22.8 C
Chania
Monday, October 7, 2024

Και η Ένωση Γιατρών ΕΣΥ ν. Χανίων συμμετέχει στο Παγκρήτιο Αντιφασιστικό Συλλαλητήριο στο Ρέθυμνο

Με ανακοίνωσή της η Ένωση Γιατρών ΕΣΥ ν. Χανίων σημειώνει ότι συμμετέχει στην αντιφασιστικό πορεία του Σαββάτου στις 12 το μεσημέρι έξω από το Δημαρχείο Ρεθύμνου ενώ συνυπογράφει κείμενο που κυκλοφόρησε από το Σύλλογο Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης στο οποίο αναφέρονται τα εξής: 

 Την Τετάρτη 28/9 και με αφορμή τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ρεθύμνου που θα συζητούσε για τη φιλοξενία προσφύγων στη Κρήτη, υπήρξε οργανωμένη συγκέντρωση και προσπάθεια ναζιστικού τάγματος εφόδου ματαίωσης της συγκεκριμένης συνεδρίασης.

Με την πλήρη κάλυψη της αστυνομίας τα φασιστοειδή επιτέθηκαν σε συγκέντρωση αντιφασιστών. Για άλλη μια φορά η Αστυνομία της κυβέρνησης της «πρώτης φοράς αριστερά»  συνεργάστηκε ανοιχτά με τάγμα εφόδου της Χρυσή Αυγής και μάλιστα την ώρα που δικάζεται η Χρυσή Αυγή ως εγκληματική οργάνωση για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, την επίθεση σε Αιγύπτιους ψαράδες και την επίθεση σε συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ . ‘Ήταν μάλιστα  τέτοιος ο ζήλος τους που δεν δίστασαν να πετάξουν δακρυγόνα μέσα στην αυλή του 2ου Δημοτικού Σχολείου σε ώρα λειτουργίας του και με τα παιδιά μέσα σε αυτό.

Η πολιτική της κυβέρνησης με την συνέχιση της εφαρμογής της ρατσιστικής συμφωνίας ΕΕ- Τουρκίας έχει οδηγήσει στον άθλιο εγκλωβισμό των προσφύγων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης-hotspot και στην στέρηση των δικαιωμάτων στο άσυλο, στην ελεύθερη μετακίνηση, την παιδεία και την υγεία. Η συνέχιση από την πλευρά της κυβέρνησης της πολιτικής του εγκλωβισμού των προσφύγων και μάλιστα την ώρα που αυτοί εξεγείρονται ενάντια στον εγκλωβισμό τους, ανοίγει το δρόμο στους νεοναζί της Χρυσής Αυγής.

Στη Κρήτη υποδεχόμαστε τους πρόσφυγες και ζητάμε μαζικές προσλήψεις προσωπικού ώστε να φτιαχτούν δομές αλληλεγγύης στα χέρια των Δήμων και όχι των ΜΚΟ που σπαταλάν πολύτιμους πόρους. Δε θα αφήσουμε να φέρονται άθλια σε ανθρώπους που χωρίς να το θέλουν, μετακινήθηκαν και εγκλωβίστηκαν στην Ελλάδα των Μνημονίων υπό τις ευλογίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ως σύλλογος καταδικάζουμε ως μισαλλόδοξες και ρατσιστικές τις προσπάθειες δήθεν «αγανακτισμένων» γονέων σε ορισμένα σχολεία της χώρας που προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα ενάντια στα προσφυγόπουλα.  Δεν θα επιτρέψουμε στη Κρήτη και στα Χανιά να υπάρξουν τέτοια φαινόμενα. Δεν αποτελεί «δικαίωμα» κανενός το να αποφασίσει ποια παιδιά δικαιούνται το αγαθό της μόρφωσης και της Παιδείας και ποια όχι. Αυτό αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα ΟΛΩΝ των παιδιών ανεξαρτήτου χρώματος, θρησκεύματος, καταγωγής. Αυτοί που θέλουν να το περιορίσουν απειλούν ολόκληρη την κοινωνία με επιστροφή πίσω σε μαύρες εποχές για την ανθρωπότητα, που δεν θέλουμε να ξαναζήσουμε.

Δεν θα επιτρέψουμε στους νοσταλγούς του Χίτλερ,  στους απογόνους των ναζί που αιματοκύλησαν την Κρήτη, να χύνουν ρατσιστικό δηλητήριο κατά των προσφύγων, κατά των μουσουλμάνων όπως έκαναν οι ναζί κατά των Εβραίων. Δεν θα επιτρέψουμε να μετατραπούν τα θύματα των πολέμων και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων σε αποδιοπομπαίο τράγο για τη διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης από το σύνολο των κυβερνητικών πολιτικών του παρελθόντος και του παρόντος. Αυτοί που ποτέ στο παρελθόν δεν κούνησαν το δαχτυλάκι τους για να υπερασπίσουν το δημόσιο αγαθό τις εκπαίδευσης και το δημόσιο σχολειό δείχνουν ως νέοι δοσίλογοι τους πρόσφυγες ως μοναδική αιτία για τα δεινά της εκπαίδευσης και της κοινωνίας.

Θα μας βρουν απέναντί τους. Καλούμε όλα μας τα μέλη τους εργαζόμενους των Χανίων να πάρουν μαζικά μέρος στο παγκρήτιο αντιφασιστικό συλλαλητήριο στο Ρέθυμνο το Σάββατο 8/9 στις 12μ στο Δημαρχείο του Ρεθύμνου. Λεωφορείο θα ξεκινήσει από τα Δικαστήρια στις 10.30 το πρωί .

 Εκ μέρους της ΕΓΕΣΥΧ
 
Ο Πρόεδρος
Λυκιαρδόπουλος Βύρωνας

Κατάληψη Rosa Nera: Συμμετοχή στην Παγκρήτια Αντιφασιστική Πορεία

Mε κείμενό της η κατάληψη Rosa Nera εξηγεί τους λόγους που θα συμμετάσχει στην αντιφασιστική κινητοποίηση του Σαββάτου στις 12 το μεσημέρι έξω από το Δημαρχείο Ρεθύμνου:

Ποιοι τα έχουν βάλει με τους μετανάστες, τους πρόσφυγες, τις οικογένειες τους με τα δικαιώματα της ζωής και της εργασίας τους;

Aν κρίνουμε από τα γεγονότα, τους πρόσφυγες έχουν βάλει στο μάτι οι φασίστες με κάποια ντόπια αφεντικά, κυρίως όσους εκμεταλλεύονται την ανασφάλιστη και χωρίς δικαιώματα εργασία των μεταναστών. Από κοντά, ως ουρές των αφεντικών τους, και κάποιοι ντόπιοι δουλοπρεπείς εργάτες.

Αυτά τα αφεντικά δεν είναι ρατσιστές μόνο λόγω ιδεολογίας. Τους συμφέρει ο ρατσισμός, καθώς τους βοήθησε να παγώσουν μισθούς και μεροκάματα τα τελευταία είκοσι χρόνια, να καταργήσουν επιδόματα, εργόσημα και ένσημα σε βάρος της ζωής και της εργασίας όσων παράγουν τον κοινωνικό πλούτο, και κυρίως ενάντια στο πιο «αδύναμο πολιτικά» κομμάτι της εργατικής τάξης, αυτό των μεταναστών και των προσφύγων.

Όμως, ο «τουρισμός», τα «εστιατόρια», η «οικοδομή», η «βιοτεχνία» και τα «μαγαζιά» υπάρχουν και λειτουργούν, χάρη και στην εργασία εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών και μεταναστριών στη χώρα. Μεταναστών και μεταναστριών οικοδόμων, εργατριών/ών γης, εργαζόμενων στην καθαριότητα, σερβιτόρων, μαγειρισσών, οικιακών βοηθών κτλ. Με τους μετανάστες και τις μετανάστριες λοιπόν ζούμε και δουλεύουμε μαζί, γι’ αυτό και θα αγωνιστούμε μαζί.

