Του Ανδρέα Σπανουδάκη
Η ταινία του Γαβρά, το βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη που είναι η ματιά του πάνω στα γεγονότα, το βιβλίο των Βαρβιτσιώτη – Δενδρινού που υπερασπίζεται τη γραμμή των Βρυξελλών και γενικώς των δανειστών, οι χοντρές ανοησίες του Βίζερ για τα 200 δισ. ευρώ που τάχα στοίχισε η διαπραγμάτευση, η ομολογία Ντάισελμπλουμ ότι το βασικό μέλημα των θεσμών ήταν να σώσουν τις γαλλικές και τις γερμανικές τράπεζες, η δακρύβρεχτη δήλωση Γιούνκερ ότι «ταπεινώσαμε τους Ελληνες, ιδιαίτερα μετά το 2015», η αναγνώριση από το ΔΝΤ των εγκληματικών λαθών που διέπραξε σε βάρος του ελληνικού λαού και δεν έχει ξανασυμβεί στα παγκόσμια χρονικά.
Ο ελληνικός λαός ταπεινώθηκε, λασπολογήθηκε, φτωχοποιήθηκε, τα μνημόνια εξαφάνισαν την μεσαία τάξη, καλλιεργήθηκε η αποκρουστική εικόνα ενός λαού που ισοδυναμούσε με τον πολιτικό παραλογισμό.
Ανασφάλεια, αβεβαιότητα για το αύριο, έλλειψη αυτοπεποίθησης, διάχυτο άγχος, εκρηκτικές συμπεριφορές, αισθήματα απογοήτευσης, είναι η κλινική εικόνα του ελληνικού λαού. Με κορωνίδα όλων αυτών την ανεργία και την μετανάστευση των παιδιών μας που θα παράξουν πλούτο σε μια ξένη χώρα
Και όλα αυτά για να σωθούν οι γαλλικές και οι γερμανικές τράπεζες.
Οι ελληνικές παρασιτικές συστημικές τράπεζες, παραρτήματα των ευρωπα’ι’κών τραπεζών έχουν στήσει “τρικούβερτο γλέντι” στις πλάτες μας. Που πληρώνουμε τα “κερατιάτικά” τους γιατί φυγάδευσαν τεράστια ποσά στο εξωτερικό. Γι΄ αυτούς εξάλλου, αν και ήταν ήδη αργά, ίσχυσαν τα capital controls.
Η κρίση στην Ελλάδα δομήθηκε και οικοδομήθηκε πάνω σε αισχρά ψέμματα και τραγικά εις γνώση τους “λάθη”.
Αυτή η ιστορία θα μπορούσε να γίνει σενάριο και να το αποτυπώσει με επιτυχία ο κινηματογραφικός φακός. Τίτλος: “Πως ταλαιπωρούν οι λίγοι τους πολλούς”. Πως μια κάστα ανθρώπων χωρίς ιδεολογία και αξίες, του τραπεζικού και επιχειρηματικού κόσμου, αποδόμησε-κατάστρεψε ένα λαό για να σώσει την “πάρτη της”.
Η Ευρώπη της αλληλεγγύης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι μια καρικατούρα, μια γελοιογραφία, που μόνο το πικρό μειδίαμα μπορεί να προκαλέσει.