Οι Αμερικάνοι λένε την Κρήτη αεροπλανοφόρο τους, και ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ “fortress”…
Εντύπωση προκάλεσε η είδηση περί πρωτοβουλίας του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ Στρατηγού Κωνσταντίνου Φλώρου, με πλήθος ενεργειών για την αναβάθμιση της Κρήτης στο επιχειρησιακό επίπεδο. Συγκεκριμένα, σχεδιάζεται η βελτίωση των λιμενικών εγκαταστάσεων με σκοπό να φιλοξενήσουν σε μόνιμη βάση μεγαλύτερο ποσοστό του Στόλου. Αναβαθμίζονται επίσης οι υποδομές της ΠΑ στο νησί, οι οποίες θα αποκτήσουν τη δυνατότητα να υποστηρίζουν μεγαλύτερο αριθμό αεροπλάνων όλων των τύπων, καθώς και ελικοπτέρων για την διεξαγωγή διαφόρων τύπων επιχειρήσεων.
«Fortress Κρήτη» είναι το σύνθημα, σύμφωνα με το newsbomb.gr, και ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ θα τα πάει “μέχρι τέλους”.
Την ίδια περίοδο, δεν είναι μόνο οι ελληνικές δυνάμεις των οποίων η παρουσία αναμένεται να ενταθεί το επόμενο διάστημα αλλά και οι ξένες και κυρίως οι Αμερικάνικες.
Με πρόσχημα την “τουρκική απειλή” η Ελλάδα δίνει έγκριση για μία γιγάντωση των βάσεων σε βαθμό ώστε τα Χανιά να μετατρέπονται σε νομό στον οποίο ο στρατός, ξένος και ελληνικός, θα έχει κυρίαρχο ρόλο.
Πιο συγκεκριμένα, συζητιέται η μεταφορά αμερικάνικων στρατευμάτων στη Σούδα από τις εμπόλεμες ζώνες στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και τη Συρία. Το Κρηπίδωμα Κ-14 το οποίο δέχεται πυρηνοκίνητα αεροπλανοφόρα και υποβρύχια διαρκώς επεκτείνεται ώστε να δέχεται περισσότερα πολεμικά πλοία και άλλων χωρών.
Στην 115 Πτέρυγα Μάχης, που για τους Αμερικανούς λόγω της γειτνιάσεως λογίζεται ως μία «αεροναυτική» Βάση, έχουν σχεδιαστεί να πραγματοποιηθούν επεκτάσεις στην αεροπορική Βάση, στον αμερικανικό τομέα της. Βεβαίως οι Αμερικανοί με την επέκταση των διαδρόμων τροχοδρόμησης που σχεδιάζουν θα είναι πλέον δυνατή η προσγείωση (και μεταστάθμευση) μεγαλύτερων, περισσότερων και πιο βαριών πολεμικών αεροσκαφών, όπως αεροσκάφη στρατηγικών αερομεταφορών τύπου C-17Α, καθώς και αριθμού αεροσκαφών-τάνκερ, ιπτάμενων ραντάρ κ.λπ.
Σε όλες αυτές τις εξελίξεις, οι πολιτικές αρχές του τόπου είτε σιωπούν είτε επικροτούν.
Εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας τόσο ο κ. Βολουδάκης όσο και η κ. Μπακογιάννη πήραν ξεκάθαρη θέση υπέρ της επέκτασης των στρατιωτικών δράσεων μιλώντας μάλιστα για οφέλη που θα δημιουργήσει για την τοπική κοινωνία.
Ο κ. Βολουδάκης μιλά για “ευκαιρίες ανάπτυξης“:
Η αναβάθμιση των στρατιωτικών εγκαταστάσεων, συμμαχικών και εθνικών, δημιουργεί πρόσθετες ευκαιρίες ανάπτυξης για τα Χανιά. Η κατασκευή των σχετικών υποδομών, θα δώσει δουλειά σε ντόπιες τεχνικές εταιρείες. Η ενισχυμένη παρουσία εθνικών και συμμαχικών δυνάμεων, θα προκαλέσει πρόσθετη ζήτηση για αγορές προϊόντων και υπηρεσιών από τοπικές επιχειρήσεις.
Και η κ. Μπακογιάννη αναφέρει ότι:
“Η ενδυνάμωση της βάσης της Σούδας, με την δημιουργία και δεύτερου ναυστάθμου, θα έχει σημαντικό θετικό αποτύπωμα στην οικονομία των Χανίων“.
