‘Mario Solinas 2016’ του Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιοκομίας (IOC) κανένα από τα ελληνικά ελαιόλαδα δεν κατάφερε να κερδίσει κάποιο βραβείο, ενώ μεγάλη νικήτρια αναδείχθηκε η Ισπανία με 18 βραβεία.
Στο διαγωνισμό Διεθνούς Ελαιόλαδου της Νέας Υόρκης το 2016 (ΝΥΙΟΟC), που συμμετείχαν πάνω από 700 ελαιόλαδα από 25 χώρες, από την Ελλάδα έλαβαν μέρος στο διαγωνισμό 180 ελαιόλαδα, περισσότερα από κάθε άλλη χώρα με εξαίρεση την Ιταλία, που συμμετείχε με 184 ελαιόλαδα. Ωστόσο μονάχα το 11% από τα ελληνικά (20) πήραν βραβείο, σημαντικά μικρότερο ποσοστό από το περσινό 21%. Μεγάλος νικητής η Ιταλία που πήρε 109 βραβεία (59%) με δεύτερη την Ισπανία (78) και Τρίτη τις ΗΠΑ (50)! Η Ελλάδα και η Πορτογαλία στη 4η θέση με 20, η Αυστραλία και η Κροατία στην 5η με 9, ενώ βραβεύτηκαν ελαιόλαδα από την Τουρκία (3), Γαλλία (3), Σλοβενία (2), Αργεντινή, Χιλή, Ν. Αφρική και Ουρουγουάη!
Ο μεγάλος αριθμός των διαγωνιζόμενων αποτελεί μία σαφή ένδειξη πως οι Έλληνες παραγωγοί αγωνίζονται για την ποιότητα και για την διάκριση του brand του ελληνικού ελαιόλαδου στη διεθνή αγορά. Οι εδαφο-κλιματικές συνθήκες και οι ποικιλίες υπάρχουν για να είμαστε οι καλύτεροι. Μήπως ήλθε η ώρα να αντιληφθούμε ότι πρέπει να επανεξετάσουμε σοβαρά τις διαδικασίες παραγωγής του ελαιολάδου;
Tα εγκαίνια του δεύτερου ξενοδοχείου της στην Ελλάδα ανακοίνωσε η Radisson Blu. To νέο Radisson Blu Beach Resort βρίσκεται στην Κρήτη, στον κόλπο της Μιλάτου κοντά στο παραδοσιακό ψαροχώρι, σε μια γραφική τοποθεσία, και προσφέρει ιδιωτική παραλία και διάφορες αθλητικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες.
Διαθέτει 318 ευρύχωρα δωμάτια και σουίτες. Τα ντιζάιν δωμάτια και οι σουίτες του Radisson Blu Beach Resort οδηγούν σε ιδιωτικό μπαλκόνι με θέα στο Κρητικό Πέλαγος ή στον κήπο και την πισίνα. Περιλαμβάνουν δορυφορική τηλεόραση, ψυγείο και στεγνωτήρα μαλλιών. Σε όλους τους χώρους παρέχεται δωρεάν WiFi.
Η συλλογή White Sensations προσφέρει ένα νέο επίπεδο σοφιστικέ στυλ ενώ η συλλογή The Aegean με επιρροές από τον Μινωικό πολιτισμό, προσφέρει πολύχρωμη πολυτέλεια με ευρύχωρο μπάνιο και μεγάλους εξωτερικούς χώρους.
Το συγκρότημα περιβάλλεται από μια καταπράσινη έκταση 190 στρεμμάτων με φοινικόδεντρα, ελαιόδεντρα, καταρράκτες, 5 πισίνες, 6 εστιατόρια και 5 μπαρ.
Καθημερινά σερβίρεται μπουφές πρωινού στην τραπεζαρία. Τα εστιατόρια προσφέρουν διάφορες γεύσεις της ελληνικής και της μεσογειακής κουζίνας σε συνεργασία με τον σεφ Yves Mattagne, ο οποίος έχει βραβευτεί με αστέρι Michelin. Απολαύστε το φαγητό σας στον όμορφο εσωτερικό χώρο ή στη μεγάλη βεράντα.
Οι εγκαταστάσεις αναψυχής περιλαμβάνουν περιποιήσεις μασάζ, κέντρο ευεξίας και κατάστημα με σουβενίρ. Θα βρείτε επίσης μπιλιάρδο και γήπεδο τένις. Οι μικρότεροι επισκέπτες μπορούν να διασκεδάσουν στο μίνι κλαμπ με την ιδιωτική πισίνα. Υπάρχουν επίσης νεροτσουλήθρες για τους νέους.
Διοργανώνονται εκδρομές σε πολιτιστικά και γαστρονομικά αξιοθέατα της Κρήτης. Οι επισκέπτες μπορούν να χρησιμοποιήσουν το πολυτελές σκάφος του θέρετρου.
«Η Carlson Rezidor είναι ενθουσιασμένη που επεκτείνεται στην Κρήτη και περήφανη για τη συνεργασία της με την οικογένεια Γενιατάκη, που είναι γνωστή σε όλο το νησί για το πάθος της στη φιλοξενία. Η Κρήτη είναι ένας από τους δημοφιλέστερους νησιωτικούς προορισμούς της Ελλάδας και αποτελεί φυσική επιλογή για την Radisson Blu η επέκταση του βραβευμένου χαρτοφυλακίου της σε διεθνείς προορισμούς», δήλωσε ο αντιπρόεδρος Κεντρικής καο Βόρειας Ευρώπης της The Rezidor Hotel Group, Arno Schwalie.
Από την πλευρά του ο γενικός διευθυντής του ξενοδοχείου, Γιώργος Γενιατάκης, εξέφρασε τον ενθουσιασμό του για τη νέα συνεργασία λέγοντας : «Πιστεύουμε ότι ο συνδυασμός του οικογενειακού, βραβευμένου ξενοδοχείου με μια διεθνή αλυσίδα θα προσφέρει μια εμπειρία φιλοξενίας παγκόσμιας κλάσης».
Ό Χίτλερ δεν πίστευε στα αυτιά του. Κάθισε βαριά στην πολυθρόνα του. Στη “φωλιά των αετών” στον πύργο και στρατηγείο του στο Berchtesgaden στα χιονισμένα βουνά των Βαυαρικών Άλπεων. Με το ένα του χέρι χάιδεψε το αγαπημένο του λυκόσκυλο την Μπλόντι. Το άλλο το έφερε στο μέτωπο του και το έτριψε. Ζήτησε λίγο ουίσκι δίχως παγάκια από τον πιστό του υπηρέτη τον Χάιντς Λίγκε. Ήταν έτοιμος να καταρρεύσει. Ο Υποστράτηγος Karl Heinrich Georg Ferdinand Kreipe, ο οποίος για τη Wehrmacht ήταν ένας ζωντανός θρύλος, ένας αξιωματικός που πολεμούσε από τον
Πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και που στον Δεύτερο είχε διακριθεί και παρασημοφορηθεί για τις ικανότητες και το θάρρος του στο Ανατολικό μέτωπο, απήχθη από μια ντουζίνα ντόπιους Κρητικούς και Άγγλους κομάντο.
