Ξανά Σαμαρά θα ψηφίσει τις επικείμενες εκλογές ο Θεόδωρος Πάγκαλος, όπως αποκάλυψε ο ίδιος σε εκπομπή του Βήμα FM.

Ο κ. Πάγκαλος δεν θα ρίξει την ψήφο του στο ΠΑΣΟΚ, το κόμμα στο οποίο ανήκε όλα αυτά τα χρόνια διατελώντας και υπουργός στις κυβερνήσεις του, αλλά θα ψηφίσει Νέα Δημοκρατία. Ποιος φταίει γι’ αυτό; Ο λόγος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ!

Ο ίδιος είχε ψηφίσει Νέα Δημοκρατία και στις ευρωεκλογές και όπως είχε εξηγήσει αναγκάστηκε να το πράξει για να μην έρθει πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ.

Έτσι, μετά την Γκερέκου που πέρασε στο στρατόπεδο της ΝΔ με το σκεπτικό ότι δε διαφέρουν οι πολιτικές των δύο κομμάτων, και ο Πάγκαλος αφήνει τον Βενιζέλο για τα μάτια του Σαμαρά.

Μεταξύ απαίτησης και απόρριψης στέκει η οικονομική και πολιτική ιστορία του απώτατου παρελθόντος να δείχνει ότι ορισμένα πράγματα είναι «καταδικασμένα» να συμβούν. Η αρθρογράφος της Washinghton Post, Κάθριν Ράμπελ χρησιμοποιεί το κλασικό παράδειγμα της Γερμανίας του 1953, λίγα χρόνια μετά τη λήξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, όταν δέχθηκε μια γενναία μείωση του χρέους της με σκοπό να μπει σε τροχιά άμεσης ανοικοδόμησης.

Τη στιγμή που η Ελλάδα είναι αποφασισμένη να ζητήσει περισσότερη απαλλαγή χρέους, η Γερμανία απορρίπτει αυτά τα αιτήματα. Κι όμως, αν η Ιστορία μπορεί να λειτουργήσει ως οδηγός, τότε θα πρέπει να περιμένουμε κάποιους ακόμα γύρους αναδιάρθρωσης με τους πιστωτές της Ελλάδας να είναι αναγκασμένοι να προχωρήσουν σε μεγαλύτερα «κουρέματα», αναφέρει συγκεκριμένα.

Κατά την Ράμπελ οι εκλογές στην Ελλάδα θα λειτουργήσουν σαν δημοψήφισμα κατά των επώδυνων μέτρων λιτότητας που επιβλήθηκαν από τους διεθνείς δανειστές. Μέτρα που όπως σημειώνει οδήγησαν τη χώρα σε οικονομική ύφεση και διπλάσιους αριθμούς ανεργίας. Και υποσημειώνει πως το κόμμα που προηγείται στις δημοσκοπήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ, πέραν των όποιων μέτρων προτίθεται να πάρει για την αναστροφή της κατάστασης, χρησιμοποιεί ως βασικό επιχείρημα για το «κούρεμα» χρέους που ζητάει, την περίπτωση της Γερμανίας του 1953 και την προνομιακή ρύθμιση που δέχθηκε το 1953 στη Συνδιάσκεψη του Λονδίνου.

«Φυσικά τα πράγματα έχουν αλλάξει από το 1953. Τώρα η Γερμανία είναι ο βασικός δανειστής των χρεωμένων χωρών και φυσικά είναι δυσαρεστημένη με την πιθανότητα ο ΣΥΡΙΖΑ να οικοδομήσει ένα κίνημα αντι-λιτότητας και σε άλλες χώρες όπως η Ιταλία και η Πορτογαλία. Η γερμανική ηγεσία, μέσω διαρροών στον Τύπο, άφησε να φανεί πως δεν ενδιαφέρεται αν συμβεί ένα Grexit, έτσι ώστε να αποτρέψει οποιαδήποτε ελπίδες έχουν οι Έλληνες ψηφοφόροι για νέο ”κούρεμα” χρέους», σημειώνεται στο άρθρο.

Μια σημαντική μελέτη

Νέες μελέτες δείχνουν πως η Γερμανία είναι εν μέρει υποχρεωμένη να «καταπιεί» μια ακόμη διαγραφή χρέους. Ο καθηγητής του Χάρβαρντ Κάρμεν Μ. Ρέινχαρτ και ο Κριστόφ Τρεμπέχ του Πανεπιστημίου του Μονάχου διατείνονται πως θα υπάρξουν και άλλοι γύροι νέων «κουρεμάτων» για την Ελλάδα, αλλά όχι μόνον αυτήν. Η συγκεκριμένη έρευνα μελέτησε τις κρίσεις χρέους τα τελευταία 100 χρόνια: από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στη Μεγάλη Ύφεση του ’29, αλλά και την πλέον πρόσφατη της περιόδου 1979-2010. Το συμπέρασμα είναι ότι ανεξάρτητα από τις ελπίδες που τρέφουν οι πιστωτές και οι δανειζόμενοι, ιστορικά έχει αποδειχθεί πως οι αναδιαρθρώσεις χρεών τραβούν σε μάκρος και περιέχουν πολλά «κεφάλαια».