Οι μετανάστες που κατοικούν εδώ μόνιμα, ένα τεράστιο κομμάτι της πολυεθνικής εργατικής τάξης της ελλάδας, ζει χωρίς τα βασικά εργατικά, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα πάρα το ότι κάποιες από τις οικογένειες τους έχουν φτάσει πλέον στην τρίτη γενιά. Ο ντόπιος ρατσισμός δεν έχει αναγνωρίσει ακόμα στοιχειώδη δικαιώματα (ισότιμης συμμετοχής στην εκπαίδευση, την πολιτική, την υγεία, τα εργατικά δικαιώματα) σε αυτούς και τις οικογένειες τους, με ευθύνη και του εργατικού κινήματος, με ευθύνη όλων μας.

Για αυτούς τους ανθρώπους η εργασία στον ελληνικό καπιταλισμό αποτελεί καθήκον, καθώς από αυτό εξαρτάται η άδεια παραμονής τους. Η συνεισφορά της μεταναστευτικής εργασίας είναι τεράστια στην οικονομία αλλά και στα ασφαλιστικά ταμεία, όπως φαίνεται και στην καταγραφή του 2009 των εγγεγραμμένων στο ΙΚΑ. Φυσικά υπάρχει και ένα πολύ μεγάλο κομμάτι που τα ντόπια αφεντικά εκμεταλλεύονται χωρίς ασφάλιση. Και η υποτίμηση της εργασίας των μεταναστών είναι υποτίμηση της ζωής όλων μας. Το 2007, καταγράφεται επίσημα, από την ίδια τη ΓΣΕΕ, 70% ανασφάλιστη εργασία στην Κρήτη. Υπήρχε, λοιπόν, πολλά χρόνια «κρίση» στις ζωές και την εργασία μας, αλλά τότε τα ντόπια αφεντικά την έλεγαν «ανάπτυξη». Γι’ αυτό και ο ρατσισμός πάει πακέτο με την κρίση των αφεντικών: γιατί ρίχνει τα μεροκάματα χρόνια τώρα με το να πουλάει εθνικιστικό παραμύθι. Το δηλητήριο της ξενοφοβίας συμφέρει τα αφεντικά και τους ρατσιστές λακέδες τους, καθώς ο τρόμος τους είναι να ενωθούν ντόπιοι και μετανάστες εργάτες στη βάση των κοινών τους ταξικών συμφερόντων, αλλά και στη βάση των ανθρώπινων αξιών της αλληλοβοήθειας και της ισότητας.

Η υποτίμηση των εργατικών δικαιωμάτων είναι και υποτίμηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ως αποτέλεσμα των πολέμων στη Συρία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Ερυθράια και το Σουδάν, έρχονται στην Ευρώπη αναζητώντας άσυλο οι πρόσφυγες πολέμου. Οι πρόσφυγες, σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, δικαιούνται άσυλο: μετακίνηση, παραμονή και επιστροφή όπου οι ίδιοι νιώθουν ασφαλείς.

Σήμερα, οι συνθήκες αυτές καταπατούνται στην Ελλάδα και στην Τουρκία με την μη απόδοση ασύλου, την παραβίαση της ελευθερίας της μετακίνησης, τις παράνομες επαναπροωθήσεις, τους εγκλεισμούς και τα βασανιστήρια ακόμα και ανηλίκων. Εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά προσφύγων στην Ιορδανία, την Τουρκία, το Λίβανο και τη Συρία εργάζονται σε άθλιες συνθήκες. Έτσι, χιλιάδες προσφυγικές οικογένειες ή ασυνόδευτα παιδιά – εργάτες προσπαθούν να ταξιδέψουν σε χώρες όπου τουλάχιστον απαγορεύεται επίσημα η παιδική εργασία. Δυστυχώς στην Ευρώπη αντί για τα περίφημα ανθρώπινα δικαιώματα, συναντάνε την αναγκαστική παρανομοποίηση της ζωής τους, την εκμετάλλευση και το ρατσισμό. Αποτέλεσμα είναι πως δέκα χιλιάδες παιδιά προσφύγων αγνοούνται, σύμφωνα με τον Ο.Η.Ε. Παράλληλα, τα ναυάγια και οι θάνατοι δεκάδων χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων από τη δεκαετία του ΄90 είναι δολοφονίες και οφείλονται σε απάνθρωπες πολιτικές μετανάστευσης και ασύλου.

Η υποδοχή και η φιλοξενία των προσφύγων είναι συλλογική ευθύνη όλων των κοινωνιών στην Ευρώπη. Τους τελευταίους μήνες, με αφορμή το ζήτημα της υποδοχής 2.000 προσφύγων στην Κρήτη, έχει ξεκινήσει μια ρατσιστική καμπάνια την οποία στηρίζουν στο νησί στελέχη της νέας δημοκρατίας, χιτλεραυγίτες, επαμίτες, που δύσκολα ξεχωρίζουν από τους προηγούμενους, αν.έλ. και οι πυροβολημένοι του Σώρρα. Σε αυτή συμμετέχει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με τους μπάτσους της, καθώς είδαμε τη γνώριμη συνεργασία κοινή επίθεση μπάτσων – χιτλεραυγιτών και επαμιτών στην αντιφασιστική συγκέντρωση στο Ρέθυμνο. Δεν έχουμε να πούμε πολλά για τους φασίστες. Θα μας βρίσκουν πάντα απέναντι τους.

Είμαστε ενάντια σε κάθε είδους κλειστού τύπου δομή που λειτουργεί αυτή τη στιγμή ανά την Ελλάδα, όπως και αν αποκαλούνται (hot spot, κέντρα ταυτοποίησης, κέντρα καταγραφής). Είναι τόποι παράνομου εγκλεισμού και κοινωνικού αποκλεισμού των μεταναστών και των προσφύγων. Στόχος τους είναι ο αστυνομικός και στρατιωτικός έλεγχος της ζωής, η υποτίμηση της εργασίας των μεταναστών και μεταναστριών και η γκετοποίησή τους.

Στα ίδια αυτά κέντρα και με τους ίδιους μπάτσους τα τελευταία χρόνια φυλακίζονται με εντολές ντόπιων αφεντικών μετανάστες εργάτες στη βάση ρατσιστικών πολιτικών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η φυλάκιση των απλήρωτων μεταναστών εργατών μετά τις διεκδικήσεις των μεροκάματων που τους χρωστάγανε στα πορτοκάλια της Λακωνίας και η μετέπειτα απέλασή τους.

Αυτή τη στιγμή οι συνθήκες διαβίωσης και υγιεινής στα κέντρα αυτά είναι άθλιες, με πρόσφατο θύμα την 29χρονη Σύρια πρόσφυγα Αζάζ Ράγκντα, (28 Ιουλίου 2016). Οι μπάτσοι εκεί κάνουν ότι θέλουν, όπως συμβαίνει σε κάθε χώρο όπου κρατούνται άνθρωποι χωρίς δικαιώματα, είτε αυτό λέγεται «αστυνομικό τμήμα Ομόνοιας», είτε «κέντρο υποδοχής». Ακόμα και κάποιες ΜΚΟ έχουν αποχωρήσει από αυτούς τους χώρους καταγγέλλοντας τις συνθήκες, ενώ οι περισσότερες αποδέχτηκαν το ρόλο του ανθρωποφύλακα και του συνεργάτη.

Για την διαμονή των προσφύγων, είμαστε απέναντι σε κάθε είδους διαχωρισμό που δημιουργεί κοινωνικούς αποκλεισμούς και την περιθωριοποίηση των μεταναστών. Η λύση είναι η ένταξη με όρους κοινωνικοποίησης στον κοινωνικό ιστό, με πλήρη δικαιώματα. Η παραβίαση αυτών των δικαιωμάτων είναι δείγμα επιστροφής στη βαρβαρότητα, όπου η διαχείριση των πληθυσμών θα είναι ζήτημα του στρατού και της αστυνομίας.