Θα μπορούσε εύκολα να πρόκειται για σενάριο κάποιας καλογυρισμένης Χολιγουντιανής ταινίας. Θα μπορούσε κάποιος να ακούσει ή να διαβάσει την ιστορία και να μην πιστέψει λέξη. Θα έλεγε ότι τέτοια πράγματα δεν είναι δυνατόν να συμβούν ούτε στα παραμύθια με καλό τέλος, ούτε καν στις ταινίες του Χόλιγουντ. Και όμως ότι θα διαβάσετε όχι μόνο συνέβη αλλά είναι μια καταγεγραμμένη ιστορικά, πραγματικότητα.
Η απαγωγή του Στρατηγού Κράιπε στην Κρήτη, τσάκισε το ηθικό των Γερμανών, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε οποιοδήποτε άλλο σημείο πολεμούσαν εκείνη τη στιγμή, και παράλληλα αναπτέρωσε το φρόνημα των λαών που μάχονταν ενάντια στους Ναζί. Όταν η είδηση, έφτασε μέχρι το Γερμανικό Επιτελείο Στρατού στο Βερολίνο αλλά και στα αυτιά του ιδίου του Χίτλερ, πως ένας μπαρουτοκαπνισμένος Γερμανός ταξίαρχος με ανδραγαθήματα στο Ανατολικό Μέτωπο, ο οποίος λίγες ημέρες πριν, είχε προαχθεί σε υποστράτηγο, απήχθη στην Κρήτη, Μετά από αυτό το γεγονός τίποτε δεν ήταν πλέον αδύνατον.
Ο Στρατηγός Κράιπε
Το σχέδιο που επεξεργάζονταν οι Άγγλοι μήνες πριν την απαγωγή του Κράιπε, ήταν απλό και συνάμα περίπλοκο. Ένα σχέδιο γεμάτο κινδύνους και με πολύ μικρά ποσοστά επιτυχίας, εάν δεν υπήρχε άψογος συντονισμός κινήσεων. Ο Διοικητής της Κρήτης ο Γερμανός στρατηγός Μύλερ, γνωστός για τα εγκλήματα και τις θηριωδίες του σε βάρος του αδάμαστου κρητικού λαού, έπρεπε να απαχθεί, να μεταφερθεί σε συμμαχικό έδαφος και να πληρώσει για τα εγκλήματα του.
Όμως η τύχη δεν όρισε να είναι ο Μύλερ ο απαχθείς. Μια ξαφνική μετάθεση του και τη θέση του ως διοικητής στο νησί ανέλαβε ο ταξίαρχος Κράιπε. Ο οποίος μάλιστα προήχθη σε υποστράτηγο.
Τα πρόσωπα άλλαξαν όχι όμως και το σχέδιο. Αντί του Μύλερ, ο Κράιπε. Οι Εγγλέζοι έτριβαν τα χέρια τους. Ο Κράιπε ήταν πολύ γνωστός ανώτατος αξιωματικός της Wehrmacht. Το χτύπημα θα έκανε μεγαλύτερο θόρυβο…
Σε καθημερινή βάση, 24 ώρες το 24ωρο από απόσταση ασφαλείας, Άγγλοι κομμάντος ντυμένοι κρητικοί, αλλά και Κρητικοί που παρίσταναν τους βοσκούς παρακολουθούσαν και κατέγραφαν το πρόγραμμα του Διοικητή του νησιού. Από την ώρα που έφευγε από το σπίτι του το πρωί μέχρι την ώρα που επέστρεφε. Που πήγαινε ποιους συναντούσε, πόση ώρα έκανε το αυτοκίνητο του από το σπίτι στο στρατηγείο, ποιος οδηγούσε, που έκοβε ταχύτητα, πόσα αυτοκίνητα συνοδείας υπήρχαν. Οι κρητικοί είχαν γίνει η σκιά του.
Ως κατοικία του στρατηγού Κράιπε είχε επιλεγεί η βίλα ‘Αριάδνη’, απέναντι από τα ερείπια της αρχαίας Κνωσσού, πέντε περίπου χιλιόμετρα από το Ηράκλειο. Η βίλα είχε χτιστεί από τον ίδιο τον Άγγλο αρχαιολόγο Έβανς, που διενήργησε τις ανασκαφές για το ανάκτορο του βασιλιά Μίνωα. Για συμβολικούς λόγους ο Έβανς τότε, είχε χαρίσει στην βίλα το όνομα της κόρης του μυθικού βασιλιά. Στην μικρή κωμόπολη Άνω Αρχάνες, σε απόσταση 17 περίπου χιλιομέτρων από την βίλα, βρισκόταν το στρατηγείο του Κράιπε. Κατά την συνήθειά του, ο στρατηγός πήγαινε καθημερινά στο στρατηγείο του και επέστρεφε σπίτι του λίγο πριν τις 9 το βράδυ.
Ο προηγούμενος διοικητής Κρήτης στρατηγός Μύλερ, γνωστός για τις θηριωδίες του.Αυτός ήταν ο αρχικός στόχος – Το δώρο του Πούτιν προς τον Τσίπρα σχετιζόταν με τον στρατηγό Μύλερ
Οι λύσεις ήταν δύο. Η πρώτη να γίνει η απαγωγή μέσα στη βίλα Αριάδνη το βράδυ όταν ο Κράιπε θα αναπαυόταν και η δεύτερη να γίνει κατά τη διάρκεια που ο Κράιπε θα πήγαινε στο στρατηγείο του, δηλαδή στο δρόμο-εν κινήση. Είχε επιλεγεί μάλιστα και το ιδανικό σημείο. Μια δεξιά στροφή κατηφορική ,σε μια ερημιά της διαδρομής, όπου τα αυτοκίνητα αναγκαστικά έκοβαν ταχύτητα για να μην πέσουν στον γκρεμό. Δεξιά και αριστερά της στροφής υπήρχαν και άδεια αρδευτικά χαντάκια, ιδανικά για να κρυφτούν εκεί οι απαγωγείς. Η πρώτη λύση απορρίφθηκε εξ αρχής. Η Βίλα ήταν περιφραγμένη με τριπλή σειρά ηλεκτροφόρων συρμάτων και φυλασσόταν από μια ολόκληρη διμοιρία, που χρησιμοποιούσε ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά. Τα περίπολα ήταν τόσο πυκνά και οι επισκέψεις διαφόρων ανώτερων αξιωματικών τόσο συχνές, τους οποίους ασφαλώς συνόδευε η δική τους ομάδα φρούρησης, ώστε η παραμικρή κίνηση θα γινόταν άμεσα αντιληπτή.