Μάλιστα, όπως σημειώνει η Ράμπελ, ο μέσος όρος αναδιαρθρώσεων που παρατηρήθηκε σε 35 αναδυόμενες οικονομίες χωρών, είναι τρεις, ενώ υπήρξαν χώρες που αναγκάστηκαν να προχωρήσουν και σε άλλους… γύρους. Τρανό παράδειγμα είναι η κρίση χρέους της Πολωνίας που χρειάστηκε να αναδιαρθρωθεί επτά φορές μέχρι το 1994. Κάτι παρόμοιο συνέβη και με τη Βραζιλία ή με χώρες που βγήκαν τραυματισμένες από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ακολούθησαν μια δύσκολη πορεία ακόμη και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (όπως η Γερμανία).

Η περίπτωση της Ελλάδας είναι ιδιάζουσα καθώς η κρίση χρέους της εξαπλώθηκε τα τελευταία τέσσερα και κάτι χρόνια και μέχρι τώρα έχει δεχθεί δύο αναδιαρθρώσεις. Αν και οι συγκεκριμένες αναδιαρθρώσεις ήταν γενναίες, το πρόβλημα χρέους παραμένει, κάτι που δείχνει πως είναι αναπόδραστο να ακολουθήσει και άλλο παρά τις αντιρρήσεις της Γερμανίας. Ο καθηγητής Ρέινχαρτ σημειώνει πως η κρίση χρέους στην Ευρωζώνη θα είναι παρατεταμένη, σε σχέση με το παρελθόν, επειδή έχουμε να κάνουμε με πολλές πλούσιες χώρες. Συνήθως αυτές οι χώρες έχουν τη δυνατότητα να παρατείνουν τα προβλήματά τους και να αφήνουν τις εξουθενωτικές συνέπειες για το μέλλον. «Όσο περισσότερο καθυστερεί κανείς να λύσει το πρόβλημα, τόσα περισσότερα πυρομαχικά χρειάζεται να έχει στην τσάντα του στη συνέχεια», αναφέρει χαρακτηριστικά. Για να καταλήξει η Ράμπελ: «Αυτό, ίσως, είναι το καλύτερο επιχείρημα που μπορεί να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ αν νικήσει στις εκλογές, στις συζητήσεις που θα έχει με τη γερμανική πλευρά για το χρέος της».

iefimerida.gr

Ένα μικρό αγοράκι που παίζει με το τραινάκι του παθαίνει «ατύχημα».  Σε μία στροφή τα βαγόνια του τραίνου εκτροχιάζονται. Ο μικρός ζητά τη βοήθεια του Πάνου Καμμένου για να το επαναφέρει.

Ο πρόεδρος των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» του δείχνει πώς να χειριστεί την κονσόλα και του δίνει μια συμβουλή: «πρέπει να προσέχεις πάντα την ταχύτητα, έτσι το τραίνο δεν βγαίνει ποτέ από τις ράγες».

Ενθουσιασμένος ο μικρός, λέει στον Πάνο Καμμένο: «Τελικά ήσουν πολύ καλός».

«Και αναγκαίος», του απαντά ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ.

Κι έρχεται η μαμά του μικρού για να τον φωνάξει: «Αλέξη…τελείωνε! Ξεκόλλα!».

[youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=C7uys7GSLDY”]

Στο ερώτημα της εκπροσώπου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας, Μαρίας Σπυράκη, «θα χρεοκοπήσετε την Ελλάδα κ. Βαρουφάκη;», απαντά με ανάρτηση στο προσωπικό του ιστολόγιο ο υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ στη Β’ Αθηνών, οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης, υπενθυμίζοντας ότι η Ελλάδα έχει ήδη πτωεύσει δύο φορές και γεννά περιοδικά χρεοκοπίες, και κατακρίνοντας την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ότι «απαιτεί από το πτωχευμένο κράτος που υπηρετεί να δανείζεται από τους πολίτες ώστε να την αποπληρώνει για το λάθος που εκείνη έκανε».

Tο κείμενο του Γιάννη Βαρουφάκη:

Από το 2010 δέχομαι επιθέσεις από την κυβέρνηση Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου ότι θέλω να δω την Ελλάδα να πτωχεύει. Νιώθω σαν τον γιατρό που κάνει διάγνωση κακοήθη όγκου και οι συγγενείς τον χαρακτηρίζουν Αρχιερέα του Καρκίνου. Τα πράγματα είναι απλά. Το 2010 το ελληνικό δημόσιο πτώχευσε. Και τι κάναμε; Δυστυχώς η επίσημη Ευρώπη αποφάσισε να προσποιηθεί ότι αυτό το πρόβλημα μπορούσε να ξεπεραστεί με το μεγαλύτερο δάνειο στην ανθρώπινη ιστορία υπό τον όρο δημοσιονομικών μέτρων που, με μαθηματική ακρίβεια, θα συρρίκνωναν το εθνικό εισόδημα από το οποίο θα έπρεπε να αποπληρωθούν τόσο τα νέα όσο και τα παλαιότερα δάνεια. Ένα πρόβλημα χρεοκοπίας αντιμετωπίστηκε σαν να ήταν πρόβλημα ρευστότητας. Έτσι μετετράπη σε χρόνια χρεοκοπία.

