Του Γιάννη Αγγελάκη
Αυτός ο άνθρωπος στην άκρη δεξιά της φωτογραφίας που διαβάζει ένα φυλλάδιο είναι ο Βαρδής Τσουρής.
Η φωτογραφία τραβήχθηκε στις 2 Φεβρουαρίου του 2017 και είναι από την κινητοποίηση της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων ν. Χανίων έξω από το Υποκατάστημα της Τράπεζας Πειραιώς στην οδό Τζανακάκη.
Ο Βαρδής Τσουρής πάλευε για περίπου δύο χρόνια με τον καρκίνο, όμως συμμετείχε διακριτικά στην κινητοποίηση. Καθόταν στην άκρη, δίπλα από το πανό και στην αρχή δεν είχα παρατηρήσει την παρουσία του. Συμμετείχε σε μία κινητοποίηση που δεν ήταν του αναρχικού χώρου.
Φορούσε το καπέλο του και αν και είχε χάσει τα μαλλιά του από τις χημειοθεραπείες, ήταν ο ίδιος Βαρδής Τσουρής, με το ίδιο βλέμμα, και την ίδια αγωνιστικότητα.
Με τράβηξε κοντά του και μου έδειξε το σημείο στο χαρτί που του τράβηξε την προσοχή. Μου είπε: “Έχουνε δίκιο σε αυτά που γράφουν. Δώσε προσοχή σε αυτά που λένε για τις τράπεζες”.
Από τότε, τον είδα και σε άλλες κινητοποιήσεις. Δε μιλήσαμε ξανά. Τον έβλεπα να συμμετέχει, παρά την αρρώστια του, όταν τόσος κόσμος πλέον απέχει από τις κινητοποιήσεις. Η θέλησή του να συμμετέχει στους αγώνες υπερέβαινε την αρρώστια.
Έτσι όπως τον έβλεπα να στέκει όρθιος σκεφτόμουνα: “αυτός ο άνθρωπος που έχει μάθει να δίνει αγώνες, δε μπορεί, θα κερδίσει. Θα νικήσει τον καρκίνο”. Όμως αυτή τη μάχη την έχασε.
Ο Βαρδής Τσουρής ήταν μία σπάνια πάστα ανθρώπου. Μπορεί να ταυτίστηκε με τον αναρχικό χώρο, όμως ξεπέρασε τα όριά του. Έμεινε πιστός στις ιδέες του – για τις οποίες διώχθηκε και φυλακίστηκε όσο λίγοι στα Χανιά – όμως δεν περιχαρακωνόταν πίσω από αυτές. Συζητούσε με όλους και άκουγε όσο και αν διαφωνούσε, συμμετείχε στις λαϊκές κινητοποιήσεις. Έβλεπε ευρύτερα τα πράγματα. Έκανε υπερβάσεις. Έτσι συντέλεσε ουσιαστικά στην ανάπτυξη του αναρχικού χώρου στα Χανιά. Ξεπερνώντας τα όρια του.
Κι έτσι, κι η απώλειά του ξεπερνά τα όρια του αναρχικού χώρου.
Διαβάστε επίσης:
– Πέθανε ο Βαρδής Τσουρής – Θα ξεκινήσουν λεωφορεία από τα Χανιά για την κηδεία του