Εμπνευστής του σχεδίου ήταν ο Βρετανός ταγματάρχης Πάτρικ Φέρμορ. Ένας αξιωματικός που λάτρευε την Κρήτη και οι Κρητικοί τον εμπιστεύονταν. Τον φώναζαν μάλιστα “Πάντυ” ή “Φιλεντεμ”, επειδή αγαπούσε το κρητικό αυτό τραγούδι. Ο Φιλεντέμ λοιπόν ανέλαβε να βρεί και να οργανώσει την ομάδα απαγωγής. Επέλεξε λοιπόν τον Λοχαγό William Stanley Moss, ο οποίος μιλούσε άψογα πολλές γλώσσες και την Γερμανική και ήταν άσσος στην οδήγηση. Είχε εκπαιδευτεί και σαν κομάντο. Επιλέχτηκαν ακόμη οι Μανώλης Πατεράκης, μέλος της τοπικής αντίστασης, που γνώριζε άπταιστα τα μονοπάτια και τα βουνά της Κρήτης, όπως και ο ανθυπολοχαγός Γιώργος Τυράκης από την Σάτα (γνωστός στην περιοχή ως Τυρογιώργης). Και οι δύο αυτοί Κρήτες είχαν εκπαιδευτεί στα σαμποτάζ στην Μέση Ανατολή.
Ο ταγματάρχης Φέρμορ ή Φιλεντέμ (αριστερά), ντυμένος κρητικός
Κατά τη διάρκεια της τελευταίας εκπαίδευσης τους στη Μέση ανατολή, ο Πατεράκης είπε στον Φιλεντέμ να πάρει στην ομάδα και κάποιους άλλους κρητικούς που θα βοηθούσαν στην πραγματοποίηση του εγχειρήματος. Τους Γρηγόρη Χναράκη, Αντώνη Παπαλεωνίδα και Αντώνη Ζωιδάκη –όλοι εκπαιδευμένοι στην Διεύθυνση Ειδικών Επιχειρήσεων (Special Operation Executive -SOE) Καΐρου, στον επιχειρησιακό κλάδο για την Ελλάδα, το Αιγαίο και την Βουλγαρία (Advance Force 133). Μετά το πέρας των προετοιμασιών, ο Φέρμορ μαζί με την αρχική ομάδα στάλθηκε μέσω Βεγγάζης στο Μπρίντεζι της Ιταλίας, ώστε λαμβάνοντας μέρος σε σύντομες καταδρομικές αποστολές να εξασκήσουν τις γνώσεις τους.
Η ομάδα έφτασε στη Κρήτη μια άσχημη νύχτα του χειμώνα του 44 και αμέσως οι αντάρτες του καπετάνιου Ζωγραφάκη, την οδήγησαν σε ασφαλή σπηλιά για να ξεκουραστεί και να ανασυνταχθεί. Στην ομάδα εντάχθηκε και ο εκπαιδευμένος σε σαμποτάζ Μιχάλης Ακουμιανάκης, γνωστός και ως Μίκυ. Την ομάδα που πλέον είχε μεγαλώσει θα βοηθούσαν στην περίπτωση που κάτι στράβωνε και δεχόταν επίθεση από Γερμανούς, οι άνδρες του καπετάνιου Μπαντουβά.
Ο Φιλεντέμ και ο Μος θα παρίσταναν τους Γερμανούς και θα σταματούσαν το opel kapitan του Κράιπε για κάποιο έλεγχο στην συγκεκριμένη στροφή. Το βράδυ πριν την απαγωγή ο Ακουμιανάκης συνάντησε την ομάδα. Μαζί του είχε σε ένα πακέτο 2 στολές στα μέτρα του Φιλεντέμ και του Μος. Του τις είχε παραδώσει ο πατριώτης Δημήτρης Μπαλαφούτης. Τις είχε ράψει ο αδερφός του, γνωστός ράφτης εκείνη την εποχή στο Ηράκλειο. Μάλιστα τα εθνόσημα των πηλικίων και κάποια διακριτικά των στολών τα κέντησε η μοδίστρα Αναστασία Ανδρικάκη, μια θαρραλέα γυναίκα που από νωρίς εντάχθηκε στην αντίσταση και στο ραφείο της είχε εγκατασταθεί το παράνομο Κέντρο Πληροφοριών των ανταρτών της περιοχής.
Ο ανταρτοπόλεμος στα βουνά της κρήτης τσάκιζε την ψυχολογία των γερμανών
Στις 9.25 το βράδυ της 26η Απριλίου ο Κράιπε επέστρεφε από το στρατηγείο του. Ήταν ασυνόδευτος . Μόνο εκείνος και ο οδηγός του. Οι απαγωγείς είχαν ακροβολιστεί στα καθορισμένα σημεία του δρόμου. Ο Φέρμορ με τον Μος, φορώντας στολές δεκανέα της γερμανικής Στρατιωτικής Αστυνομίας, στάθηκαν στη μέση του δρόμου, υψώνοντας ένα σήμα STOP και ανάβοντας ένα κόκκινο φανάρι, ώστε να υπονοηθεί ότι επρόκειτο για συνηθισμένο έλεγχο ασφαλείας. Πράγματι το αυτοκίνητο ελάττωσε ταχύτητα και σταμάτησε μπροστά από τον ‘έλεγχο’. Ο Φέρμορ ζήτησε σε άψογα γερμανικά την ταυτότητα του στρατηγού και την άδεια κυκλοφορίας. Και πριν καλά καλά προλάβει ο Κράιπε να ξεκουμπώσει την τσέπη του για να επιδείξει το ντοκουμέντο που του ζητήθηκε, διαμαρτυρόμενος που ο δεκανέας δεν γνώριζε τον διοικητή του, ο Φέρμορ κόλλησε το πιστόλι του στο στήθος του Γερμανού, ανακοινώνοντάς του ταυτόχρονα ότι από εκείνη την στιγμή ήταν αιχμάλωτος των Βρετανών.
Η ορντινάντσα και οδηγός του Κράιπε έκανε να αντισταθεί αλλά ένα χτύπημα στο κεφάλι από τα άλλα μέλη της ομάδας που κατέφτασαν τον έριξε αναίσθητο. Με δυσκολία έδεσαν τον Στρατηγό που χτυπιόταν και αντιστεκόταν τον φίμωσαν και τον έριξαν στο πάτωμα του αυτοκινήτου. Ο Μος πήρε θέση στο τιμόνι του Opel, δίπλα του κάθισε ο Φέρμορ στην θέση του συνοδηγού, ενώ οι Πατεράκης, ο Τυράκης και ο Σαβιολάκης πίσω και ξεκίνησαν όλοι μαζί παίρνοντας τον δρόμο για την Κνωσσό.
Ο Ακουμιανάκης πήγε στο Ηράκλειο και άρχισε να διαδίδει φήμες για την απαγωγή που θα παραπλανούσαν του Γερμανούς και θα έδιναν τον απαραίτητο χρόνο στην ομάδα να διαφύγει. Επίσης, επειδή φοβόντουσαν αντίποινα των Γερμανών σε βάρος ντόπιων κατοίκων, φρόντισαν οι ειδήσεις που θα διέδιναν να μην εμπλέκουν τους Κρήτες, αλλά μόνο ξενόφερτες βρετανικές ομάδες κομάντος.