Θυμίζω ότι, και επισήμως, η Ελλάς πτώχευσε μία φορά την Άνοιξη του 2012 (με το PSI) και μία φορά τον επόμενο Δεκέμβρη (με την λεγόμενη «επαναγορά χρέους»). Η συγκυβέρνηση, και ο κ. Παπανδρέου σήμερα, επαγγέλονται νέες μεγάλες επιμηκύνσεις των αποπληρωμών που και αυτές θα καταγραφούν ως άλλη μία πτώχευση επειδή απομειώνουν την διαχρονική αξία των χρημάτων που έχουν λαμβάνειν οι εταίροι μας.

Όπερ μεθερμηνευόμενον, η Ελλάς είναι μονίμως πτωχευμένη και, ως αποτέλεσμα, περιοδικά γεννά χρεοκοπίες. Στόχος του συστήματος είναι η επέκταση της χρεοκοπίας στο διηνεκές προσποιούμενοι συστηματικά ότι… διασωθήκαμε. Δικός μας στόχος είναι να μπει ένα τέλος στην μόνιμη πτώχευση. Εμείς απλά θα θέσουμε ένα τέλος στην απάτη αυτή βγάζοντας την χώρα από το καθεστώς μόνιμης χρεοδουλοπαροικίας.

Ας έρθουμε τώρα στα ομόλογα κατοχής της ΕΚΤ. Πως ήρθαν στην κατοχή της; Η ΕΚΤ εν τη ανοησία του κ. Τρισέ τα αγόρασε μπας και αποτρέψει την ελληνική έξοδο στις αγορές. Απέτυχε. Δεν μας βοήθησε καθόλου αυτή η αγορά. Μηδέν εις το πηλίκον. Αν δεν τα είχε αγοράσει, θα είχαν κουρευτεί κατά 90% το 2012. Από το 2012 μας ζητά να τους τα αποπληρώνουμε στην τιμή που πλήρωσαν. Κι επειδή δεν έχουμε να τους τα δίνουμε απαιτούν να τα δανειζόμαστε με τόκο από το Μηχανισμό Στήριξης, από τους ευρωπαίους φορολογούμενους, για να τους τα δίνουμε.

Είναι ανήκουστο. Πότε ξανάγινε μια κεντρική τράπεζα να απαιτεί από το πτωχευμένο κράτος που υπηρετεί να δανείζεται από τους πολίτες ώστε να την αποπληρώνει για το λάθος που εκείνη έκανε; Εμείς θα κοιτάξουμε στα μάτια τον γερμανό φορολογούμενο και θα του πούμε: «Άλλη μια φορά μας εξαναγκάζουν να δανειστούμε από σένα και από την Κεντρική μας Τράπεζα για να τα δώσουμε στην Κεντρική μας Τράπεζα αν και γνωρίζουν πως δεν θα μπορέσουμε να σε ξεπληρώσουμε. Ως πτωχευμένοι κρίνουμε ότι δεν έχουμε το ηθικό δικαίωμα να σου πάρουμε κι άλλα χρήματα τα οποία ούτε θα σου τα αποπληρώσουμε, εν τέλει, ούτε και μπορούμε να τα επενδύσουμε στην οικονομική μας ανάπτυξη.»

Αν στο Eurogroup δεν δεχθούν την συζήτηση μαζί σας, και επιμείνουν στη τυφλή εφαρμογή των συμφωνηθέντων, τι θα κάνετε; Θα τινάξετε το Eurogroup στον αέρα;

Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί όσο η ελληνική κοινωνική οικονομία τελεί υπό καθεστώς συνεχούς δημοσιονομικού εικονικού πνιγμού. Η εμμονή σε αυτές τις αδιέξοδες, μισανθρωπικές πολιτικές, στην άρνηση της απλής αριθμητικής, κοστίζει στον γερμανό φορολογούμενο ακριβά και στην δημοκρατική Ευρώπη περισσότερο.

Πρέπει κανείς να έχει πολύ κακή άποψη για την Ευρώπη για να πιστεύει ότι μια τέτοια στάση της νέας ελληνικής κυβέρνησης θα οδηγήσει την Ευρώπη στο να πνίξει μια δημοκρατικά άρτι εκλεχθείσα κυβέρνηση. Μόνο η απέλπιδα προσπάθεια ενός καταρρέοντος καθεστώτος εδώ στην Ελλάδα μπορεί να διανοηθεί και να τρομοκρατεί για κάτι τέτοιο.

enallaktikos.gr