Σήμερα, δεν μπορεί να υπάρχει εμπιστοσύνη σε θεσμούς που επιτρέπουν ακραία ρατσιστικές φωνές. Δε δεχόμαστε οι πρόσφυγες να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης εργοδοτών, μαγαζατόρων, κάποιων μεγαλο- μπάτσων και τοπικών αρχόντων που βρίσκουν ευκαιρία να βγάλουν φράγκα είτε από τους ίδιους τους πρόσφυγες, είτε τρώγοντας τα χρήματα που δίνουν οι διακρατικοί θεσμοί. Ο πόλεμος ενάντια στην προσφυγιά και τη μετανάστευση είναι ο ταξικός πόλεμος των αφεντικών εναντίον όλων μας. Εμείς θεωρούμε ότι ,όπως στην Κρήτη έτσι και παντού, οι ρατσιστικές κραυγές είναι μειοψηφικές, η αξία της αλληλεγγύης είναι ισχυρή και αυτό είναι κάτι που γνωρίζουν καλά και οι φασίστες. Η διεκδίκηση των δικαιωμάτων των προσφύγων είναι μία ακόμα προϋπόθεση για την ανατίμηση της ζωής και της ελευθερίας όλων μας.

Με τους μετανάστες και τις μετανάστριες θα είμαστε μαζί στους αγώνες τους για το άσυλο, για τα χαρτιά, για ίσα δικαιώματα όλων των παιδιών, χωρίς προϋποθέσεις, όπως και στους αγώνες ενάντια στην παρανομοποίησή τους.

Είμαστε μαζί σε κοινούς αγώνες για ισότητα, αλληλεγγύη και ελευθερία για όλους και όλες, ενάντια στις βλέψεις των εθνών κρατών, των καταπιεστών και των εκμεταλλευτών.

Υπερασπιζόμαστε την ελευθερία της μετακίνησης για κάθε άνθρωπο, αγωνιζόμαστε να μπλοκάρουμε την κίνηση της πολεμικής μηχανής των καπιταλιστών και των εθνικιστών λακέδων τους, αγωνιζόμαστε ενάντια στην υποτίμηση της ζωής από τα αφεντικά.

Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, στους μετανάστες/τριες και σε όσους/ες παλεύουν για ζωή με αξιοπρέπεια!

Συμμετέχουμε στην Παγκρήτια αντιφασιστική – αντικατασταλτική πορεία
δημαρχείο Ρεθύμνου, Σάββατο 8/10, 12μμ

“Ο ΣΥΡΙΖΑ Χανίων γνωρίζει ότι το έργο του ΒΟΑΚ είναι δύσκολο, αλλά θα γίνει”

Ανακοίνωση εξέδωσε η Ν.Ε. Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τις καταγγελίες από τους Προέδρους του ΤΕΕ και του ΤΕΕ/ΤΔΚ τόσο κατά την διάρκεια εκδήλωσης του ΤΕΕ/ΤΔΚ όσο και με παρεμβάσεις στον τοπικό τύπο για το θέμα του ΒΟΑΚ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ Χανίων (θεματική Χωρικού Σχεδιασμού και Υποδομών) σημειώνει τα εξής:

1. Απ’ όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις και αρμόδιους φορείς, υπήρχε η σιωπηρή παραδοχή ότι το έργο μπορεί να χρηματοδοτηθεί από το Ελληνικό κράτος και τα κοινοτικά κονδύλια. Με τους ρυθμούς αυτούς αναλώσαμε τρία κοινοτικά πλαίσια με κατασκευασμένο λιγότερο του μισού της αναβάθμισης και μάλιστα στα ευκολότερα κομμάτια του. Ας μην ξεχνάμε ότι μέχρι τώρα «πατάμε» κυρίως στην αρχική χάραξη του 1968 και σε αυτό συμβάλλει και ο τεμαχισμός των μελετών.

2. Η ανάγκη μιας μελέτης Στρατηγικού Σχεδιασμού για τον ΒΟΑΚ,, αποτέλεσε αίτημα πολλών φορέων και Υπηρεσιών της Κρήτης τουλάχιστον από το 2008, συμπεριλαμβανομένου και του ΤΕΕ/ΤΔΚ και του αείμνηστου Προέδρου του Αντώνη Πιταριδάκη. Όμως μόνο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ υιοθέτησε τη συγκεκριμένη προσέγγιση και προχώρησε τον Ιούνιο 2016 στην έγκριση της απαιτούμενης πίστωσης για τη δημοπράτηση της μελέτης στρατηγικού σχεδιασμού, ύψους περίπου 4εκ ευρώ, απόφαση η οποία σηματοδοτεί και τη βούλησή της για την έναρξη των απαραίτητων ενεργειών για την υλοποίηση του ΒΟΑΚ.

3. Ο Οργανισμός Ανάπτυξης Κρήτης παρουσίασε στην ίδια εκδήλωση τον Στρατηγικό σχεδιασμό του για τον ΒΟΑΚ. Δυστυχώς το συγκεκριμένο περιεχόμενο δεν έτυχε της ανάλογης προσοχής από τα ΜΜΕ τα οποία κάλυψαν την εκδήλωση.

4. Έσχατο αλλά σημαντικό: οι λαλίστατοι επικριτές (Κοπάσης, Στασινός κ.ά.) ασκούν κριτική σαν να έπεσαν από τον ουρανό. Μιλάμε για ανθρώπους που επί χρόνια βρέθηκαν σε θέσεις ευθύνης, σφιχταγκαλιασμένοι με τα κόμματα και τις κυβερνήσεις που έχουν την βασική ευθύνη της απραξίας και των ατελείωτων χρονοβόρων και κοστοβόρων διαδικασιών. Τώρα το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να φωνασκούν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ Χανίων γνωρίζει ότι το έργο του ΒΟΑΚ είναι δύσκολο, αλλά θα γίνει. Ο δρόμος πάντως δεν θα στρωθεί με λάσπες.

Σπιτικές Προτάσεις

Ελιές τσακιστές
Τώρα γίνονται, μετά απ’ την πρώτη βροχή, πριν λαδώσουν καλά, γιατί μετά «σαχλιάζουν».
Ελιές πράσινες, τσουνάτες. Τις τσακίζομε με μια πλακερή πέτρα ή με το γουδοχέρι. Τις βάζομε σε μπόλικο νερό. Αλλάζομε το νερό μετά από 24 ώρες. Το αλλάζομε δύο και τρεις φορές την μέρα. Όταν γλυκάνουν και τραβούν μια πολύ ελαφριά πικράδα, τις βάζομε σε άλλη λιγότερη και χυμό λεμονιών να τις σκεπάζει. Έτσι διατηρούνται τραγανές και πράσινες. Αν τις γλυκάνομε πολύ χαλάνε αμέσως. Δεν διατηρούνται πολύ καιρό όπως οι αλατσοελιές.

Ξυδοελιές
Είναι οι μεγάλες, μακρουλές μαύρες. Τώρα είναι πρασινόμαυρες. Γίνονται. Έχουν στην Λαϊκή. Τις χαράζομε με ξυράφι σε 3 σημεία χωρίς να φτάνομε στο κουκούτσι. Το ίδιο και με τις τσακιστές. Ξέχασα να το γράψω προηγουμένως. Τις γλυκαίνομε με τον ίδιο τρόπο. Τις βάζομε μερικές μέρες σε άλμη να τραβήξουν αλμύρα και μετά σε δυνατό ξύδι.

Νερατζολιές
Είναι χοντρές ελιές στρογγυλές πράσινες. Όταν ήμουν μικρή, η μαμά μου τις έλεγε Ρεθεμνιώτικες. Ίσως είναι η ίδια ποικιλία με Αμφίσης και Βόλου. Τις χαράζομε με ξυράφι και τις γλυκαίνομε με το ίδιο τρόπο. Μετά τις βάζομε σε άλμη και νεράντζι χυμό. Από πάνω ένα δάχτυλο λάδι.

Κολυμπάδες
Πέρνομε μπουκάλια και βάζομε μέσα ελιές πράσινες τσουνάτες ατσάκιστες. Γεμίζομε με άλμη και λεμόνι χυμό. Στεγανοποιούμε μ’ ένα δάχτυλο λάδι. Σφραγίζομε τα μπουκάλια και τα τοποθετούμε σε σκοτεινό δροσερό μέρος. Δεν τ’ αγγίζομε μέχρι το Πάσχα – αρχές καλοκαιριού και είναι έτοιμες.