Ο κ. Διγαλάκης εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας δεν έχει αναφερθεί στο θέμα, ούτε ο κ. Πολάκης εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως πρόσφατα τον Οκτώβρη του 2017, με αφορμή τις συμφωνίες Τσίπρα στις ΗΠΑ για επέκταση των βάσεων είχε πει:
“Όνειρα… Εγώ θα ήθελα την Κρήτη χωρίς την Αμερικάνικη βάση στη Σούδα, με παγκόσμιο ρόλο σε τομείς όπως αυτούς γεωφυσικού περιβάλλοντος, επιστήμης, ιστορίας, πολιτισμού, τουρισμού, όπως μας αξίζει… μονο που σε αυτο τον κόσμο δεν ζούμε μόνοι μας ,ειμαστε σε γεωστρατηγική θέση και η άλλη απόπειρα της ανθρωπότητας ηττήθηκε (προσωρινά με βαση την ιστορια της ανθρωπότητας ,αλλα δυστυχώς αυτο ζούμε στην ύπαρξη μας εδω και 27 χρονια).”
Το 2017 σίγουρα απέχει πολύ από το 2011 όταν ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή αποκάλυψη μέρους των αρχείων Wikileaks σχετικά με τη μυστική διπλωματία που αφορούν την αμερικάνικη βάση της Σούδας και το ρόλο των τοπικών παραγόντων στα Χανιά, ιδιαίτερα του τότε νομάρχη Χανίων κ. Αρχοντάκη, στην εξομάλυνση και προσέγγιση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων σχολίαζε:
Ποια μεγαλύτερη δουλικότητα μπορεί να δείξει κανείς; Οι μέρες Πιουριφόϊ ξαναζούν. Τι σχέση έχει η στάση αυτή με την περηφάνια των κρητικών και την παράδοσή τους;
Η Τρόϊκα είναι εδώ. Αλλά δίπλα μας είναι επίσης οι αμερικανονατοϊκοί που κάθε βράδυ εφορμούν κατά της Λιβύης, για άλλη μια φορά εξυπηρετώντας όχι δικά μας αλλά δικά τους οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα. Παρεμποδίζοντας ή ακυρώνοντας μάλιστα πτήσεις τσάρτερ που αφορούν την προσέλευση τουριστών στα Χανιά, – όπως καταγγέλθηκε από εκπρόσωπο τουρισμού σε τοπικό κανάλι, – σε μια περίοδο που η οικονομία μας έχει ανάγκη τον τουρισμό.
Για άλλη μια φορά τίθεται το ερώτημα. Σε ποια κατεύθυνση θέλουμε να αναπτυχθεί ο τόπος μας και τελικά ποιος αποφασίζει γι αυτό. Η καταγραφή του τόπου μας ως στρατιωτική περιοχή βοηθά στην κοινωνική, περιβαλλοντική και οικονομική ανάπτυξη του νομού;
Βεβαίως, όλες αυτές οι εξελίξεις με την στρατιωτικοποίηση του νησιού και ιδιαίτερα του νομού Χανίων δεν έρχεται απρόσμενα.
Η μελέτη των ιστορικών διακρατικών διαφορών καταλήγει ότι η εμφάνιση ενεργειακών πόρων σε μια χώρα τείνει να πολλαπλασιάσει την πιθανότητα σύγκρουσης. Ειδικότερα η χώρα που υστερεί στην κατοχή των πόρων αναπτύσσει συμπεριφορές σύλληψης των πόρων της γειτονικής χώρας και προσπαθεί να κυριαρχήσει της συνήθως μετριοπαθούς συμπεριφοράς της πλούσιας χώρας. Οι διαπιστώσεις ισχύουν όσο περισσότερο γειτνιάζουν οι πηγές των υδρογονανθράκων.
Όπως αναφέρει ο καθηγητής Πετράκης σε άρθρο του με τίτλο “Πόλεμος και Πετρέλαιο” “η πιθανότητα σύγκρουσης αυξάνεται τρεις και τέσσερις φορές περισσότερο σε σύγκριση με την κατάσταση όταν οι δύο χώρες που εμπλέκονται στην αντιπαράθεση δεν έχουν ενεργειακούς πόρους”.
Το πιο επικίνδυνο, όμως, σύμφωνα με τον καθηγητή Πετράκη δεν είναι μόνο η πιθανότητα κάποιου πολέμου αλλά η προπαρασκευή για τον μη πόλεμο, δηλαδή, η μεγέθυνση των αμυντικών δαπανών.
Ήδη, αυτό συμβαίνει.
Σε όλες αυτές τις εξελίξεις τα Χανιά βρίσκονται στο επίκεντρο δίχως τους πολίτες να έχουν κάποιο λόγο. Όχι μόνο δεν έχουν κάποιο λόγο, αλλά σύμφωνα με την κ. Μπακογιάννη και τον κ. Βολουδάκη θα πρέπει περίπου να αισθάνονται και ευλογημένοι για τις ευκαιρίες οικονομικής ανάπτυξης που δημιουργεί για τον τόπο μας η μετατροπή του σε πολεμικό φρούριο. Λες και η στρατιωτικοποίηση πάει χέρι – χέρι με την ανάπτυξη και την υγιή λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών.
Την ίδια στιγμή οι παραχωρήσεις της Ελλάδας προς τις ΗΠΑ θα παραμείνουν και όταν θα εξομαλυνθούν οι σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας.
