Πολλές φορές έχουν φλερτάρει με τον κίνδυνο, ακροβατώντας στο όριο προκειμένου να σώσουν μια ανθρώπινη ζωή, χωρίς να υπολογίζουν πως και οι ίδιοι παίζουν τη δική τους ζωή εκείνη την στιγμή κορώνα – γράμματα. Αντιμέτωποι με τους κινδύνους του επαγγέλματος αλλά και με την αδιαφορία της πολιτείας που τους έχει γυρίσει την πλάτη.
Του Γιώργου Λαμπράκη
Στους καιρούς των Μνημονίων δεν χωρούν συναισθηματισμοί. Τα νούμερα να βγαίνουν κι οι άνθρωποι ας πεθαίνουν. Τα πληρώματα του Εθνικού Κέντρου Άμεσης Βοήθειας στη Κρήτη θρηνούν για την απώλεια των δύο συναδέλφων τους στο χθεσινό φοβερό τροχαίο δυστύχημα που συντάραξε ολόκληρη τη χώρα.
Την ίδια ώρα, εξακολουθούν να εξυπηρετούν τα περιστατικά που σημειώνονται σε ολόκληρο το νησί, όπως κάνουν κάθε μέρα, 24 ώρες το 24ωρο, 365 ημέρες το χρόνο. Αυτή τη φορά με τον πόνο για τους δικούς τους ανθρώπους να τους πνίγει.
Ο πόνος, γίνεται οργή για την πολιτεία που αδιαφορεί, για τα αιτήματα που δεν ικανοποιούνται ακόμα και για τα αυτονόητα, για βάρδιες που βγαίνουν με όπλο το φιλότιμο και την θέληση για προσφορά στον συνάνθρωπο. Κι ας εκπληρώνουν την αποστολή τους μέσα σε ασθενοφόρα – φέρετρα, όπως οι ίδιοι τα χαρακτηρίζουν. Σε οχήματα που κανονικά θα έπρεπε να είχαν αποσυρθεί από καιρό, καθώς στα χιλιάδες χιλιόμετρα των κοντέρ τους και στα λιωμένα από τη χρήση ελαστικά αποτυπώνεται η σκληρή πραγματικότητα.
Οι άνθρωποι του ΕΚΑΒ είναι ήρωες όχι μόνο γιατί σώζουν ανθρώπινες ζωές, αλλά γιατί το κάνουν με ελάχιστα μέσα. Το κάνουν κινδυνεύοντας και οι ίδιοι, σε κάθε επικίνδυνη στροφή, σε κάθε χιλιόμετρο που διανύουν με τα ασθενοφόρα της υπηρεσίας. Οχήματα που υπάρχουν στο ΕΚΑΒ ακόμα και από το 1999, τα περισσότερα από τις παρτίδες που αποκτήθηκαν πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, αλλά και στη συνέχεια από δωρεές ιδρυμάτων και επιφανών Ελλήνων.
Καταγγελίες που σοκάρουν
Οι τεράστιες περικοπές των τελευταίων ετών, έχουν σταδιακά οδηγήσει στην συρρίκνωση του στόλου, ενώ ολοένα και περισσότερα οχήματα καθίστανται επικίνδυνα για τα πληρώματα, αλλά και τους ασθενείς που μεταφέρουν. Οι απίστευτες καταγγελίες ξεκινούν από την κατάσταση των ασθενοφόρων και των υλικών διάσωσης για να φτάσουν μέχρι και το χαρτί που χρησιμοποιεί το προσωπικό του ΕΚΑΒ για τις αναφορές και την καταγραφή των συμβάντων. Τα πάντα συνδέονται τη λέξη έλλειψη, που μετατρέπεται σε πραγματικό εφιάλτη.
Εδώ και μήνες, τα περισσότερα οχήματα συντηρούνται ακόμα και με κάλυψη των εξόδων από το ίδιο το προσωπικό. Μια δωρεά της Αρχιεπισκοπής Κρήτης, αλλά και άλλων Μητροπόλεων επέτρεψε στα οχήματα να αντικαταστήσουν τα φθαρμένα τους ελαστικά με καινούργια, ενώ ακόμα και για τα λιπαντικά των ασθενοφόρων οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να βάλουν το χέρι στη δική τους τσέπη!
Kαθημερινά καταγράφονται περιστατικά όπου τα ασθενοφόρα μένουν από βλάβες στη μέση του δρόμου, ακόμα και κατά τη διάρκεια μεταφοράς των ασθενών. Εξίσου δραματική είναι η κατάσταση στην ενδοχώρα, ενώ χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του ασθενοφόρου των Μοιρών στη Μεσαρά το οποίο – όπως καταγγέλλεται – δεν διαθέτει φώτα ενώ είναι χαλασμένος και ο φάρος με συνέπεια το βράδυ να κινείται στο απόλυτο σκοτάδι.
Σε άλλα ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ δεν λειτουργεί ο φωτισμός της καμπίνας των ασθενών με συνέπεια να μην είναι δυνατή η παροχή της κατάλληλης φροντίδας στα περιστατικά. Ακόμα πιο δύσκολες είναι οι συνθήκες όταν βρέχει, καθώς πολλά ασθενοφόρα παρουσιάζουν διαρροές ακόμα και μέσα στον θάλαμο όπου βρίσκεται ο ασθενής!
Η τραγωδία που μας βρήκε ήταν επόμενο ότι κάποια στιγμή θα μας χτυπούσε την πόρτα. Πολλές φορές ξεγελούμε τον θάνατο αλλά δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό για πάντα, έλεγε χθες στο prismanews.gr ένας διασώστης του ΕΚΑΒ περιγράφοντας μια μόνο ημέρα στην υπηρεσία …