Λίγο πριν την απαγωγή. Φιλεντέμ και Μός ντυμένοι Γερμανοί
Κάθε λεπτό που περνούσε η τύχη έπαιζε παιχνίδια στους απαγωγείς. Έτσι μετά από κάποιες στροφές στο δρόμο προς την Κνωσσό, το opel kapitan με τη σημαία του στρατηγού στα φτερά του, αλλά με τους απαγωγείς και τον στρατηγό δεμένο και φιμωμένο μέσα, έπεσε σε μπλόκο. Ο Μος αντέδρασε ψύχραιμα. Μείωσε ταχύτητα και επέτρεψε στους ελεγκτές να παρατηρήσουν την σημαία του στρατηγού στα μπροστινά φτερά, οπότε χαιρέτησαν και τους άφησαν να περάσουν. Αργότερα, ενώ έφτασαν έξω από την βίλα του Κράιπε, ο Μος κόρναρε ώστε να καταλάβουν οι σκοποί ότι δεν θα έμπαιναν μέσα, αλλά θα συνέχιζαν προς το Ηράκλειο.
Εκεί, αναγκασμένοι να διασχίσουν μια από τις κεντρικότερες λεωφόρους της πόλης, πέρασαν μπροστά από τον κινηματογράφο του Παυλικάκη, που μόλις είχε σχολάσει. Παντού περπατούσαν Γερμανοί στρατιώτες και αξιωματικοί, αλλά ο Μος διατήρησε την ψυχραιμία του και κόρναρε επανειλημμένως, ώστε να τραβηχτούν στην άκρη. Πράγματι, όσοι έβλεπαν την σημαία του αυτοκινήτου παραμέριζαν και στέκονταν προσοχή, χαιρετώντας στρατιωτικά τον υποτιθέμενο στρατηγό. Ο Φέρμορ νηφάλιος, χωμένος βαθιά στο πηλίκιο του Κράιπε, ανταπέδιδε κλίνοντας αργά το κεφάλι του.
Αλλά στην Χανιόπορτα, την δυτική έξοδο της πόλης, όπου υπήρχαν αποθήκες πυρομαχικών, η φρουρά ήταν και ενισχυμένη και σχολαστική στους ελέγχους της. Μόνο το θράσος των Βρετανών κομάντος ήταν ικανό να τους χαρίσει την σωτηρία, καθώς ο σκοπός πλησίαζε με το φανάρι του προτεταμένο. Τότε ο Φέρμορ, υποδυόμενος τον αγανακτισμένο στρατηγό που τον χασομερούν με τυπικές διαδικασίες, διαμαρτυρήθηκε για την καθυστέρηση και διέταξε τον οδηγό του (τον Μος) να συνεχίσει. Ο Γερμανός σκοπός του φυλακίου απλά παραμέρισε και στάθηκε προσοχή.
Η αρχική ομάδα των απαγωγέων
Συνολικά το αυτοκίνητο του στρατηγού με τους Άγγλους απαγωγείς και τον ίδιο τον Κράιπε δεμένο και φιμωμένο, πέρασε από 22!!! μπλόκα Γερμανών. Σε όλα οι αξιωματικοί και οι φαντάροι, παραμέρισαν και χαιρέτησαν σε στάση προσοχής και με το χέρι υψωμένο τον “Διοικητή” της Κρήτης. Κάποια στιγμή έφτασαν στον όρμο των Σεισών (σημείο που οι Γερμανοί πίστευαν ότι τα συμμαχικά υποβρύχια άφηναν ή παραλάμβαναν κόσμο και πολεμοφόδια). Εκεί άφησαν το αυτοκίνητο. Προκειμένου να ελαχιστοποιήσουν τα αντίποινα των Γερμανών στον ντόπιο πληθυσμό, άφησαν στο αυτοκίνητο Αγγλικά διακριτικά αλλά και μια επιστολή που έλεγε ότι τον Κράιπε, είχαν απαγάγει Άγγλοι κομάντο αποκλειστικά, δίχως την βοήθεια και ανάμιξη κανενός Κρητικού. Στη συνέχεια με τα πόδια και τον Στρατηγό δεμένο , προχώρησαν προς τα απάτητα βουνά του ορεινού όγκου της Κρήτης.
Το πρωί της 27ης Απριλίου όταν οι Γερμανοί συνειδητοποίησαν τι είχε συμβεί, ξεκίνησαν να ψάχνουν κάθε σημείο της Μεγαλονήσου.
Κάθε χωριό, πόρτα πόρτα, κάθε σπηλιά, κάθε στάνη. Γερμανικά αποσπάσματα χτένιζαν λυσσασμένα το νησί. Παράλληλα απείλησαν τους αδάμαστους Κρητικούς, ότι δεν θα αφήσουν πέτρα πάνω στην πέτρα, ότι θα ξεκινήσουν μαζικές εκτελέσεις και ότι θα κάψουν τα πάντα εάν δεν βρισκόταν ο στρατηγός.
Η ομάδα των απαγωγέων είχε φτάσει πλέον στον Ψηλορείτη. Κρύφτηκαν σε μια σχεδόν αόρατη ακόμη και από πολύ κοντά, σπηλιά και περίμεναν να νυχτώσει. Τον Ουρανό της Κρήτης έσκιζαν συνεχώς Γερμανικά αεροπλάνα που περιπολούσαν από ψηλά, ενώ στα παράλια περιπολικά σκάφη χτένιζαν κάθε όρμο και κάθε παραλία. Την ίδια στιγμή γερμανικά αποσπάσματα χτένιζαν τα πάντα. Ο αρχικός ενθουσιασμός των απαγωγέων έδωσε τη θέση του στην αγωνία. Βρισκόμαστε στην πιο δύσκολη φάση του εγχειρήματος. Τη φάση της Διαφυγής.
Χωρίς την βοήθεια των κρητικών και στην φάση της απαγωγής αλλά και στη φάση της διαφυγής το σχέδιο θα είχε καταρρεύσει. Από τα Ανώγεια ο καπετάν Μιχάλης Ξυλούρης, είχε τους άνδρες του σε επαγρύπνηση και ενημέρωνε τους απαγωγείς για την κάθε Γερμανική κίνηση. Τους διαμήνυσε να περιμένουν μέχρι να βραδιάσει οπότε θα σταματούσαν τις πτήσεις τα αεροπλάνα και να πάνε να τον συναντήσουν στο κρησφύγετο του, όπως και έγινε.
Η πορεία στον χιονισμένο Ψηλορείτη. Ο Κράιπε είναι ο δεύτερος στη φωτό
Το επόμενο πρωινό έπρεπε να ξεκινήσουν για τον όρμο με τον κωδικό Χ25, σημείο όπου θα τους παραλάμβανε συμμαχικό υποβρύχιο. Ο Χ25 είναι ο κολπίσκος στον Άγιο Παύλο, στα νότια του νομού Ρεθύμνου. Όμως οι Γερμανοί συνέχιζαν σαν λαγωνικά να κυνηγούν τη λεία τους. Ο κλοιός έσφιγγε επικίνδυνα. Και ο χρόνος τελείωνε, αφού είχαν αρχίσει ήδη οι συλλήψεις και ο φόβος κάποιος που κάτι ήξερε, να σπάσει ήταν μεγάλος. Έπρεπε να βιαστούν. Θα περπατούσαν βράδυ και θα κρύβονταν το πρωί.
