Την ώρα που μέσω διαρροών αφήνεται να εννοηθεί ότι όσοι συμμετείχαν στα επεισόδια μεταξύ κτηνοτρόφων και αστυνομικών, στον δρόμο προς το αεροδρόμιο Χανίων, θα δικαστούν με την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης —κάτι που, όπως εξηγούν νομικοί, δεν ευσταθεί και αποτυπώνει τον πανικό όσων διακινούν τέτοιου είδους φήμες— ελάχιστα έχουν ειπωθεί για το πώς πραγματικά ξεκίνησε η ένταση.

Ακολουθεί η καταγραφή των πραγματικών γεγονότων της Κυριακής 7 Δεκεμβρίου.

Λανθασμένος σχεδιασμός και ελλιπής δύναμη

Η αλήθεια είναι ότι η αστυνομική δύναμη που βρισκόταν στο σημείο ήταν εξαιρετικά μικρή. Μόλις 10 αστυνομικοί κλήθηκαν να διαχειριστούν την κατάσταση σε μία τοποθεσία που κάθε άλλο παρά ιδανική ήταν. Το μοναδικό «θετικό» στοιχείο ήταν η μεγάλη απόσταση από το αεροδρόμιο Χανίων (περίπου 1.500 μέτρα). Πέραν αυτού, όμως, η επιλογή του σημείου αποδείχθηκε λανθασμένη.

Στα πρανή του δρόμου υπήρχαν εκατοντάδες πέτρες, οι οποίες, σε περίπτωση που η κατάσταση παρεκτρεπόταν —όπως πολλοί φοβούνταν— θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως «πολεμοφόδια» στα χέρια των διαδηλωτών. Αυτό το σενάριο φαινόταν πιθανό ακόμα και στην ίδια την αστυνομία, καθώς οι αξιωματικοί καλούσαν τους δημοσιογράφους να σταθμεύσουν τα οχήματά τους σε ασφαλή απόσταση ή πίσω από τις διμοιρίες για να έχουν διέξοδο διαφυγής. Εφόσον, λοιπόν, θεωρούσαν πιθανή μία τέτοια εξέλιξη, γιατί επιλέχθηκε ένα τόσο ακατάλληλο σημείο και γιατί φυλάχθηκε με ελάχιστη δύναμη; Τι ακριβώς περίμεναν να συμβεί σε περίπτωση έντασης;

Δύο μέτρα και δύο σταθμά

Η σύγκριση με πρόσφατα γεγονότα προκαλεί εύλογα ερωτήματα. Πριν από έξι εβδομάδες, σε διαμαρτυρία 100 φοιτητών και εκπαιδευτικών (μεταξύ των οποίων πολλές γυναίκες) για το κρουαζιερόπλοιο “Crown Iris”, η τοπική αστυνομία είχε παρατάξει τρεις διμοιρίες των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας. Χθες, σε νέα διαμαρτυρία για το ίδιο πλοίο, με αισθητά λιγότερους διαδηλωτές, υπήρχαν κυριολεκτικά πάνω από 100 πάνοπλοι αστυνομικοί.

Αντιθέτως, στη διαμαρτυρία 400 εξοργισμένων κτηνοτρόφων από τα ορεινά της Κρήτης, διατέθηκαν μόλις 10 αστυνομικοί σε ακατάλληλο σημείο. Ποιος έδωσε την εντολή για έναν τέτοιο επιχειρησιακό σχεδιασμό;

Δόθηκε η εντολή από την Αθήνα; Με ποια λογική;

 Το χρονικό της σύγκρουσης

Οι κτηνοτρόφοι δεν πήγαν στο σημείο με σκοπό να συγκρουστούν. Αυτό ήταν εμφανές σε όσους είχαν μιλήσει μαζί τους και είχαν παρακολουθήσει τις συνελεύσεις τους. Ωστόσο, ήταν αποφασισμένοι να υλοποιήσουν τη δράση για την οποία είχε λάβει δημοκρατικά απόφαση η συνέλευσή τους: τον ολιγόωρο αποκλεισμό του αεροδρομίου Χανίων.

Όταν έφτασαν και διαπίστωσαν ότι η αστυνομία είχε αποκλείσει την πρόσβαση, προκλήθηκε εκνευρισμός, χωρίς όμως αρχικά να ασκηθεί βία. Εκπρόσωποι των κτηνοτρόφων έσπευσαν να διαπραγματευτούν, εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους έπρεπε να τους επιτραπεί η διέλευση. Στην άρνηση της αστυνομίας, η ένταση κλιμακώθηκε και ξεκίνησαν οι απωθήσεις. Τότε ξεκίνησε η σύγκρουση, με την αστυνομία να κάνει χρήση φυσούνας και, στη συνέχεια, να ρίχνει σωρεία δακρυγόνων που έπνιξαν το σύνολο των διαδηλωτών, αλλά και τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ (δημοσιογράφους, φωτογράφους, εικονολήπτες), οι οποίοι δέχτηκαν χημικά αδιακρίτως.

Χάος και έλλειψη ψυχραιμίας

Από εκείνο το σημείο και έπειτα επικράτησε το χάος, με το πλήθος να εξαγριώνεται. Η αστυνομία, έχοντας πυροδοτήσει μια σύγκρουση την οποία —λόγω έλλειψης δυνάμεων και κακής χωροθέτησης— ήταν αδύνατον να διαχειριστεί, έχασε τον έλεγχο. Η βία ξέφυγε, καθώς δεν υπήρξε καμία προσπάθεια εκτόνωσης. Οι ελάχιστοι αστυνομικοί, δεχόμενοι αφόρητη πίεση, συνέχισαν τη ρίψη χημικών, γεγονός όμως που δε μπορούσε να αποτρέψει τις εξελίξεις και αντ’ αυτού εξόργιζε ακόμη περισσότερο τους κτηνοτρόφους.

Είναι λογικό οι ελάχιστοι αστυνομικοί που βρέθηκαν σε μία τέτοια θέση χωρίς να φέρουν ευθύνη να πανικοβληθούν υπό αυτές τις συνθήκες. Το ερώτημα είναι: φταίνε οι ίδιοι ή αυτοί που κατέστρωσαν ένα ανεφάρμοστο σχέδιο; Τα πράγματα εξελίχθηκαν άσχημα, αλλά θα μπορούσαν να εξελιχθούν πολύ χειρότερα αν δεν είχαν πρυτανεύσει οι φωνές της λογικής μεταξύ των κτηνοτρόφων.

Μετά την αποχώρηση της αστυνομίας, οι διαδηλωτές προχώρησαν προς το αεροδρόμιο Χανίων όπου πραγματοποίησαν απολύτως ειρηνικά τον ολιγόωρο αποκλεισμό, συνομίλησαν με επιβάτες εξηγώντας τα αιτήματά τους και, στη συνέχεια, εισήλθαν στο αεροδρόμιο όπου, σε συνεννόηση με τις αρχές του αερολιμένα και κατά γενική ομολογία, δεν προκάλεσαν κανένα πρόβλημα.

Το κρίσιμο ερώτημα παραμένει:

Η ηγεσία της αστυνομίας, γνωρίζοντας ότι δεν διέθετε τις δυνάμεις για να αποτρέψει τον αποκλεισμό, δεν θα έπρεπε να είχε ακολουθήσει εξαρχής μια διαφορετική τακτική;

Ποιος έδωσε την εντολή για μία τέτοιου είδους επιχείρηση;