Αλατσολιές
Πολύ ώριμες μαύρες. Τσουνάτες αλλά και λιανές αν είναι «καλοθρεμένες» είναι πολύ νόστιμες. Πέρνομε ένα καλάθι. Βάζομε σ’ ένα ταψί δύο πέτρες και πάνω πατά το καλάθι. Σε στρώσεις ελιές αλάτι χοντρό. Μετά από 40 μέρες δύο μήνες τις ανακατεύομε. Όταν είναι αλμυρές γλυκές, υγρές ελαφρά και σταφιδιαμένες είναι έτοιμες.

 

Α.Κ.

Κτίριο – φάντασμα το κέντρο φυσικής και ιατρικής αποκατάστασης: Στον αέρα δεκάδες ασθενείς με αναπηρία | Βίντεο

Στον “αέρα” βρίσκονται τον τελευταίο ενάμιση χρόνο 60 άτομα μεαναπηρία, αλλά και θύματα τροχαίων ατυχημάτων, εξαιτίας του  “λουκέτου” λόγω έλλειψης προσωπικού στο κέντρο φυσικής καιιατρικής αποκατάστασης Ρεθύμνου.

Ο χώρος που στεγάζεται το κέντρο θυμίζει πλέον κτίριο – “φάντασμα”, καθώς παραμένει αναξιοποίητος μαζί με τον εξοπλισμό του.

Η επαναλειτουργία της δομής αποτελεί πάγιο αίτημα του σωματείου ατόμων με αναπηρία, καθώς θα συμβάλλει στην κοινωνική ένταξη και αποϊδρυματοποίηση των μελών του.

Μέχρι πρότινος απλά να υπολειτουργούσε, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο όμως έβαλε οριστικά “λουκέτο”, αφήνοντας στον “αέρα” τουλάχιστον 60 ασθενείς, που στην πλειοψηφία τους είναι άτομα με αναπηρίες, αλλά και θύματα τροχαίων ατυχημάτων. Ο λόγος για τον κέντρο φυσικής και ιατρικής αποκατάστασης Ρεθύμνου.

Το ΚΕΦΙΑΠ -που είναι το πρώην ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ- για μία ακόμη φορά από την ημέρα που δημιουργήθηκε μετατράπηκε σε κτίριο – “φάντασμα”, παρά το ότι είναι το μοναδικό στην Κρήτη και ιδρύθηκε για να καλύπτει το σύνολο των αναγκών των ατόμων με αναπηρίες.

Τις τελευταίες ημέρες, η διοίκηση του ρεθυμνιώτικου νοσοκομείου -στο οποίο και ανήκει- επιχειρεί την επαναλειτουργία του. Ήδη έχει προσληφθεί ένας φυσικοθεραπευτής και εκκρεμεί η πρόσληψη ενός λογοθεραπευτή και ενός εργοθεραπευτή, ώστε να ανοίξει και πάλι τις πύλες του μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2017.

Τους τελευταίους μήνες πάντως, στο κτίριο του ΚΕΦΙΑΠ που είναι άρτια εξοπλισμένο, φιλοξενείται προσωρινά η μονάδα ατόμων με αναπηρία «Αγάπη» και ο σύλλογος φίλων αυτιστικών παιδιών, ενώ μέχρι τα τέλη του χρόνο θα φιλοξενείται και ο ξενώνας βραχείας νοσηλείας της ψυχιατρικής κλινικής του νοσοκομείου.

[youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=DfnbnK9mxXs”]

neatv.gr

ΔΙΗΓΗΜΑ: Στη μικρή ραχούλα

Γράφει ο Δημήτρης Κ. Τυραϊδής*

 

Πριν από πολλά χρόνια όταν ήταν ακόμα αμούστακο παιδί έπαιρνε το ανηφορικό μονοπάτι που τον οδηγούσε στην απέναντι από το σπίτι του μικρή ελαιοσκέπαστη καταπράσινη ραχούλα, σιγοτραγουδώντας διάφορα τραγούδια του αγαπημένου του τόπου. Δεν τον ένοιαζε αν ήταν χειμώνας, άνοιξη, καλοκαίρι ή φθινόπωρο. Σε ακανόνιστες ώρες, πότε λιόγερμα, πότε λίγο μετά το μεσημέρι και πολλές φορές όταν ο ρήγας τ’ ουρανού είχε κρυφτεί πλέον στην αγκαλιά της ερωμένης του δύσης. Εκείνος πάντα πήγαινε εκεί περιεργάζοντας τα όποια ερπετά, τα διάφορα έντομα, τις ακούραστες μέλισσες που πετούσαν από λουλούδι σε λουλούδι, τα πουλιά και τα μύρια άλλα πλάσματα του δημιουργού μας, ξεχνιότανε και περνούσε πολλές ώρες σε κείνο το αγαπημένο του μέρος.

Δεν πήγαινε ποτέ όμως με αδειανά τα χέρια του. Όταν αποφάσιζε να επισκεφθεί την μικρή ραχούλα, την πολυαγαπημένη του γωνιά όπως την αποκαλούσε, διαβαίνοντας από τα σοκάκια του μικρού χωριού φρόντιζε κι έκοβε ένα λουλούδι, ανάλογα με την εποχή, από το περιβόλια ή τις διάσπαρτες γλάστρες στις αυλές των σπιτιών. Την άνοιξη που είχε πολλές επιλογές λουλουδιών, διάλεγε ένα τριαντάφυλλο μοβ χρώματος, το δε καλοκαίρι ένα λουλούδι, πολύχρωμο κατά προτίμηση, ενώ το φθινόπωρο, ένα αγιοδημητριάτικο, όπως λέγεται λουλούδι. Το χειμώνα δε που οι επιλογές του ήταν ελάχιστες τον έφτανε ένα κλαδί μοσχομυριστής μολόχας ή ένα κλαδί μαντζουράνας. Οι χωριανοί τον είχαν συνηθίσει πλέον και δεν έδιναν καμία πια σημασία, όταν τον έβλεπαν ν’ απλώνει το χέρι του και να κόβει από τις γλάστρες τους λουλούδια. Το αντίθετο, γινότανε τα τελευταία χρόνια. Όταν τον έβλεπαν ν’ ανηφορίζει, τον διευκόλυναν δίνοντάς του εκείνοι το λουλούδι που εκείνος επιθυμούσε, με μεγάλη τους ευχαρίστηση.

Τις πρώτες μέρες πριν από πολλά χρόνια, κι όταν αντιλήφθηκαν ότι του είχε γίνει συνήθεια να επισκέπτεται το μικρό λόφο ανησύχησαν όλοι και προσπαθούσαν εκτός από τους οικείους του και οι χωριανοί να τον συνεφέρουν. Δεν τους άρεσε η επιμονή του να επισκέπτεται τη ραχούλα συνέχεια. Πίστευαν ότι κάτι δεν έπρεπε να πήγαινε καλά με την υγεία του και αυτό δυστυχώς το επιβεβαίωσε ο ψυχίατρος που οι δικοί του άνθρωποι, όταν αντιλήφθηκαν την σοβαρότητα της καταστάσεως του, έσπευσαν να τον δει. Ο γιατρός τους είχε πει τότε ότι πάσχει από βαριάς μορφής μελαγχολία, δίνοντάς του κάποια ψυχοφάρμακα και διάφορες οδηγίες στους δικούς του, πως να του φέρονται κ.λπ. ελπίζοντας ότι θα συνέλθει το παιδί, κάτι που παρά τις επίμονες και φιλότιμες προσπάθειες του γιατρού δεν έφεραν τα προσδοκούμενα αποτελέσματα.