Η ομάδα με οδηγούς τους αντάρτες του καπετάν Πετρακογιώργη, διέσχισαν τον χιονισμένο Ψηλορείτη. Μια απίστευτα δύσκολη πεζοπορία στο πυκνό σκοτάδι μέσα στα χιόνια δίπλα σε γκρεμούς. Η εξάντληση, η κούραση και η πείνα, έκανε σε κάθε βήμα, τα πόδια τους όλο και πιο βαριά. Όταν έφτασαν στις νότιες πλαγιές του Ψηλορείτη η ομάδα του Πετρακογιώργη αποχώρησε.
Στην περιοχή της Φανερωμένης, μπήκαν στην τελευταία φάση του σχεδίου. Ο όρμος Χ25 ήταν μόνο κάποια χιλιόμετρα μακριά. Όμως και οι Γερμανοί είχαν προσδιορίσει που περίπου θα βρισκόταν η ομάδα και είχαν ρίξει όλες τους τις δυνάμεις στο κατόπι τους. Η επιχείρηση έμοιαζε καταδικασμένη.
Βρισκόμαστε ήδη στις 2 Μαΐου. Οι κομάντος ανακάλυψαν ότι ήταν αποκλεισμένοι από παντού. Οι Γερμανοί είχαν στήσει μπλόκα σε όλη την γύρω περιοχή και τα περίπολά τους ‘χτένιζαν’ κυριολεκτικά κάθε σπιθαμή γης. Επιπλέον, το πυροβολικό του εχθρού βομβάρδιζε τις ρεματιές και τα χωριά, ώστε να αποκλειστεί κάθε πιθανότητα διαφυγής των Βρετανών. Γιατί, παρά τις ενισχυμένες υποψίες για συμμετοχή ντόπιων, οι Γερμανοί πίστευαν ότι μόνο Βρετανοί κομάντος ήταν μπλεγμένοι στην υπόθεση της απαγωγής. Το απόβραδο οι άνδρες του Φέρμορ έβλεπαν με πικρία και πόνο ψυχής τους καπνούς από τις φλόγες που κατέκαιαν τα χωριά Λοχριά, Καμάρες και Μαργαρικάρι. Προσπαθούσαν με αυτό τον τρόπο οι Γερμανοί να εκβιάσουν τους κομάντος σε παράδοση ή να στρέψουν, έστω, τον ντόπιο πληθυσμό εναντίον τους.
Ο αρχηγός του ΕΑΜ της περιοχής Μιχάλης Παττακός, ήρθε σε επαφή με τους αντάρτες και τους έδωσε πυρομαχικά και τρόφιμα. Τους είπε επίσης ότι οι αντάρτες του είναι έτοιμοι να δημιουργήσουν αντιπερισπασμό για να μπορέσει η ομάδα να διαφύγει. Έτσι και έγινε. Οι Γερμανοί αιφνιδιάστηκαν όταν τα ξημερώματα της 4ης Μαΐου δέχτηκαν επίθεση από τους αντάρτες σε πολλά σημεία. Έπρεπε να ανασυνταχθούν και απέσυραν τα περίπολα τους από τη Φανερωμένη. Η ομάδα των Εγγλέζων ξεγλίστρησε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. Στις 4 Μαΐου, βρισκόντουσαν στο χωριό Άη Γιάννης, σχετικά ασφαλείς. Όχι όμως κοντά στον όρμο Χ25 αλλά στον όρμο Χ75 στην περιοχή του Ροδάκινου. Εκεί έστειλαν μήνυμα στο Κάιρο να τους παραλάβει σκάφος. Στον όρμο Χ75 στην Περιστέρα. Η κρυπτογραφημένη απάντηση ήρθε από το στρατηγείο του Καίρου. Τα ξημερώματα της 15ης Μαΐου, ένα σκάφος ML θα τους παραλάμβανε από τον όρμο Χ75. Μετά μαζί με το “πακέτο” θα επιβιβάζονταν σε υποβρύχιο και από εκεί θα πήγαιναν Κάιρο.
Η βοήθεια των ντόπιων ήταν τεράστια. Στη φωτό ο καπετάν Μπαντουβάς
Το μεσημέρι της 13ης Μαΐου και ενώ κατευθύνονταν σε συγκεκριμένο σημείο όπου θα διανυκτέρευαν μέχρι το ξημέρωμα του ραντεβού, οι αντάρτες ενημέρωσαν τους Άγγλους ότι μια τεράστια Γερμανική φάλαγγα είναι λίγα χιλιόμετρα πίσω τους στην περιοχή της Αργυρούπολης. Αμέσως οι αντάρτες ακροβολίστηκαν στις ρεματιές και τα περάσματα του βουνού. Την στιγμή που η φάλαγγα πλησίαζε, ο Γρηγόρης Μοράκης, που είχε λάβει θέση αντίθετα από τους απαγωγείς, πέταξε μια χειροβομβίδα ώστε να αποσπάσει την προσοχή των Γερμανών και να μπορέσουν οι απαγωγείς με τον στρατηγό να φύγουν.
