Της Μαρίας Κωνσταντοπούλου
Τα τραγικά αποτελέσματα της ιδιωτικοποίησης, μέσα από την ιστορία μιας ομάδας εργατών στους βρετανικούς σιδηροδρόμους, σε μια ταινία δοσμένη με χιούμορ αλλά και κριτικό μάτι.
Πώς πολλές φορές η τέχνη έχει κοινά στοιχεία με τη ζωή και πώς μπορεί να λειτουργεί προφητικά για γεγονότα; Με αφορμή το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα στην Κοιλάδα των Τεμπών που στοίχεσε τη ζωή σε δεκάδες επιβάτες, θυμόμαστε τη βρετανική ταινία του 2001, με τίτλο «Τhe Navigators», σε σενάριο Ρομπ Ντόμπερ και σκηνοθεσία Κεν Λόουτς.
Μια δραματική ιστορία που αφηγείται την ιστορία και τις αντιδράσεις 5 εργατών σιδηροδρόμων του Σέφιλτ στην ιδιωτικοποίηση του οργανισμού συντήρησης σιδηροδρόμων για το οποίο εργάζονται όλοι αλλά και τις συνέπειες αυτής της εξέλιξης.
Οι συνέπειες της ιδιωτικοποίησης, η ανεργία και η αλληλεγγύη
«Ο Πολ, ο Μικ και οι άλλοι» εργάζονται στη συντήρηση των βρετανικών σιδηροδρόμων, στο Νότιο Γιορκσάιρ. Το 1997, όμως, οι σιδηρόδρομοι ιδιωτικοποιούνται και διαμορφώνονται νέες συνθήκες εργασίας. Οι υπάλληλοι είναι αναγκασμένοι είτε να συμβιβαστούν με τους νέους, «απάνθρωπους» όρους εργασίας, ή να αποχωρήσουν με μια πολύ μικρή αποζημίωση, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο μέλλον. Οι συνέπειες της ιδιωτικοποίησης έχουν αρνητικό αντίκτυπο και στις σχέσεις μεταξύ των εργατών.
Όσοι δέχονται να παραμείνουν αφήνονται σχεδόν απροστάτευτοι, το σωματείο χάνει την ισχύ του, οι κανόνες ασφαλείας τηρούνται ολοένα και λιγότερο, ενώ προσλαμβάνονται ανειδίκευτοι εργάτες και οι δουλειές γίνονται πρόχειρα. Ολα για χάρη ενός μεγαλύτερου κέρδους.
Ο σκηνοθέτης ρίχνει φως στον άνθρωπο, είτε αυτός είναι εργάτης, είτε μετανάστης, είτε αγωνιστής της ελευθερίας είτε απλός υπάλληλος.
Και επανερχόμενοι στη δική μας πραγματικότητα δεν μπορούμε να μην αναλογιστούμε τις συνέπειες της ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ, όταν πριν περίπου μια δεκαετία εργάζονταν περισσότεροι από 10.000 εργαζόμενοι και σήμερα δεν ξεπερνούν τους 1000.
Στην ταινία έπαιζαν οι: Ντιν Αντριους, Τομ Κρεγκ, Τζο Ντατίν, Στιβ Χούισον