Του ποινικολόγου Ανδρέα Αναγνωστάκη
Ως μέτρα περιορισμού και εξάπλωσης του “κοροναϊού” (COVID-19), επιβάλλει η Πολιτεία, μεταξύ των άλλων, την απαγόρευση και περιστολή των ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΕΩΝ άνω των 10 ατόμων.
Ο περιορισμός αυτός, κατά σωστή ερμηνεία και εφαρμογή του, αναστέλλει αυτομάτως, όλες τις Δίκες στα δικαστήρια. Και γενικά την λειτουργία των Δικαστηρίων.
Συνεπώς, η εξαίρεση που κάνει η Διοίκηση των Δικαστηρίων και δεν αναστέλλονται οι Ποινικές δίκες, π.χ που αφορούν πλημμελήμματα, των οποίων ο χρόνος παραγραφής συμπληρώνεται μέχρι την 31-5-2020 και τα κακουργήματα των οποίων ο χρόνος παραγραφής λήγει την 31-5-2020, είναι ευθέως αντίθετη με τα παραπάνω Μέτρα περιορισμού και τις Διατάξεις που τα επιβάλλουν. Αντίθετα αποτελούν, συνθήκες εξάπλωσης του “αόρατου” εφιάλτη, που απειλεί σήμερα τον Πλανήτη.
Διότι τα Ποινικά δικαστήρια, κατά την εκάστοτε Συνεδρίασή τους, συγκεντρώνουν στις Αίθουσές τους, περισσότερα από 10 ΑΤΟΜΑ. Μάλιστα σε ορισμένους βαθμούς δικαιοδοσίας τους, όπως στο Εφετείο και στον Αρειο Πάγο ο αριθμός των δέκα ατόμων συμπληρώνεται μόνο, από τους Δικαστές, τον Εισαγγελέα, τον Γραμματέα, τους Δικηγόρους των δύο πλευρών, τον Κατηγορούμενο και τον παριστάμενο διάδικο, προς υποστήριξη της κατηγορίας. -Πρώην πολιτικώς ενάγοντα-.
Ετσι δεν μένει αριθμητικός χώρος στην Αίθουσα, ούτε για τους Μάρτυρες κατηγορίας και Υπεράσπισης πολύ περισσότερο για καθέναν, που επιθυμεί να παρακολουθεί την διεξαγόμενη Συζήτηση της δικαζόμενης Υπόθεσης.
Υπ’ αυτά τα δεδομένα, τα Δικαστήρια, αναγκάζονται να παραβιάζουν ευθέως την θεμελιώδη Αρχή της Δημοσιότητας της διαδικασίας στο Ακροατήριο. Δημιουργείται αδυναμία διεξαγωγής των Δικών. Και συνολικά αδυναμία ΔΙΚΑΙΗΣ ΔΙΚΗΣ.
Σημειώνεται, πως, εφ’ όσον εισέλθουν στην Αίθουσα του Ακροατηρίου άνω των 10 ατόμων συνολικά, ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου, δεν έχει το δικαίωμα να διατάξει επιλεκτικά, να εξέλθουν κάποια άτομα. Και να παραμείνουν άλλα.
Τέτοια ενέργεια, θ’ αποτελέσει εκτός των άλλων, αντιδημοκρατική ανισότητα.
Διότι στην αίθουσα του Ακροατηρίου, μπορούν να παραυρίσκονται οι πάντες.
Μόνο σε περίπτωση ανεπάρκειας του χώρου της Αίθουσας όταν υπάρχει συνωστισμός και παρακωλύεται εξ αυτού η διαδικασία, μπορεί ο Πρόεδρος σε συνεννόηση με τον Εισαγγελέα, να ορίσει αριθμό Εισακτέων και παραμενόντων στην Αίθουσα. Αλλά και τότε, η είσοδος και η παραμονή, είναι, χωρίς διάκριση μέχρι να συμπληρωθεί ο αριθμός.
Υπ’ αυτά τα δεδομένα, οι εξαιρέσεις της μη Αναστολής ορισμένων Δικών, οδηγεί σε συνταγματικές και δικονομικές εκτροπές. Στη συγκεκριμένη περίπτωση και σε παραβιάσεις της θεμελιώδους Αρχής της αναλογικότητας.
Διότι οι συνέπειες, εκ των ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΕΩΝ, οι οποίες συνιστούν απειλή άμεση και αναπότρεπτη στην Υγεία ακόμη και στη ζωή των Δικαστών, των Δικηγόρων, του Γραμματέα, των Μαρτύρων, των διαδίκων και καθενός που επιθυμεί την προσέλευση στο Ακροατήριο, είναι απείρως δυσμενέστερες από τις συνέπειες της επέλευσης της παραγραφής.
Εξ άλλου η παραγραφή είναι νόμιμος θεσμός. Και αποτελεί άρνηση εφαρμογής ουσιαστικής ποινικής διάταξης όταν κάποιος Αρμόδιος με σκόπιμες ενέργειες, εμποδίζει την επέλευση των αποτελεσμάτων της.
Η παραγραφή, αποτελεί άφεση της αξίωσης της Πολιτείας, για την τιμωρία του πολίτη, που παρανόμησε.
Δεν είναι κοροναϊός για να επιβάλλεται η εξόντωση της επέλευσης και των συνεπειών της.