Το βράδυ της 15ης, με το πρώτο σκοτάδι άρχισαν να κατεβαίνουν προς την ακτή, από διαφορετικά σημεία ο καθένας, έχοντας στραμμένη την προσοχή τους προς τα γερμανικά φυλάκια της Πλακιάς και του Φραγκοκάστελλου, αλλά και προς την θάλασσα, όπου περιπολούσαν ακταιωροί του εχθρού. Αυτοί που θα φυγαδεύονταν ξάπλωσαν στην παραλία, ενώ οι άνδρες προκάλυψης έλαβαν θέσεις στα γύρω βράχια με τα όπλα έτοιμα να δράσουν αν χρειαζόταν. Λίγες στιγμές αρότερα ένας φακός από το σημείο των απαγωγέων έκανε σινιάλο στο συμμαχικό σκάφος για την ακριβη τοποθεσία τους και που θα τους παραλάβει…
Το επόμενο βράδυ ο Γερμανός Στρατηγός βρισκόταν αιχμάλωτος των συμμάχων στο Κάιρο. Ο Κράιπε οδηγήθηκε στην Αγγλία και από εκεί στον Καναδά, όπου παρέμεινε έγκλειστος σε στρατόπεδο αιχμαλώτων κοντά στα Βραχώδη Όρη μέχρι το 1947, οπότε απελευθερώθηκε…
Η επιχείρηση, όσο καλά και να είχε σχεδιαστεί δεν θα μπορούσε ποτέ μα ποτέ να πραγματοποιηθεί, εάν δεν συμμετείχαν οι κρητικοί. Εάν οι Κρητικοί δεν εφοδίαζαν την ομάδα με τρόφιμα, εάν δεν την καθοδηγούσαν ανάμεσα σε απάτητα βουνά και στενά περάσματα, εάν δεν πολεμούσαν και εάν δεν μπέρδευαν τους Γερμανούς με τα τεχνάσματα τους, ο στρατηγός Κράιπε θα συνέχιζε να είναι διοικητής της Μεγαλονήσου και ο ίδιος ο Χίτλερ θα απολάμβανε πιο ήρεμος τις ημέρες του στη φωλιά του αετού…
Οι αντιδράσεις των “καλών πατριωτών” και η διοργάνωση συλλαλητηρίων υπέρ του κατακτητή
Πάντως, η απαγωγή, που θεωρήθηκε ως μια από τις κορυφαίες πράξεις αντίστασης στο νησί, καταδικάστηκε αμέσως από τους «προύχοντες» του Ηρακλείου, εκείνους δηλαδή που δεν έχαναν ευκαιρία να εκφράζουν στήριξη στις γερμανικές αρχές κατοχής… Την επομένη της απαγωγής ημέρα, αρκετοί απ’ αυτούς υπέγραψαν ένα κείμενο καταδίκης της απαγωγής, αλλά και κάθε αντιστασιακής πράξης… Ιδού το κείμενο, που υπογράφεται από τα μέλη της «Λαϊκής Επιτροπής» του 1944:
«Οι υπογεγραμμένοι, εκπροσωπούντες εν προκειμένω την γνώμην και τα αισθήματα ολοκλήρου του λαού του Νομού Ηρακλείου, έχοντες υπ’ όψιν την παρ’ αγνώστων εξαφάνισιν του στρατηγού κ. Κράιπε, α΄) εκφράζομεν την βαθυτάτην οδύνην κι αγανάκτησιν δια την πράξιν ταύτην β΄) Πεποίθαμεν ότι εις τα ενεργείας ταύτας δεν μετέχει ο Κρητικός λαός εάν δε τυχόν μετέσχον τινες ούτοι ασφαλώς θα είναι εκ των κακοποιών στοιχείων τα οποία τελευταίως επιδίδονται εις δολοφονικάς και ληστρικάς εναντίον του φιλησύχου λαού πράξεις γ΄) Αποδοκιμάζομεν και αποκηρύττομεν κάθε ενέργειαν οιουδήποτε συμπατριώτου μας τείνουσαν να δημιουργήση προστριβάς μεταξύ του λαού της Κρήτης και των Στρατευμάτων Κατοχής και δ΄) Ποιούμεθα έκκλησιν προς πάντας τους Κρήτας όπως σπεύση οιοσδήποτε γνωρίζει ο,τιδήποτε στοιχείον δυνάμενον να διαφωτίση οπωσδήποτε την υπόθεσιν της εξαφανίσεως του στρατηγού Κράιπε να ανακοινώση τούτο εις τας Ελληνικάς ή Γερμανικάς Αρχάς, βέβαιος ων ότι ούτω παρέχει μεγάλην υπηρεσίαν εις τον τόπον μας και συντείνει εις την πρόληψιν μεγάλων κακών
Εν Ηρακλείω τη 28 Απριλίου 1944
Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ»
Κάτω από το κείμενο υπάρχουν τα ονόματα που υπέγραφαν, όπως δημοσιεύτηκαν στον «Κρητικό Κήρυκα»:
Ευγένιος Ψαλλιδάκης (Αρχιερατικός Επίτροπος)
Μ. Πλεύρης, Δήμαρχος Ηρακλείου
Εμμαν. Μελισσείδης, Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου
Στυλιανός Γιαμαλάκης, ιατρός
Μιχαήλ Γερωνυμάκης, ιατρός
Γεώργιος Φλώρος, πρόεδρος Ενώσεως Εξαγωγέων, Θεόδωρος Κουφάκης, εμποροβιομήχανος, Κωνσταντίνος Γαλενιανός, πρόεδρος Λέσχης Επιστημόνων, Ι. Ζερβός, Επαγγελματικού και Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Ηρακλείου.
Μετά την απαγωγή, ο «υπουργός – γενικός διοικητής Κρήτης» Ιωάννης Πασσαδάκης κάλεσε τους «καλούς πατριώτες» της Κρήτης να οργανώσουν συλλαλητήρια για να εκφραστεί η νομιμοφροσύνη προς τις κατοχικές αρχές… Στα Χανιά οργανώθηκε στις 6 Μαΐου (είχαμε γράψει σχετικά, παρουσιάζοντας και φωτογραφία, στο πλαίσιο της αναφοράς στον Πασσαδάκη, βλ. «Πατρίς», 6 Μαΐου 2012), ενώ στο Ηράκλειο στις 18 Μαΐου. Σχεδόν όσοι υπέγραψαν και το προηγούμενο κείμενο καταδίκης της απαγωγής του Κράιπε, υπέγραψαν και την πρόσκληση της οργάνωσης του συλλαλητηρίου, υπέρ, στην ουσία, των αρχών κατοχής. Στην πρόσκληση αναφερόταν:
«ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟΝ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
Την προσεχήν Πέμπτην 18 Μαΐου 1944, ώρα 11 π.μ.
ΚΑΛΟΥΜΕΝ
Τον λαόν Ηρακλείου εις την πλατείαν του Ιερού Ναού του Αγίου Μηνά εις πάνδημον συγκέντρωσιν, ίνα ομοφώνως διακηρυχθή ότι η έμμονος θέλησις όλων ημών όπως και ολοκλήρου του Λαού της Κρήτης, είναι να διατηρηθή αφ’ ενός μεν η έννομος τάξις και η ηρεμία του τόπου, αφ’ ετέρου δε η πλήρης νομιμοφροσύνη του Λαού έναντι των Στρατευμάτων Κατοχής και η αρμονική μετ’ αυτού συμβίωσις
Η ΛΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ»
Ένα… «εθνικό συνέδριο»!
Κι ενώ η αντίσταση των Κρητικών κορυφώνεται, ο «υπουργός- γενικός διοικητής» Κρήτης Ιωάννης Πασσαδάκης, και οι «ελληνικές τοπικές αρχές» οργάνωσαν στα Χανιά «εθνικό συνέδριο» για να δηλώσουν πίστη στις κατοχικές δυνάμεις και να καταδικάσουν την αντίσταση! Το συνέδριο πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 29 Ιουλίου 1944, παρόντος του Γερμανού διοικητή του νησιού στρατηγού Μύλλερ, ο οποίος δεν αποχώρησε μετά την απαγωγή του Κράιπε και ήταν ο κεντρικός ομιλητής, μαζί με τον Πασσαδάκη. Οι αντιστασιακοί Έλληνες ονομάστηκαν «κομμουνισταί και αναρχικοί»! Εκδόθηκε και σχετικό ψήφισμα, στο οποίο καταδικάζονταν «τα κομμουνιστικά αναρχικά στοιχεία» τα οποία «απεφάσισαν δυστυχώς να παρασύρουν τον τόπον εις εμφύλιον σπαραγμόν και να δημιουργήσουν και εν τη ιδιατέρα μας Πατρίδι, μίαν κατάστασιν παρομοίαν προς εκείνη, με την οποίαν δοκιμάζεται σκληρώς η υπόλοιπος χώρα και εξ αιτίας της οποίας αριθμούνται χιλιάδες θυμάτων Ελλήνων»…
Το ψήφισμα υπέγραφαν, ο Πασσαδάκης, ο «Γενικός Γραμματεύς Γενικής Διοικήσεως Κρήτης » και Νομάρχης Λασιθίου», Ι. Κοζύρης, ο ανώτερος διοικητής χωροφυλακής υποστράτηγος Ανδρέας Ιερωνυμάκης, οι νομάρχες, Χανίων Ιωάννης Γαλάνης, Ηρακλείου Εμμ. Ξανθάκης, Ρεθύμνου Στ. Μαρκιανός. Οι διοικητές διοικήσεων αξιωματικών, Χανίων, υποστράτηγος Νικόλαος Γαγάρας, Ηρακλείου, υποστράτηγος Δημήτριος Μαλαγαρδής, Λασιθίου αντισυνταγματάρχης Μιχαήλ Σγουρός, Ρεθύμνου αντισυνταγματάρχης Ευάγγελος Λαχνιδάκης. Οι γενικοί επιθεωρητές Παιδείας, Μέσης Εκπαιδεύσεως Νικόλαος Παπαγρηγοράκης, Στοιχειώδους Μάρκος Σιγάλας, οι Επίσκοποι, Κιδωνίας και Αποκορώνου Αγαθάγγελος, Λάμπης και Σφακίων Ευμένιος, Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου Αθανάσιος, Ιεράς και Σητείας Φιλόθεος. Επίσης ο πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Κρήτης αρχιμανδρίτης (μετέπειτα αρχιεπίσκοπος) Ευγένιος Ψαλλιδάκης και οι διοικητές χωροφυλακής, Ρεθύμνου αντισυνταγματάρχης Απόστολος Πατακός, Λασιθίου, ταγματάρχης Μιχαήλ Παπαδάκης, Χανίων, ταγματάρχης Μιχαήλ Πωλιουδόβαρδας, Ηρακλείου μοίραρχος Ιωάννης Πολιουδάκης.
