Αν υπήρχε παγκόσμιος διαγωνισμός υποκρισίας, η Eurovision θα διεκδικούσε με αξιώσεις τη πρώτη θέση. Ισως δεν υπάρχει άλλος διαγωνισμός τέτοιου επιπέδου στο κόσμο, στον οποίο οι αποφάσεις να επηρεάζονται τόσο πολύ από γεωπολιτικά κριτήρια. Συχνά δεν χρειάζεται κανείς να ακούσει τα τραγούδια για να προβλέψει ότι πχ η Κύπρος θα ψηφίσει υπέρ της Ελλάδας και αντίστροφα, η Κροατία υπέρ της Βοζνίας τον καιρό του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία ή πιο πρόσφατα η Γερμανία υπέρ της Ουκρανίας-άρα κατά της Ρωσίας.
Και όμως προχθές η EBU, ο Σύνδεσμος των Ευρωπαικών και όχι μόνο δημοσίων τηλεοράσεων που διοργανώνει το διαγωνισμό, διεμήνυσε στον Πορτογάλο νικητή ότι μια ενέργεια του θα αντέβαινε τους όρους συμμετοχής του στον διαγωνισμό. Ο Σαλβαδόρ Σομπράλ ήθελε να εκφράσει την αλληλεγγύη του προς τους πρόσφυγες φορώντας μια μπλούζα με το μήνυμα SOS REFUGEES, κατά τη διάρκεια του τελικού. Αλλά αυτό, σύμφωνα με την EBU, θα έστελνε ένα «πολιτικό μήνυμα», ανεπίτρεπτο για τη διοργάνωση!
Πέρυσι η ίδια EBU, δεν είδε κανένα…πολιτικό μήνυμα στο τραγούδι της Ουκρανίας, του οποίου οι στίχοι στρέφονταν εναντίον της Ρωσίας και συντηρούσαν την ένταση ανάμεσα στις δύο χώρες. Και φέτος η διοργανώτρια Ουκρανία απαγόρευσε την είσοδο στη χώρα της Ρωσσίδας τραγουδίστριας Ιουλίας Σαμοίλοβα, που μετακινείται σε αναπηρική καρέκλα, επειδή είχε τραγουδήσει στη Κριμαία. Προφανώς σε αυτή την απαγόρευση, η EBU δεν είδε κανένα πολιτικό μήνυμα.
Ξανά πέρυσι, η EBU απαγόρευσε την με οποιοδήποτε τρόπο ανάρτηση ή εμφάνιση της σημαίας της Παλαιστινιακής Αρχής, που έχει αναγνωριστεί από 136 χώρες, εξομοιώνοντας μάλιστα το σύμβολο αυτό, με την πολεμική σημαία των τρομοκρατών του ISIS. Και τα ανάλογα περιστατικά δεν έχουν τέλος. Μετά την εισβολή στη Κύπρο το 1974, διαμαρτυρόμενη για την συμμετοχή μιας τραγουδίστριας από την Τουρκία, η Ελλάδα μποϊκόταρε για 4 χρόνια την διοργάνωση. Εκτοτε οι σχέσεις ανάμεσα στις 2 χώρες ομαλοποιήθηκαν. Μήπως θα έπρεπε να ξανασκεφτούμε σοβαρά το μποϊκοτάζ σε αυτό τον διαγωνισμό υποκρισίας και κιτς;
