Του Νικόλα Αγγελίνου
Στο επίκεντρο της δημοσιότητας σε πανελλαδικό επίπεδο, με αρνητικό πρόσημο, βρίσκεται κατ’ επανάληψη το τελευταίο διάστημα η Κρήτη: Με το πρώτο κουδούνι για τη νέα σχολική χρονιά, ένας πατέρας επιτέθηκε σε έναν καθηγητή Γυμνασίου, στα Χανιά, ο οποίος ζήτησε από το καμάρι του να φορέσει μάσκα, ειδάλλως δε θα του επιτραπεί να μπει στο σχολείο. Δεν υπήρξε καμία παρεξήγηση: Ο εκπαιδευτικός ήταν ευγενικός με το μαθητή, ενώ, σύμφωνα με τον ίδιο, ο γονέας τού επιτέθηκε πισώπλατα, στέλνοντάς τον στο νοσοκομείο. Πάμε παρακάτω…
Μερικές ώρες αργότερα, διέρρευσε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βίντεο όπου απεικονίζεται ιερέας, σε σχολείο του Ρεθύμνου, να ζητά από γονείς και μαθητές να μη φορούν μάσκα. Όταν ο ρασοφόρος δέχτηκε τις επικρίσεις των γονέων, που του είπαν, μεταξύ άλλων, «στον ναό σας να κάνετε οποιαδήποτε κατήχηση θέλετε, εδώ είναι σχολείο», εκείνος απάντησε «εντάξει, ΣΥΡΙΖΑ, εντάξει… Είδαμε την υποκρισία σας, κάνατε συλλαλητήρια για τον Φύσσα, για τον Γρηγορόπουλο, για τον… ομοφυλόφιλο (σ.σ. προφανώς αναφέρεται στον Ζακ Κωστόπουλο-Zackie Oh)».
Αυτά “παθαίνεις” όταν δε διαχωρίζεις την Εκκλησία από το κράτος: Έχεις έναν ιερέα να σου κουνάει το δάχτυλο, επικαλούμενος, μάλιστα, το Σύνταγμα, καθώς στο εν λόγω απόσπασμα βίντεο ακούγεται να λέγεται ότι είναι αντισυνταγματική η χρήση μάσκας.
Στον θεσμό της εκπαίδευσης, όπου υποτίθεται ότι τα παιδιά μαθαίνουν να σκέφτονται ορθολογικά, να ανοίγουν τα μυαλά τους και να αναπτύσσουν κριτική σκέψη, εν έτει 2020, ιερέας εκμεταλλεύεται το βήμα που του επιτρέπεται να έχει μέσω του αγιασμού και αμφισβητεί ευθέως την ιατρική επιστήμη.
Πέρα από το ότι ο ρασοφόρος εκφέρει ξεκάθαρα πολιτικό-κομματικό λόγο (όχι ότι απαγορεύεται, ωστόσο δεν είναι αυτή η “δουλειά του”), πέρα από το ότι τα όσα λέει είναι ενάντια στα υγειονομικά πρωτόκολλα, πέρα από το ότι καταφέρεται εμμέσως πλην σαφώς ενάντια στους ομοφυλόφιλους, δε διστάζει να καταφέρεται ενάντια στους γονείς λέγοντάς τους ότι θα καταστρέψουν τα παιδιά τους.
Στη Γαλλία, η εκκλησία διαχωρίστηκε από το κράτος – για πρώτη φορά – πριν από περισσότερα από 200 χρόνια. Πριν από λίγες μόνο ημέρες, η μεταβατική κυβέρνηση του Σουδάν συμφώνησε να διαχωρίσει τη θρησκεία από το κράτος, τερματίζοντας 30 χρόνια ισλαμικής κυριαρχίας.
«Για να γίνει το Σουδάν μια δημοκρατική χώρα όπου κατοχυρώνονται τα δικαιώματα όλων των πολιτών, το σύνταγμα πρέπει να βασίζεται στην αρχή διαχωρισμού εκκλησίας και κράτους κάνοντας σεβαστό το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης», αναφέρει η κοινή δήλωση του πρωθυπουργού του Σουδάν και του ηγέτη των ανταρτών του Λαϊκού Απελευθερωτικού Κινήματος.
Προφανώς, στην Ελλάδα του 2020, κάτι τέτοιο φαντάζει ακόμη πολύ μακρινό… Αντ’ αυτού, οι ιερείς πληρώνονται από τους φόρους των πολιτών.