Τι ήταν όμως εκείνο που έφερε το νέο στην κατάσταση αυτή, θα το μάθουμε στις επόμενες σειρές της σημερινής μας ιστορίας. Ο Γιαννιός, έτσι τον έλεγαν το ήρωα της σημερινής μας ιστοριούλας, ήταν το τελευταίο παιδί μιας πολυμελούς πάμφτωχης όμως οικογένειας. Από μικρός ήταν ανήσυχο παιδί, πολύ ζωηρός και φαινότανε πολύ καθαρά ότι οι όποιες ανησυχίες του για την ηλικία του ήταν ασυνήθιστες. Πολλές φορές ενώ τα άλλα παιδιά της ίδιας ηλικίας ασχολούτανε με διάφορα μικροπράγματα παίζοντας, εκείνος ασχολούταν ώρες ολόκληρες να περιεργάζεται τα λουλούδια, τα πουλιά, τ’ αστέρια κ.λπ., και δυστυχώς κανένας δεν του έδινε σημασία. Πολλά παιδιά τον κορόιδευαν, πολλά τον ζήλευαν και πολλά τον φώναζαν αεροβαρεμένο κ.λπ.

Μόνο μια κοπελιά της ίδιας ηλικίας πρόσεξε πως ήταν διαφορετικός από τ’ άλλα παιδιά που πολλές φορές πήγαινε μαζί του στη μικρή ραχούλα και ο Γιαννιός βέβαια χαιρότανε αφάνταστα. Αυτή την διαπίστωσή της, την είπε κάποια βραδιά στον πατέρα της και κείνος αντί να την ρωτήσει να μάθει τι ήταν εκείνο που την έκανε να πιστεύει ότι ο Γιαννιός ήταν διαφορετικός, την ξυλοφόρτωσε λέγοντάς της ότι αν την έβλεπε στο εξής να τον κάνει παρέα θα την σκότωνε. Η κοπελιά φοβήθηκε πάρα πολύ και σιγά σιγά απομακρύνθηκε από τον Γιαννιό λέγοντας του διάφορες δικαιολογίες. Κι ο Γιαννιός απόμεινε πλέον ολομόναχος.

Τώρα όταν αποφοίτησε το δημοτικό ο Γιαννιός, ο πατέρας του του είπε ότι δεν έχει την οικονομική δυνατότητα για παρά πέρα σπουδές. Ο μικρός έκλαψε βέβαια, αλλά ήξερε ότι όσο κι αν εξηγούσε στον πατέρα του πόσο πολύ ήθελε να σπουδάσει, δεν θα έφερνε απολύτως κανένα αποτέλεσμα και αφέθηκε στη μοίρα του. Το περίεργο και το πλέον απαράδεκτο ήταν, ότι ο δάσκαλος του δεν είχε αντιληφθεί τίποτα απολύτως ή και αν είχε αντιληφθεί κάτι, δηλαδή ότι ο Γιαννιός ήταν ξέχωρα προικισμένο παιδί, δεν το σπουδαιολόγησε όπως όφειλε να κάνει κι έτσι οι ιδιαίτερες ικανότητες κι ανησυχίες του πέρασαν απαρατήρητες.

Η κοπελιά όμως συνέχισε τις σπουδές της, πήγε στο γυμνάσιο και στις διακοπές του σχολείου το καλοκαίρι πηγαίνοντας στο χωριό ο Γιαννιός ήλπιζε ότι θα του έκανε παρέα. Εκείνη όμως δεν του έδινε πια καμία απολύτως σημασία. Αυτή η συμπεριφορά της του στοίχισε πάρα πολύ. Δεν έλεγε όμως σε κανέναν τίποτα. Ο Γιαννιός όμως σιγά – σιγά από την τελευταία φορά που είδε την κοπελιά κατάλαβε ότι την αγαπούσε, όμως πως ήταν δυνατό να της ξεστομίσει κάτι τέτοιο; Ήξερε ότι, ότι κι αν της έλεγε ανταπόκριση δεν θα έβρισκε από δαύτηνε και μη έχοντας άλλη επιλογή κλείστηκε για πάντα στον εαυτό του και η κατάσταση του επιδεινώθηκε πάρα πολύ.

Κανένας όμως δεν έμαθε το παραμικρό για την αιτία της επιδείνωσης της κατάστασής του, εκτός από την αυγούλα, τ’ αστέρια τ’ ουρανού και από τον πιο πιστό φίλο όλων των ερωτευμένων της γης, το φεγγάρι. Έτσι περνούσαν τα χρόνια και ο Γιαννιός μαράζωνε, όλο και περισσότερο. Στη ραχούλα πήγαινε, γιατί ακριβώς απέναντι ήταν και σε μικρή απόσταση απ’ αυτή το σπίτι της Τασούλας, έτσι έλεγαν την κοπελιά που αγαπούσε, προσδοκώντας ότι κάποια μέρα θα το νοιώσει ότι γι’ αυτήν πηγαίνει εκεί και μόνο γι’ αυτήν. Ήλπιζε ο δόλος ότι κάποια μέρα θα πήγαινε να τον βρει. Δεν ήθελε όμως να την περιμένει, όταν θα τον έβλεπε, με αδειανά χέρια. Γι’ αυτό έκοβε ανάλογα την εποχή όπως στην αρχή αναφέρουμε ένα λουλούδι να της προσφέρει. Αυτό όμως δεν έγινε ποτέ. Έτσι πέρασαν τα χρόνια κι ας άσπρισαν τα ολόξανθα που σαν τον ήλιο έλαμπαν μαλλιά του. Τώρα πια πολύ μεγάλος ακόμα, παίρνει το ανηφορικό κείνο μονοπάτι που τον οδηγεί στην ραχούλα καρτερώντας την αγαπημένη του. Τέλος εδώ πρέπει να πω, ότι κανένας δεν έμαθε ποτέ για την κρυφή του εκείνη αγάπη.

Κλείνοντας δε τη σημερινή μας ιστοριούλα αγαπητοί μου αναγνώστες οφείλω να πω, ότι οι ρίζες της αλήθειας υπάρχουν μέσα της. Κάπου όμως έβαλα και τα χτένια της φαντασίας μου και την έπλεξα στον αργαλειό της μούσας μου. Εσείς όμως μην δίνετε σημασία σ’ αυτό, κρατήστε μόνο την ουσία της.

 

*συγγραφέας – ποιητής, μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών και Μέλος της Λογοτεχνικής Παρέας Χανίων

Προχειρότητες και “οικονομία”: Πολλά ακόμα τα κενά εκπαιδευτικών στην Κρήτη

Του Αστρινάκη Γιάννη, αιρετού του ΑΠΥΣΔΕ Κρήτης

Το τελευταίο διάστημα η εκπαιδευτική κοινότητα και η ελληνική κοινωνία γίνονται μάρτυρες πολλών αλλαγών στην εκπαίδευση. Αλλαγών που αν και παρουσιάζονται σαν ρηξικέλευθες καινοτομίες, ανοίγουν το δρόμο για παραπέρα υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου θέτοντας νέους φραγμούς στη μόρφωση. Συγκεκριμένα:

– Έντονα αμφισβητούμενες αλλαγές στην πολύπαθηΤεχνική – Επαγγελματική Εκπαίδευση, όπου η χρονιά ξεκινά με πολλά μαθήματα (και  μάλιστα πανελλαδικώς εξεταζόμενα) χωρίς βιβλία ενώ μόλις τώρα ανακοινώνονται τα αναλυτικά προγράμματα!

Η στροφή προς την κατάρτιση, μέσω της συρρίκνωσης των ΕΠΑΛ, δρομολογείται, με ότι αυτό σημαίνει για τους συναδέλφους.

– Υποβάθμιση μαθημάτων, μείωση ωρών διδασκαλίας (όλως τυχαίως όπου παρατηρείται έλλειψη μόνιμων εκπαιδευτικών, για να μην προσληφθούν αναπληρωτές).

 Τα φιλολογικά μαθήματα, η φυσική, η πληροφορική και οι ξένες γλώσσες είναι τα πρώτα θύματα! Παράλληλα τα εργαστήρια θετικών επιστημών και πληροφορικής υποβαθμίζονται αφού οι υπεύθυνοι για αυτά καθηγητές  εξαντλούνται με πλήρες διδακτικό ωράριο!