«Το καθήκον όλων ημών των Κρητών», έγραφαν οι «επίλεκτοι» της κατοχής «οι οποίοι εγαλουχήθημεν ανέκαθεν με τας πλέον θερμάς πατριωτικάς παραδόσεις και την βαθείαν πίστιν επί την θρησκείαν των προγόνων μας, είναι να ορθώσωμεν το ανάστημά μας όλοι ανεξαρτήτως πολιτικών φρονημάτων έναντι των κομμουνιστών και να διακόψωμεν πάντα δεσμόν μετ’ αυτών διότι δεν δυνάμεθα να έχωμεν πλέον οιανδήποτε σχέσιν με εκείνους οίτινες χάριν συμφεροντολογικών υπολογισμών εδέχθησαν να ποδοπατήσουν την Θρησκείαν και την Πατρίδα μας».
Σοβαρά επεισόδια σημειώθηκαν το απόγευμα της Τρίτης στο hot spot της Μόρια στην Λέσβο, τα οποία λαμβάνουν τον χαρακτήρα γενικευμένης εξέγερσης.
Οι πρόσφυγες καταγγέλλουν την αστυνομική βία, καθώς όπως λένε, αστυνομικοί χτύπησαν ανήλικο.
Ακολούθησε πετροπόλεμος και χρήση χημικών από τα ΜΑΤ.
Η κατάσταση είχε αρχίσει να φεύγει εκτός ελέγχου από το μεσημέρι κατά την επίσκεψη του αναπληρωτή υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής, ο οποίος συνόδευε στο σημείο τον Ολλανδό ομόλογό του.
Εκείνη τη στιγμή οι περίπου 147ασυνόδευτοι ανήλικοι που κρατούνται στο hot spot σε άσχημες συνθήκες ξεκίνησαν να φωνάζουν «freedom» (ελευθερία), και με μία μάνικα ξεκίνησαν να καταβρέχουν αστυνομικούς αλλά και τον Γιάννη Μουζάλα που μπήκε μπροστά για να ηρεμήσει τα πνεύματα.
Οι κακές συνθήκες διαβίωσης, οι αργοί ρυθμοί επεξεργασίας των αιτήσεων ασύλου, έχουν εξαγριώσει τους 3.100 έγκλειστους με την κατάσταση να θεωρείται εκτός ελέγχου.
Οι πληροφορίες του «Π» αναφέρουν ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να είναι από τις χώρες που θα τολμήσουν και ότι απλώς επέλεξε να ακολουθήσει την υποκριτική και σολομώντεια απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που εκτιμά ότι το ύποπτο για καρκινογένεση, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, εντομοκτόνο κάνει κακό εάν η άδειά του ανανεωθεί για 15 χρόνια και… καλό εάν ανανεωθεί για επτά!
Η κρίσιμη απόφαση για το εάν θα ανανεωθεί η άδεια κυκλοφορίας του εντομοκτόνου της Monsanto, άδεια η οποία λήγει τον Ιούνιο, θα ληφθεί στα μέσα Μαΐου από τους εθνικούς εμπειρογνώμονες με ειδική πλειοψηφία και, εάν δεν υπάρξει ειδική πλειοψηφία, τότε η Κομισιόν μπορεί να αποφασίσει, χωρίς να δεσμεύεται από καμιά απόφαση, για πόσα ακόμα χρόνια θα θέτει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να επιμείνει στην αρχική της θέση, που είναι να ανανεωθεί η άδεια του επικίνδυνου εντομοκτόνου για 15 χρόνια!
Υποκριτική απόφαση από το Ε.Κ.
Οι ευρωβουλευτές, πάντως, δεν τόλμησαν να βρεθούν απέναντι στο ύποπτο για καρκινογένεση εντομοκτόνο της Monsanto και επέλεξαν με την ψήφο τους, αντί να κλείσουν την πόρτα της Ε.Ε., να την αφήσουν ανοικτή για επτά ακόμα χρόνια αντί για 15 που είναι η πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Η πρόταση που υιοθετήθηκε με 374 ψήφους υπέρ, 225 κατά και 102 αποχές, είναι επί της ουσίας υποκριτική αφού δέχεται μεν τις επισημάνσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, αλλά παράλληλα δεν απαγορεύει την κυκλοφορία του Glyphosate.
Πρόκειται για μια απόφαση που θέλει να ευχαριστήσει τους πάντες. Και τους επιστήμονες και τους πολίτες και την Κομισιόν και την πολυεθνική της βιοτεχνολογίας η οποία, εάν η Ε.Ε. δεν ανανεώσει την κυκλοφορία του πιο επιτυχημένου εμπορικά εντομοκτόνου της, θα δει τις μετοχές της και την αξιοπιστία της να κατρακυλούν στον βόρβορο.
Μόνο που όταν μια απόφαση προσπαθεί να ικανοποιήσει τους πάντες, το μόνο που καταφέρνει, είναι να παίρνει διαζύγιο από την κοινή λογική.
Ολίγον από… καρκίνο
Τα μέλη του Ευρωκοινοβουλίου κλήθηκαν να αποφασίσουν εάν το εντομοκτόνο Glyphosate θα συνεχίσει να κυκλοφορεί στην Ε.Ε. ή όχι, μετά τις επιστημονικές αποκαλύψεις ότι προκαλεί καρκινογένεση και μετά την κατάταξή του από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας στα «πιθανώς καρκινογόνα».
