Όλοι γνωρίζουμε σ’ αυτό τον τόπο, πως από της απελευθέρωσής του, από την οθωμανική αυτοκρατορία μέχρι σήμερα, ζούμε με προστάτες, ζούμε με νταβατζήδες.
Για δύο σχεδόν αιώνες αυτοί οι νταβατζήδες μας προδίδουν, μα εμείς κολλημένοι σα το στρείδι απάνω τους, δεν χάνουμε ευκαιρία να τους δηλώνουμε πλήρη υποταγή σαν την πόρνη σ’ εκείνον που της τα τρώει, δηλώνοντας πως ανήκωμεν εις τη δύση. Οι σχέσεις μεταξύ νταβατζήδων και της χώρας μας, κατά καιρούς παιρνούν από διάφορα στάδια. Υπάρχουν εποχές που οι παρεμβάσεις τους, στο ανεβοκατέβασμα κυβερνήσεων, γίνονται ωμές και βεβιασμένες, όταν ο χρόνος τους πιέζει – και άλλες που γίνονται με τέχνη και μαεστρία. Μια τέτοια περίοδο περνάμε και σήμερα. Οι αλλαγές κυβερνήσεων γίνονται με το γάντι, και ο λαός βαυκαλίζεται πως τις ανεβοκατεβάζει με εκλογές. Και για του λόγου το αληθές, διαβάστε παρακάτω. Γνωρίζω τους κινδύνους που εμπεριέχουν τέτοια δημοσιεύματα. Γνωρίζω πως όποιος παίζει με τη φωτιά πολλές φορές καίγεται, και προπαντός όταν η φωτιά βρίσκεται σε χέρια αδίστακτων υπανθρώπων. Ο Καραμανλής – ο μικρός Καραμανλής – ίσως ήταν ο μοναδικός μεταπολεμικά πρωθυπουργός, που διακρίθηκε για την πλήρη απουσία του από τα πρωθυπουργικά του καθήκοντα. Είναι ο άνθρωπος που δικαιούται να μπει στο βιβλίο Γκίνες σαν ο για πέντε ολόκληρα χρόνια ανεπαρκέστατος πρωθυπουργός. Και όμως… Αυτός ο άσχετος πολιτικός, έκανε δύο κινήσεις που δεν άρεσαν καθόλου, μα καθόλου στο μεγάλο μας αφεντικό. Στον μεγάλο μας νταβατζή. Γιατί αυτές οι δύο κινήσεις, αποτελούσαν δύο μεγάλες παραφωνίες, στα ως εκείνη τη στιγμή πολιτικά δεδομένα της χώρας μας. Η μια ήταν η υπογραφή του αγωγού ρώσικου αερίου Μπουρκάς – Αλεξανδρούπολη που θα τροφοδοτούσε ολόκληρη την Ευρώπη, που για την ιστορία θα πρέπει να πούμε πως ο σημερινός πρωθυπουργός – ο Γιώργος Παπανδρέου – αντιπολίτευση τότε, δήλωνε σε όλους τους τόνους, πως όταν γίνει πρωθυπουργός θα την καταργούσε αυτή τη σύμβαση. Δε γνωρίζω αν όταν έκανε αυτές τις δηλώσεις τις έκανε για να τις ακούει ο λαός. Πιστός πάντως στις αρχές του, όταν έγινε πρωθυπουργός, τον λόγο του τον κράτησε. Αυτό ήταν το ένα μοιραίο για τον Καραμανλή βήμα. Το δεύτερο βήμα ήταν οι αλλεπάλληλες επισκέψεις, ανώτερου και ανώτατου επιπέδου στην Κίνα, με αποκορύφωμα τη συμφωνία με την Κόσκο. Ο Πούτιν όμως δε σταματούσε στον αγωγό του αερίου. Ο Ρώσος ηγέτης, έκανε στον Καραμανλή, ένα πακέτο προτάσεων που σήμερα – καταμεσής της κρίσης – η χώρα μας θα σφύριζε αδιάφορα αν αυτές οι προτάσεις γινόντουσαν δεκτές. Ο Πούτιν λοιπόν είχε προτείνει στον Καραμανλή εκείνος να του έδιδε σε δάνειο όσα χρειαζόταν για να ξελασπώσει με τους τοκογλύφους της Δύσης, για τριάντα χρόνια, με ενάμιση στα εκατό επιτόκιο, που σήμαινε πως οι τελευταίες δόσεις θα είχαν την αξία ενός αυγού, και ο Καραμανλής πέρα της υπογραφής για τον Αγωγό, η Ρωσία θα ήταν ο αποκλειστικός προμηθευτής μας στα εξοπλιστικά προγράμματα. Οι συμφωνίες αυτές, κατά πληροφορίες, ήταν σε σωστό δρόμο. Το ατύχημα ήταν, πως σκόνταψαν στο άγρυπνο μάτι της CIA του μεγάλου μας νταβατζή, και αποφασίστηκε – για να σταματήσουν οι συνομιλίες – η φυσική εξόντωση του Καραμανλή. Έτσι για το ρόλο του δήμιου, προσφέρθηκε η αντίστοιχη CIA του Ισραήλ. Και ενώ ήταν όλα έτοιμα στην Αθήνα για το μεγάλο εγχείρημα, νάσου ο Πούτιν, η μεγάλη αλεπού, ενημερώνει τον Καραμανλή για τον κίνδυνο που διατρέχει. Ο Μολυβιάτης ήταν ο άνθρωπος που έτρεξε στην πρεσβεία του μεγάλο μας αφεντικού, και να τους δηλώσει πως το σχέδιο για τη δολοφονία του Καραμανλή, τους είναι γνωστό και στην τελευταία του λεπτομέρεια. Ακόμη και για εξοπλισμένο – για την επιχείρηση – βαν, και για τα πιθανά σημεία που θα γινόταν το μακελειό, ο Πούτιν φρόντισε να τους κρατά ενήμερους. Έτσι σταμάτησε το μακελειό που θα γινόταν σε βάρος του Καραμανλή, με την εντολή να πάει το ταχύτερο για εκλογές παίζοντας το ρόλο του κακού, και να κρατήσει για πάντα το στόμα του κλειστό. Έτσι και έκανε. Η ταπεινή μου γνώμη είναι, πως όταν τίθεται για έναν ηγέτη τέτοια διλήμματα, είναι προτιμότερο για τον ίδιο και για το λαό ένας ηρωικός θάνατος, παρά μια ταπεινωτική φυγή.
Υ.Γ. Μετά από λίγα χρόνια, ο κύριος Γιώργος Παπανδρέου, πρωθυπουργός ως τη χώρα μας, σε δύσκολες στιγμές για το Ισραήλ, αντάλλαξε επισκέψεις πρωθυπουργικού επιπέδου. Με το παραπάνω δεν εννοώ τίποτα περισσότερο από ότι γράφω.
Κώστας Π. Μανιάς