– Η προοπτική μόνιμων διορισμών (με νέο σύστημα, για το οποίο επιβάλλεται να ξεκινήσει άμεσα ο διάλογος) είναι πολύ μακρινή, παρά τις υποσχέσεις του  Υπουργού. Οι ελλείψεις εντοπίζονται κυρίως στην περιφέρεια.  Είναι δεδομένο ότι στο αμέσως προσεχές μέλλον, χωρίς διορισμούς, η κατάσταση θα είναι ανεξέλεγκτη!

Αυτή τη στιγμή στην Κρήτη, τα κενά  στη γενική παιδεία προσεγγίζουν τα 180 με τα συνολικά  να είναι υπερδιπλάσια. Θα καλυφθούν την επόμενη  εβδομάδα  όπως έχει υποσχεθεί το Υπουργείο;

-Αναλυτικά προγράμματα, δήθεν καινοτόμα, βρίσκονται σε πλήρη αναντιστοιχία με τα υπάρχοντα βιβλία και τις εκπαιδευτικές ανάγκες. Αποτέλεσμα, αφενός  η συνεχής επιβάρυνση του οικογενειακού προϋπολογισμού αφετέρου η καλλιέργεια κλίματος απέχθειας προς το σχολείο.

 – Πουθενά δεν φαίνεται να υπάρχει σχέδιο ώριμων και αναγκαίων μεταρρυθμίσεων.

 Η αντισταθμιστική εκπαίδευση απλά δεν υφίσταται, ούτε υπάρχει συζήτηση πώς  θα οργανωθείγια να βοηθηθεί η χειμαζόμενη από την κρίση ελληνική οικογένεια. Τμήματα ενισχυτικής διδασκαλίας λειτούργησαν και πέρυσι για ενάμιση μήνα (συμπεριλαμβανομένων και των  διακοπών του Πάσχα)!

Πιστοποιητικά γλωσσομάθειας, πληροφορικής πληρώνονται αδρά  από τους κηδεμόνες των παιδιών όπως και πολλές άλλες δραστηριότητες.

Η παιδεία αντιμετωπίζεται για μια ακόμα φορά σαν ο φτωχός συγγενής. Η τελευταία συζήτηση στην Βουλή, με λαϊκίστικες ατάκες για το μονόλεπτο της δημοσιότητας, έρχεται να το επιβεβαιώσει….

Διοίκηση της Εκπαίδευσης

Μεγαλόστομες υποσχέσεις του παρελθόντος, φαίνεται πως ξεχάστηκαν γρήγορα! Στην ίδια ρότα! Βολεύει! Αποσπάσεις στη διοίκηση εκπαιδευτικών, που προφανώς δημιουργούν κενά στα σχολεία, εξακολουθούν να γίνονται  με τις παραδοσιακές διαδικασίες! Και εδώ η συζήτηση δεν φαίνεται να ανοίγει, ούτε η εμπειρία χωρών της ευρωπαϊκής ένωσης αξιοποιείται!

Μια μονάχα σημαντική αναφορά: οι ασκούντες διοικητικό έργο (εκπαιδευτικοί και διοικητικοί υπάλληλοι ) στη χώρα μας αποτελούν το 4% περίπου των εκπαιδευτικών. Τη στιγμή που σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. ξεπερνούν το 10%! Ακολουθώντας το παράδειγμα της Ευρώπης θα μπορούσε να  προσφέρεται σημαντικό διοικητικό-οργανωτικό έργο στα σχολεία χωρίς εξάντληση των εκπαιδευτικών, που πέρα από το διδακτικό καθήκον επιβαρύνονται με πλήθος εξωδιδακτικών εργασιών.

Η συγκρότηση των Υπηρεσιακών  Συμβουλίων (Υ.Σ.) – και ιδίως των συμβουλίων επιλογής στελεχών εκπαίδευσης – είναι στη διακριτική ευχέρεια των κυβερνητικών παραγόντων. Οι συνειρμοί που δημιουργούνται είναι προφανείς! Οι αλλαγές επιβεβλημένες.

Παράλληλα υπάρχει αδήριτη ανάγκη κωδικοποίησης της εκπαιδευτικής νομοθεσίας.

 Η υφιστάμενη πολυνομία δημιουργεί σωρεία προβλημάτων και πιθανών αδικιών.

 Η αναμοριοδότηση των σχολείων, η αποσαφήνιση της οργανικότητας -υπεραριθμίας κ.λ.π. είναι θέματα που θα μας απασχολήσουν στο αμέσως προσεχές μέλλον. Θα  δοκιμάσουν τις εργασιακές μας σχέσεις, ιδίως όταν γίνει πράξη το νέο Λύκειο, με επανακατάταξη των εκπαιδευτικών.

Ζοφερό το μέλλον 

Η «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ είναι προ των πυλών. Η φετινή πιθανή έγκριση λειτουργίας κάποιων  ολιγομελών τμημάτων προσανατολισμού της Β΄ Λυκείου και των ΕΠΑΛ θα είναι πύρρειος νίκη. Το 4ετές γυμνάσιο με το 2ετές Λύκειο υπάρχουν στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς! (Nωπά είναι τα δημοσιεύματα των προτάσεων της επιτροπής Λιάκου).

Ίσως οδηγηθούμε και σε πολλά γυμνάσια με Λυκειακή τάξη (μόνο Α΄ Λυκείου, αν τελικά μείνει) με κλείσιμο-συγχωνεύσεις Λυκείων.

Ο χωροταξικός σχεδιασμός των Λυκείων είναι ανοιχτό θέμα!  Οψόμεθα….

Η εισαγωγή στα Α.Ε.Ι.-Α.Τ.Ε.Ι. προφανώς θα είναι με εξετάσεις (πιθανόν και 2 χρόνων) για πολλές πανεπιστημιακές σχολές (και όχι τμήματα). Το κυβερνητικό «όνειρο» του baccalaureate υφίσταται με ότι αυτό σημαίνει για τη μέση ελληνική οικογένεια.

Παράλληλα η κυβέρνηση σχεδιάζει τα Κέντρα Υποστήριξης Εκπαιδευτικών (Κ.ΥΠ.ΕΚ.) όπου μάλλον θα εντάξει σχολικούς συμβούλους, ΚΕΣΥΠ, ΕΚΦΕ, ΠΛΗΝΕΤ, ΣΣΝ κ.λπ.

 Για τις διαδικασίες επιλογής (μοριοδότηση προσόντων, συνέντευξη κ.λπ.) αναμένεται και η απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας για την επιλογή διευθυντών που σύμφωνα με πληροφορίες θα ζητά την αιτιολόγηση της ψήφου.

Θέλουμε να ευελπιστούμε ότι η διαφάνεια, η αξιοκρατία  και η δικαιοσύνη θα κυριαρχήσουν στα κριτήρια. Το πρόσφατο παρελθόν δεν μας κάνει πάντως και ιδιαίτερα αισιόδοξους!

Ολοκληρώνοντας, θα ήθελα να επισημάνω ότι στον βωμό μιας οικονομίστικης πολιτικήςθυσιάζονται εκπαιδευτικές αξίες και ανθρώπινες ψυχές.

Η απάντηση οφείλει να δοθεί από την εκπαιδευτική κοινότητα. Θα είναι προς όφελος του δημόσιου σχολείου, με μια προϋπόθεση: ότι η κοινωνία θάναι πλάι μας, άρρηκτα δεμένη μαζί μας.

Καλλιεργούμε τη συλλογικότητά  μας και προχωράμε…

 

Απροστάτευτη από πλειστηριασμούς η πρώτη κατοικία για χρέη στην Εφορία

Από την καλή διάθεση των εφόρων εξαρτώνται όσοι έχουν οφειλές προς το Δημόσιο, καθώς, σε αντίθεση με ό,τι ισχύει για χρέη προς τις τράπεζες, δεν υπάρχει αντίστοιχη προστατευτική διάταξη έναντι πλειστηριασμών για οφειλές προς την Eφορία.

Από τις δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών αλλά και από την πρακτική όλων των προηγούμενων ετών, είναι προφανές ότι δεν υπάρχει πολιτική βούληση ή σχεδιασμός για την εφαρμογή αυτού του σκληρού μέτρου εναντίον όσων έχουν χρέη προς το Δημόσιο. Ωστόσο, όσο δεν εισάγεται προς ψήφιση- όπως κατά καιρούς υπάρχει τέτοια διαβεβαίωση από αρμόδια χείλη- προστατευτική διάταξη, οι οφειλέτες μένουν εκτεθειμένοι, ενώ ζήτημα γεννάται και για όσους εφαρμόζουν τις ισχύουσες διατάξεις του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων, καθώς στην πραγματικότητα είναι στον «αέρα».

Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα αν λάβει κανείς υπόψιν ότι την ευθύνη και την αρμοδιότητα της είσπραξης των δημοσίων εσόδων δεν έχει, πλέον, το υπουργείο Οικονομικών αλλά η ανεξάρτητη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων, η οποία είναι υποχρεωμένη να εξαντλεί κάθε διαθέσιμο νόμιμο μέσο για τη διασφάλιση των συμφερόντων του Δημοσίου. Είναι, άλλωστε, ενδεικτικό ότι έχουν ξεκινήσει προ πολλού οι κατασχέσεις ακόμα και για μικρές οφειλές προς την εφορία- ο νόμος ανάβει πράσινο φως για χρέη άνω των 500 ευρώ- εφόσον αυτές παραμένουν αρρύθμιστες, ενώ ο κατάλογος των πλειστηριασμών κατοικιών, καταστημάτων, οικοπέδων, αγροτεμαχίων γίνεται όλο και πιο μακρύς.

Επί του παρόντος διάθεση και πρόθεση εξάντλησης της αυστηρότητας των κείμενων διατάξεων, με πλειστηριασμούς ακόμα και πρώτης κατοικίας, δεν φαίνεται να υπάρχει. Υπάρχει, όμως, μια αμηχανία ή απροθυμία ως προς το ποιο υπουργείο θα πρέπει να φέρει προς ψήφιση την αναγκαία προστατευτική διάταξη, καθώς το υπουργείο Οικονομικών «δείχνει» προς την πλευρά του υπουργείου Δικαιοσύνης και αντιστρόφως.

Αυτό που αντιλαμβάνεται κανείς έχοντας την εμπειρία ανάλογων νομοθετικών πρωτοβουλιών, είναι ότι για να φτάσει μια τέτοια διάταξη στη Βουλή, θα πρέπει να έχει την έγκριση των δανειστών, εξ ου και όλοι βολεύονται/ βολεύονταν με τις πολιτικές οδηγίες προς τις εφορίες. Αν ανοίξει, όμως, μια τέτοια συζήτηση, είναι ηλίου φαεινότερον ότι οι ξένοι τεχνοκράτες θα απαιτήσουν την πρόβλεψη χαμηλών εισοδηματικών και περιουσιακών κριτηρίων- όπως ακριβώς έγινε με την επικαιροποίηση του νόμου Κατσέλη- προκειμένου να περιορίσουν το πεδίο εφαρμογής.

Με βάση τις κείμενες διατάξεις, για την είσπραξη των ληξιπρόθεσμων χρεών προς το Δημόσιο που δεν έχουν υπαχθεί σε νομοθετική ρύθμιση μπορεί να ληφθούν , κατά την κρίση του Προϊσταμένου της αρμόδιας για την επιδίωξη της οφειλής Υπηρεσίας, τα μέτρα που προβλέπονται στο άρθρο 9 του ΚΕΔΕ και είναι:

α) κατάσχεση   κινητών, είτε στα χέρια του οφειλέτη, είτε κινητών και απαιτήσεων γενικώς του  οφειλέτη που βρίσκονται στα χέρια τρίτου,

β) κατάσχεση ακινήτων. Εκτός των ανωτέρω είναι δυνατή, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία η λήψη σε βάρος του οφειλέτη του Δημοσίου, διοικητικών, ασφαλιστικών και δικαστικών μέτρων.

iefimerida.gr

Τα παράδοξα

Πολλά είναι τα παράδοξα με τα διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών στο δημοτικό, το γυμνάσιο και το λύκειο, έτσι όπως την αποφάσισε ο κ. υπουργός της Παιδείας.

Το πρώτο είναι ότι η απόφαση του κ. Φίλη να αλλάξει το πρόγραμμα σπουδών, δηλαδή τους στόχους και τα περιεχόμενα του μαθήματος αυτού, παρουσιάζεται ως προοδευτική ανατροπή, ως μεταρρύθμιση με αριστερό πρόσημο για την καταπολέμηση του σκοταδισμού και την απελευθέρωση του μαθητή από τα υποτιθέμενα δεσμά της θρησκευτικής πίστης, με το επιχείρημα ότι το σχολείο δεν είναι τόπος όπου μαθαίνει κανείς να πιστεύει σε υπερβατικές αλήθειες, αλλά θεσμός που ενισχύει την απόκτηση γνώσεων γύρω από τις θρησκείες. Πάλι καλά, γιατί ο Μαρξ δεν άντεχε ούτε την πίστη, αλλά ούτε και τη γνώση περί των θρησκειών. Όλα αυτά ήταν άχρηστα και βλαβερά για την επανάσταση. Θα ήταν άδικο να προσάψει κανείς στον κ. Φίλη παλινδρόμηση στον Μάρξ, όχι όμως και στην κ. Διαμαντοπούλου, καθώς ο ίδιος ομολόγησε, όταν στριμώχτηκε από τις αντιδράσεις που προκάλεσαν οι πρόσφατες δηλώσεις του, ότι αυτός απλώς περάτωσε εκείνο που είχε ξεκινήσει και σχεδόν ολοκληρώσει η πρώτη: Τη μεταρρύθμιση στο μάθημα των Θρησκευτικών. Δεν πρόκειται λοιπόν για αριστερή μεταρρυθμιστική τομή, αλλά για συνέχεια μια πολιτικής του υποτιθέμενου πολιτικού και ιδεολογικού αντιπάλου.

Το δεύτερο παράδοξο είναι ότι ο υπουργός, υιοθετώντας τις απόψεις των συμβούλων του στο (τρόπος του λέγειν) Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, διαπίστωσε ότι, στην ουσία η διδασκαλία των Θρησκευτικών είναι κατήχηση, από την οποία κινδυνεύουν οι μαθητές και κυρίως οι αλλόθρησκοι,, που ακούγοντας τον θεολόγο να διδάσκει το μάθημα ίσως αλλάξουν θρησκεία. Ποιος θα φανταζόταν ότι τα πράγματα στο σχολείο είναι τόσο σοβαρά, όταν ο ίδιος υπουργός προσφάτως δήλωνε ότι το μάθημα των Θρησκευτικών είναι «η ώρα του παιδιού», δηλαδή παιδαγωγική χαλάρωση. Αν ο χαβαλές είναι η σύγχρονη μέθοδος προσηλυτισμού, τότε ο υπουργός ίσως έχει κάποιο δίκιο.

Το τρίτο είναι ότι από την κατήχηση μέσω του μαθήματος των Θρησκευτικών φαίνεται να κινδυνεύουν μόνο οι ορθόδοξοι μαθητές, γι’ αυτό ακριβώς η αλλαγή αφορά το μάθημα των θρησκευτικών στο δημόσιο σχολείο. Αλλαγές σε άλλα προγράμματα Θρησκευτικών σε σχολεία όπου φοιτούν, π.χ. , μουσουλμάνοι μαθητές, όπως στη Θράκη, ούτε έγιναν ούτε προβλέπονται. Υποθέτω για ποιόν λόγο: Ο κίνδυνος της κατήχησης και του σκοταδισμού προέρχεται μόνο από το μάθημα των Θρησκευτικών για ορθόδοξους μαθητές. Οι άλλοι έχουν περάσει ήδη στο στάδιο της θρησκειολογίας αυτόματα, χωρίς να μεσολαβήσουν υπουργικές αποφάσεις. Έχει φροντίσει για αυτό το Diyanet.