Το ίδιο το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αποκαλύπτει την ιδιαίτερα υποκριτική λογική της απόφασης. Και αυτό γιατί αναφέρει χαρακτηριστικά: «Εφόσον το ζιζανιοκτόνο Glyphosate θεωρείται ακόμη ύποπτο για καρκινογένεση και εμφάνιση διαταραχών του ενδοκρινικού συστήματος, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα πρέπει να ανανεώσει την άδεια κυκλοφορίας του στην αγορά μόνο για επαγγελματική χρήση και μόνο για 7 έτη και όχι για 15 όπως έχει προταθεί»!
Τι μας λέει με απλά λόγια η πλειοψηφία των ευρωβουλευτών; Ότι, αν και το εντομοκτόνο είναι ύποπτο για καρκινογένεση, δεν τρέχει τίποτα εάν ανανεωθεί η άδειά του για 7 χρόνια και όχι για 15!
Και ακόμα ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιείται κοντά σε δημόσια πάρκα, δημόσιους χώρους αθλοπαιδιών και δημόσιους κήπους, αλλά μπορεί να χρησιμοποιείται σε καλλιέργειες!
Τα θετικά
Η αλήθεια είναι ότι το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έχει και ορισμένα θετικά σημεία, εάν σκεφθεί κανείς ότι η πίεση που ασκούν οι λομπίστες των πολυεθνικών είναι τεράστια. Έτσι, οι ευρωβουλευτές ζητούν από την Κομισιόν:
♦ Να ξεκινήσει μια ανεξάρτητη αξιολόγηση και να αποκαλύψει όλα τα επιστημονικά στοιχεία που χρησιμοποίησε η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA) κατά την αξιολόγηση του Glyphosate.
♦ Να μην εγκρίνει μη επαγγελματικές χρήσεις του Glyphosate και να αξιολογήσει εκ νέου την έγκρισή του υπό το φως της εκκρεμούσας υποβολής στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Χημικών Προϊόντων (ECHA) φακέλου σχετικά με την εναρμονισμένη ταξινόμησή του.
♦ Να υποβάλει νέο σχέδιο εκτελεστικού κανονισμού για την καλύτερη διαχείριση της χρήσης των ζιζανιοκτόνων που περιέχουν Glyphosate και να εξασφαλίσει άμεσα την ανεξάρτητη επανεξέταση της συνολικής τοξικότητας και της ταξινόμησης του Glyphosate με βάση όλα τα διαθέσιμα επιστημονικά στοιχεία.
Η Greenpeace έχει ξεκινήσει συλλογή υπογραφών για αυτό που ονομάζει “νέου τύπου μεταλλαγμένα” από εταιρείες όπως η Monsanto. Ήδη, περίπου 50.000 συμπολίτες μας έχουν υπογράψει απαιτώντας από τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Ευ. Αποστόλου την εφαρμογή ισχυρών νόμων που προστατεύουν την υγεία και το περιβάλλον από τα μεταλλαγμένα και δεν παρακάμπτουν τη νομοθεσία για χάρη του κέρδους που υπόσχονται οι μεγάλες πολυεθνικές.
Το κείμενο που υπογράφουν οι πολίτες έχει ως εξής:
Αφού είπαμε ξεκάθαρα “Όχι” στα μεταλλαγμένα στην Ευρώπη, οι εταιρείες αγροχημικών όπως η Monsanto “μαγειρεύουν” έναν άλλο τρόπο να τα φέρουν πάλι στο πιάτο μας: τα νέα μεταλλαγμένα. Προσπαθούν να παρακάμψουν τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το επιχείρημα ότι οι νέοι αυτοί οργανισμοί, που παράγονται με μία ποικιλία νέων τεχνικών, στην πραγματικότητα δεν είναι μεταλλαγμένοι. Αν οι εταιρείες τα καταφέρουν, θα καταλήξουν σύντομα στα χωράφια και στα πιάτα μας, χωρίς κανέναν έλεγχο ασφαλείας ή σήμανση. Χωρίς να έχουμε πια κανέναν τρόπο να τα σταματήσουμε. Στην πραγματικότητα, ούτε που θα το ξέρουμε!
Τι ισχύει για τα νέα μεταλλαγμένα;
Τα νέα μεταλλαγμένα δεν έχουν ξένο DNA μέσα τους. Όμως, παράγονται με τροποποίηση του DNA του ίδιου του οργανισμού, εισάγοντας γενετικό υλικό από ένα παρόμοιο είδος ή με αναπαραγωγή από τους αντίστοιχους οργανισμούς “παλιάς” τεχνολογίας. Αυτό δεν τα κάνει περισσότερο φυσικά και, όπως τα υπάρχοντα μεταλλαγμένα, μπορούν να προκαλέσουν μη αναστρέψιμες ζημιές στο περιβάλλον και στην υγεία των ανθρώπων και των ζώων.
Δεν έχουμε πολύ χρόνο
Υπόγραψε τώρα για να σταματήσεις τα νέα μεταλλαγμένα. Οι πολυεθνικές των μεταλλαγμένων, με την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών, ασκούν ισχυρή πίεση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή να μην συμπεριλάβει τις νέες τεχνικές μεταλλαγμένων στους υπάρχοντες νόμους. Πρέπει να τις σταματήσουμε και να εξασφαλίσουμε ότι τα μεταλλαγμένα δεν θα μπουν στην Ευρώπη!
Αγεφύρωτες δείχνουν οι διαφορές ανάμεσα σε Podemos και Σοσιαλιστές, ως προς τη διαμόρφωση «αριστερής κυβέρνησης» συνεργασίας στην Ισπανία. Αναπόφευκτη η διεξαγωγή εκλογών, αναφέρει ο Σάντεζ των Σοσιαλιστών
Την Τρίτη, ο βασιλιάς Φίλιππος είχε συναντήσεις με τους πολιτικούς αρχηγούς σε μία απέλπιδα προσπάθεια να βρεθεί λύση στο πολιτικό αδιέξοδο και τον σχηματισμό κυβέρνησης, κάτι που πάντως δεν φαίνεται πως θα συμβεί.
Ο επικεφαλής των Podemos, Πάμπλο Ιγκλέσιας, δήλωσε ότι την Τρίτη ήταν πρόθυμος να συνομιλήσει με τους Σοσιαλιστές, αλλά οι όροι που έθεσαν αυτοί νωρίτερα την Τρίτη το κατέστησε αυτό αδύνατο. Ερωτηθείς για το αν υπάρχει τελικά ενδεχόμενο κυβερνητικού σχηματισμού μαζί τους, απάντησε χαρακτηριστικά: «Θα ήταν έκπληξη εάν αυτό συνέβαινε».
Υπενθυμίζουμε ότι η προθεσμία για σχηματισμό κυβέρνησης τελειώνει στις 2 Μαΐου. Ήδη, κομματικά επιτελεία έχουν ήδη αρχίσει να βρίσκονται σε προεκλογική προετοιμασία, καθώς εάν δεν υπάρξει συμφωνία μέσα στις επόμενες ώρες θα είναι τεχνικά δύσκολος ο σχηματισμός κυβέρνησης και η επιλογή πρωθυπουργού.
