Με κείμενο που ανέρτησε στην προσωπική του σελίδα στο facebook ο Συγγραμματέας Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας στην Ελλάδα, Αριστομένης Συγγελάκης, εκφράζει την έντονη αντίδρασή του για την επιλογή του Αθανάσιου Ράντου για τη θέση του νέου Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας σημειώνοντας ότι στο παρελθόν είχε εισηγηθεί εις βάρος των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας, εμμένοντας ουσιαστικά στην υπεράσπιση της απόλυτης εφαρμογής της ετεροδικίας (κρατικής ασυλίας) ακόμη και για ειδεχθέστατα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας όπως η σφαγή του Διστόμου.
Ο κ. Συγγελάκης εκφράζει την ευχή να μη μας περιμένουν “νέα δεινά” και ότι “η Ελληνική Δημοκρατία θα αναλάβει, επιτέλους, τις ευθύνες της απέναντι στα θύματα της γερμανικής ναζιστικής κτηνωδίας και τον ελληνικό λαό στο σύνολό του, που μάτωσε όσο κανείς άλλος αλλά δεν υποτάχθηκε στο φασισμό”.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο:
“ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΟΣ!”
Κανονικά σήμερα θα ήταν ημέρα συγχαρητηρίων και ευχών προς τον νέο Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, καθώς η εύρυθμη και αποτελεσματική λειτουργία της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης αποτελεί πυλώνα του δημοκρατικού μας πολιτεύματος και ασπίδα του λαού και, κυρίως, των αδύνατων. Δυστυχώς, όμως, η επιλογή του Αθανάσιου Ράντου στην ύψιστη αυτή θέση αποτελεί προσβολή στη μνήμη των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας και, φοβάμαι, κακό προηγούμενο για την Ελληνική Δικαιοσύνη.
Πρόκειται για τον τότε Σύμβουλο Επικρατείας και Εισηγητή προς το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο, που εισηγήθηκε εις βάρος των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας, εμμένοντας ουσιαστικά στην υπεράσπιση της απόλυτης εφαρμογής της ετεροδικίας (κρατικής ασυλίας) ακόμη και για ειδεχθέστατα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας όπως η σφαγή του Διστόμου, σε πλήρη αντίθεση με την ιστορική απόφαση 11/2001 της Ολομελείας του Αρείου Πάγου και πλήθος άλλων σχετικών αποφάσεων διεθνώς.
Θυμίζουμε ότι το ΑΕΔ έλαβε το 2002 αρνητική για τα θύματα απόφαση με οριακή πλειοψηφία (6-5) και μετά από οργιώδες παρασκήνιο με ωμή παρέμβαση της τότε κυβέρνησης, όπως ευρέως ακούστηκε, η οποία σε αντάλλαγμα των “υπηρεσιών” του Προέδρου του ΑΕΔ Ματθία παρέτεινε κατά ένα χρόνο τη συνταξιοδότησή του…
Είχα την τύχη να βρίσκομαι στην αίθουσα του ΑΕΔ κατά την εκδίκαση της υπόθεσης μαζί με τους αείμνηστους Ιωάννη Σταμούλη και Ευάγγελο Μαχαίρα, τον Καθηγητή Νομικής Κώστα Μπέη, τον Πρόεδρο του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την ΕΛλάδα Μανώλη Γλέζο, τον Βασίλη Κυριαζή (Πρόεδρο της Πανελλήνιας Ένωσης Δικηγόρων για τις Γερμανικές Αποζημιώσεις), τον επίσης αείμνηστο θείο μου Χρύσανθο Συγγελάκη (πρόεδρο της Ένωσης Θυμάτων Ολοκαυτώματος Δήμου Βιάννου), το Δήμαρχο Διστόμου και πολλά μέλη του Εθνικού Συμβουλίου και εκπροσώπους Ενώσεων Θυμάτων απ’ όλη την Ελλάδα (Καρκούλιας, Σφουντούρης κ.α.). Θυμάμαι την έντονη απογοήτευση, πικρία και οργή που μας διακατείχε από την εισήγηση του Αθανασίου Ράντου και την τελική απόφαση του Δικαστηρίου.
Χωρίς την παραμικρή διάθεση αντιπολιτευτικής κριτικής – άλλωστε με αυτό το ζήτημα έχουμε αποδείξει διαχρονικά ότι δεν παίζουμε! – μου ήρθε αυθόρμητα στο μυαλό η σκέψη ότι, με την ανακοίνωση της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου, θα τρίζουν τα κόκαλα των νεκρών αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και της διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών!
Ας ελπίσουμε ότι δεν μας περιμένουν νέα δεινά. Ας ελπίσουμε, επίσης, ότι η Ελληνική Δημοκρατία θα αναλάβει, επιτέλους, τις ευθύνες της απέναντι στα θύματα της γερμανικής ναζιστικής κτηνωδίας και τον ελληνικό λαό στο σύνολό του, που μάτωσε όσο κανείς άλλος αλλά δεν υποτάχθηκε στο φασισμό!
Καλημέρα σε όλους.