Το τέταρτο παράδοξο είναι ότι ο υπουργός καλεί την Εκκλησία σε διάλογο για τα Θρησκευτικά όταν έχει ήδη υπογράψει τις αποφάσεις για τις αλλαγές στη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών και υποχρεώνοντας τους θεολόγους να τις εφαρμόσουν, αν δεν επιθυμούν να τιμωρηθούν (ακόμη και με απόλυση) για παράβαση καθήκοντος. Προφανώς, ο υπουργός δηλώνει ανοιχτός σε συζήτηση για το πώς θα εφαρμοστούν οι αποφάσεις του και όχι για το αν αυτές θα εφαρμοστούν. Επομένως καλεί την Εκκλησία να συμβάλει σε έναν κριτικό διάλογο με αντικείμενο, ας πούμε, την αμφισβήτηση του δόγματος της Αγίας Τριάδος. Αυτό όντως είναι καινούριο, κανείς υπουργός Παιδείας μέχρι τώρα δεν το έχει ζητήσει.
Το πέμπτο είναι ότι ο υπουργός και κάποια ομάδα συριζαίων θεολόγων – «συριζαίος θεολόγος» είναι συνώνυμο του «αριστερού Μνημονίου»- διαπίστωσαν ότι η διδασκαλία των Θρησκευτικών, όπως γίνεται σήμερα, αποτελεί κατήχηση. Όμως μας κρύβουν τον τρόπο με τον οποίο ανακάλυψαν το σκάνδαλο: Ποιος, πότε, πώς διαπίστωσε ότι η διδασκαλία των θρησκευτικών σήμερα ισοδυναμεί με κατήχηση. Θεία έμπνευση, προφανώς. Δόγμα, κάτι σα το «πίστευε και μη ερεύνα».

Το έκτο παράδοξο είναι η διά της αμήχανης (;) σιωπής συναίνεση σύμπαντος του εκσυγχρονιστικού τόξου των κοτζαμπάσηδων της παγκοσμιοποίησης στις απόψεις και τις αποφάσεις του κ. υπουργού, προφανώς με το σκεπτικό «σιγά μην αφήσουμε στον ΣΥΡΙΖΑ το μονοπώλιο της εξόντωσης του σκοταδισμού».

Και τα παράδοξα δεν έχουν τέλος. Δείγματα των καιρών. Είναι περισσότερο από σαφές σε τι στοχεύει ο θόρυβος που προκάλεσε ο κ. υπουργός της Παιδείας, όχι μόνο με τις δηλώσεις του για τον ρόλο της Εκκλησίας στην κατοχή και στη χούντα αλλά και με την αλλαγή του προγράμματος σπουδών των Θρησκευτικών , χωρίς να περιμένει πρώτα τη συνταγματική αναθεώρηση ή έστω την αλλαγή του βασικού νόμου γι την εκπαίδευση. Η στόχευση της παράκαμψης του (προφανώς σκοταδιστικού…) Συντάγματος είναι διπλή: Πρώτον, ο επικοινωνιακός αντιπερισπασμός, δηλαδή να σηκωθεί στον δημόσιο λόγο αριστερός θόρυβος, που θα σκεπάσει την επικίνδυνη βουή που έχει ξεσπάσει για όχι και τόσο αριστερές κυβερνητικές πρακτικές. Δεύτερον, η καλλιέργεια ανέξοδης αριστερής ταυτότητας στα ιδεολογικά, όταν στα υπόλοιπα οι ταυτίσεις είναι υποχρεωτικές και αφορούν το χθεσινό (αλλά και σημερινό) υποτιθέμενο πολιτικοϊδεολογικό αντίπαλο. Τίθεται έτσι το – μη θεολογικό- ερώτημα: Έχει όρια ο πολιτικός κυνισμός;

 

Ε.Σ.

Οι Μάορι στα Χανιά: Γυρίζουν ντοκιμαντέρ για το Τάγμα των Μάορι στη Μάχη της Κρήτης

Τον Αντιπεριφερειάρχη Χανίων, κ. Απόστολο Βουλγαράκη, επισκέφτηκαν σήμερα, Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2016, ο Νεοζηλανδός Julian Arahanga και ο Τσέχος Michael Havas, σκηνοθέτες και παραγωγοί ενός ντοκιμαντέρ για την Ιστορία της Κρήτης και για τις σχέσεις μεταξύ των Κρητικών και των Νεοζηλανδών Μαορί, προκειμένου να καταγράψουν τις απόψεις του Αντιπεριφερειάρχη όσο αφορά στην Κρήτη και την Ελλάδα του χθες και του σήμερα.

Οι σκηνοθέτες ήρθαν στο νησί από την Πράγα, την περασμένη Τετάρτη, μαζί με τεχνικό προσωπικό, ώστε να κάνουν γυρίσματα σε διάφορες περιοχές των Χανίων και του Ηρακλείου, στο πλαίσιο της δημιουργίας ενός τηλεοπτικού ντοκιμαντέρ για την τηλεόραση Μαορί στη Νέα Ζηλαδία, με θέμα το Τάγμα των Μαορί στην Κρήτη, το 1941-1945

Το τωρινό τηλεοπτικό τους έργο βασίζεται σε μία ταινία που είχε σκηνοθετηθεί το 1975 από τον Michael Havas, με τίτλο Once upon an Island, η οποία διερευνά τις ανθρώπινες σχέσεις που δημιουργήθηκαν μεταξύ των Νεοζηλανδών στρατιωτών και των κατοίκων της Κρήτης. Ο Michael Havas κατέγραψε την τραγωδία των Νεοζηλαδών Μαορί που έφτασαν στο νησί και πολέμησαν εναντίον της Ναζιστικής Γερμανίας για την Δημοκρατία, στην χώρα που υπήρξε λίκνο του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού.

Η πρώτη αυτή ταινία οδήγησε τον Michael Havas στη δημιουργία μίας δεύτερης, το 1977, με τίτλο The Sons οf Tu Mata Uenga, η οποία έχει ως αντικείμενο το επίσημο προσκηνηματικό ταξίδι του 28ου Τάγματος των Μαορί στα πεδία της μάχης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με αποκορύφωμα την συνάντησή τους με Γερμανό αξιωματικό, σε τελετή στο Μάλεμε. Δεν πρόκειται απλά για μία ταινία που αφηγείται την στρατιωτική ιστορία του Τάγματος των Μαορί, αλλά και για μία προσπάθεια να μελετηθεί ο τρόπος με τον οποίο δημιουργούνται οι μύθοι και ο ρόλος που μπορεί να παίξει μια ταινία στη διατήρηση της Μνήμη.

Πριν από 40 χρόνια, ο Μichael Havas κατάφερε να καταγράψει με την κάμερά του τους ίδιους τους πρωταγωνιστές της Μάχης. Σήμερα θα καταγράψει τα παιδιά τους και τις ιστορίες που τους διηγήθηκαν οι γονείς τους.

Η ταινία χρηματοδοτείται από τον κρατικό οργανισμό της Νέας Ζηλανδίας «NZ ON AIR», και αποτελεί επίσημο πολιτιστικό πρότζεκτ για την τηλεόραση Μαορί, το οποίο θα προβληθεί στη Νέα Ζηλανδία, την ημέρα Μνήμης του Στρατιωτικού Εκστρατευτικού Σώματος Αυστραλών και Νεοζηλανδών (ANZAC Day), που εορτάζεται στις 25 Απριλίου.

Μετά την συνέντευξη, ο κ. Αντιπεριφερειάρχης ευχαρίστησε τους σκηνοθέτες και το συνεργείο τους για το ενδιαφέρον και την προσπάθειά τους να καταγράψουν την Ιστορία και τους κοινούς αγώνες των λαών της Κρήτης και της Νέας Ζηλανδίας, δωρίζοντάς τους το βιβλίο Ιστορία της Κρήτης του καθ. Θεοχάρη Δετοράκη, σε αγγλική μετάφραση.

Ο κ. Βουλγαράκης εξέφρασε την επιθυμία να κάνει το ντοκιμαντέρ την ελληνική του πρεμιέρα, στα Χανιά, κατά τη διάρκεια της κεντρικής εκδήλωσης της Περιφερειακής Ενότητας Χανίων, στο πλαίσιο των τιμητικών εκδηλώσεων για τη 76η Επέτειο της Μάχης της Κρήτης, τον Μάη του 2017, επιθυμία που έγινε δεκτή με χαρά από τους συντελεστές.