Πάμε παρακάτω… Την προηγούμενη εβδομάδα, η Κρήτη ήρθε στο προσκήνιο ξανά για αρνητικούς λόγους: Ένα συνονθύλευμα αυτόκλητων σωτήρων της πατρίδος, με κοινή τους συνισταμένη την ξενοφοβία, προέβησαν σε ρατσιστική κινητοποίηση στο Τυμπάκι της Μεσαράς.
Τι κι αν τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στο νησί έχουν κλείσει προ πολλού; Η ανυπαρξία – επίσημων – εκπροσώπων του νεοναζισμού σε τοπικό επίπεδο δε σημαίνει επ’ ουδενί ότι οι φασιστικές-ρατσιστικές απόψεις δε βρίσκουν απήχηση, σε κάποιο – έστω και μειοψηφικό – κομμάτι της κρητικής κοινωνίας.
Ας γυρίσουμε λίγο τον χρόνο πίσω. Δε χρειάζεται να πάμε πολύ μακριά… Μάιος 2020: Ένας συρφετός από μπράβους, ακροδεξιούς χουλιγκάνους, πρώην χρυσαυγίτες και άλλους πατριδοκάπηλους βρήκαν πρόσφορο έδαφος και βγήκαν παγανιά στην πλατεία Ελευθερίας, στο Ηράκλειο. Το διακύβευμα ήταν η προστασία της Κρήτης από τους “λαθρο-εισβολείς”. Ο εσμός αυτός, λοιπόν, ήρθε με φόρα και περισσό μίσος. Η εικόνα με τον “αγωνιστή” που κραδαίνει ένα – σε λειτουργία – αλυσοπρίονο, και να λέει με υπερηφάνεια ότι θα το ρίξουν στα “κεφάλια” τους, έκανε τον γύρο του διαδικτύου.
Η αλήθεια είναι ότι η πλειονότητα των Κρητικών δε… γουστάρει όλους τους παραπάνω τύπους. Κι ευτυχώς, η Κρήτη δεν εκπροσωπείται ούτε από τον ιερέα στο Ρέθυμνο, ούτε από τον τραμπούκο πατέρα στα Χανιά, ούτε από τους ρατσιστές που έκαναν πορεία στο Τυμπάκι.
Η πλειονότητα των Κρητικών αντικατοπτρίζεται στους γονείς που αντέδρασαν στην κατήχηση του ρασοφόρου στο σχολείο του Ρεθύμνου. Αντικατοπτρίζεται επίσης στους εκατοντάδες που διαδηλώνουν ανά τακτά διαστήματα στις μεγάλες πόλεις του νησιού ενάντια στον ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία και υπέρ των προσφύγων και των μεταναστών. Αντικατοπτρίζεται, ακόμη, στους φορείς, τις οργανώσεις, τα αθλητικά σωματεία, τους απλούς πολίτες, που σε τοπικό επίπεδο έχουν ήδη ξεκινήσει να συλλέγουν είδη πρώτης ανάγκης και τρόφιμα για να σταλούν στους συνανθρώπους μας που υποφέρουν στη Μόρια της Λέσβου.
Σε κάποια θέματα οφείλουμε να είμαστε κάθετοι: Οι άνθρωποι που τις προάλλες επιτέθηκαν στον χώρο λατρείας που έχουν στήσει μουσουλμάνοι στο Τυμπάκι δεν είναι αγανακτισμένοι πολίτες. Είναι ρατσιστές. Εάν οι ίδιοι δυσκολεύονται να το κατανοήσουν, αυτό δε σημαίνει ότι θα πρέπει να τους “χαϊδεύουμε τα αφτιά”: Ούτε οι τοπικοί αυτοδιοικητικοί παράγοντες, ούτε οι ντόπιοι βουλευτές, ούτε κανείς.
Στον ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία δεν πρέπει να δίνεται κανένα άλλοθι! Αλλιώς, όπως αναφέρεται πολύ συχνά – και όχι αδίκως – θα επιβεβαιωθεί το ρητό που λέει ότι «λαός που ξεχνά το παρελθόν του είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει». Και η Κρήτη έχει βιώσει ιδιαίτερα οδυνηρές εμπειρίες από ξένους και ντόπιους θιασώτες (φανερούς ή… κρυφούς) του ναζισμού…