Το παράδειγμα σε μία σειρά άλλες χώρες ανά τον κόσμο αποδεικνύει ότι όπου παρουσιάζεται μεγέθυνση του ρόλου των αμερικάνικων βάσεων στα εδάφη τους, μια τέτοια εξέλιξη, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, σχετίζεται με ανώμαλες ιστορικές περιόδους, πολιτικής αστάθειας ή και οικονομικής κατάρρευσης, και σηματοδοτούν όχι την ανάπτυξη μίας συνεργασίας μεταξύ συμμάχων αλλά το βάθεμα της εξάρτησης στα πλαίσια σχέσεων υποτέλειας.
Δεν υπάρχει συνεργασία μεταξύ υποτελούς και κυρίαρχου γιατί πρόκειται για σχέση εξάρτησης.
Για τα Χανιά, οι συγκεκριμένες εξελίξεις οπωσδήποτε δημιουργούν ανησυχία. Σε μία περίοδο όπου η περιοχή της Μεσογείου βρίσκεται σε ανάφλεξη, περίοδο μεγάλων αλλαγών στην Ευρώπη και στον κόσμο, οι Βάσεις στην Σούδα αναβαθμίζονται και η περιοχή μετατρέπεται σε στρατιωτικό κέντρο σε πολεμική ετοιμότητα.
Μία τέτοια μεγέθυνση θα έχει αντίκτυπο και στην πολιτική, οικονομική, κοινωνική ζωή του τόπου.
Άραγε, στην πιθανότητα ενός πολέμου όπου “η πιο σημαντική βάση στον κόσμο” θα παίζει κυρίαρχο ρόλο, ποιανού το συμφέρον θα πρυταννεύσει;
Στα πιο πρακτικά ζητήματα: Πώς θα επηρεαστούν οι αεροπορικές πτήσεις; Θα επιβληθούν περιορισμοί στην κίνηση στο λιμάνι της Σούδας; Θα αποτελέσει η Σούδα στόχο επιθέσεων;
Σχετικά με τη γιγάντωση της Αμερικάνικης παρουσίας, τι θα σημάνει αυτή η γιγάντωση για τη δημοκρατική λειτουργία των θεσμών; Θα επιτρέπεται να εκλεγεί έναν δήμαρχος ο οποίος θα θέλει να θέσει κάποια όρια στη λειτουργία τους ή να διαπιστώσει αν δημιουργούνται περιβαλλοντικοί κίνδυνοι από την παρουσία τους; Αυτά, δεν είναι ρητορικά ερωτήματα, η ανάμειξη στις διαδικασίες έχει αποδειχθεί σε μία σειρά άλλες περιοχές όπου υπάρχουν βάσεις ενώ και στα Χανιά πολιτικοί οι οποίοι θέλησαν να θέσουν κάποιο όριο, σύμφωνα με τους νόμους της Ελλάδας, στο πώς λειτουργούν, αντιμετώπισαν ισχυρό πόλεμο.
Η αύξηση του αριθμού των επισκέψεων πολεμικών πλοίων και σε περίοδο βαθιάς οικονομικής κρίσης, η εξάρτηση που γεννά το αμερικάνικο δολάριο, κατά πόσο θα προσαρμόσει την τοπική οικονομία στις ανάγκες αυτών που θα την τροφοδοτούν; Είμαστε έτοιμοι να ανταπεξέλθουμε σε μία έκρηξη πορνείας και εγκληματικότητας στο νομό; Η στρατιωτικοποίηση της οικονομίας του τόπου μας, είναι πραγματικά κάτι που θέλουμε;
Το ζήτημα λοιπόν της επέκτασης των δραστηριοτήτων των βάσεων της Σούδας δεν αφορά μόνο την κεντρική πολιτική σκηνή.
Θα έπρεπε να είχαν ήδη πραγματοποιηθεί συσκέψεις τοπικών φορέων και αρχών για μία εξέλιξη που αφορά άμεσα τον τόπο μας και τους κατοίκους της περιοχής.
Δεν αποτελεί θέμα της “Αριστεράς” ή αυτών που δραστηριοποιούνται στα κινήματα, αποτελεί ζήτημα που αφορά την ίδια την πορεία του τόπου μας.
Τι είδους διασφαλίσεις έχουν απαιτήσει οι τοπικοί φορείς από την κυβέρνηση που θα προστατεύουν τα τοπικά συμφέροντα από μία περαιτέρω στρατιωτικοποίηση του νομού; Τι ενημέρωση έχουν για αυτά που σχεδιάζονται στον τόπο μας;
Αυτά είναι πραγματικά ερωτήματα που προκύπτουν από πολύ σημαντικές εξελίξεις που σχεδιάζονται στο ανώτερο επίπεδο και θα έπρεπε να απασχολούν τους τοπικούς άρχοντες.
Προς τι λοιπόν η σιωπή τους;