Όποια σημασία έχει το φως του ήλιου για την ύπαρξη και τη διατήρηση της ζωής, την ίδια έχει και η αγάπη για τη ζωή και την αρμονία της ψυχής. Ούτε η γνώση ούτε ο υλικός πλούτος, με όλη τη θαυμαστή δύναμή τους, μπορούν να καλύψουν το ουσιαστικό κενό της ανθρώπινης ψυχής και να ικανοποιήσουν την αιώνια δίψα της για αληθινή ευτυχία.

Μονάχα ένα απέραντο αίσθημα, που περιβάλλεται από τις ανταύγειες της αιωνιότητας, μπορεί να γεμίσει ολόκληρο τον ψυχικό χώρο τού ανθρώπου με την αίσθηση της πληρότητας και της αρμονίας που συνθέτουν την τέλεια ευτυχία: Η αγάπη, που ως πνοή θείας ουσίας είναι σε κάθε μορφή της υπέροχη:

Γλυκύτατη ως δεσμός δύο ψυχών, μεγαλόπνοη όταν εκδηλώνεται με διάσταση πανανθρώπινη και μεγαλειώδης ως γέφυρα που ενώνει τα γήινα με τα ουράνια, δηλαδή ως έρωτας της ψυχής προς το Απόλυτο και το θείον. Δεν παύει πάντως σε όλες της τις μορφές να εμπνέει και να δονεί ολάκερη την ανθρώπινη ύπαρξη.

Για Σένα

Αν της καρδιάς μου σάλεψαν τα κλώνια ολανθισμένα,

τ’ αγέρι που τα χάϊδεψε κι άνθισαν είσ’ Εσύ.

Νιώθω ένα θαύμα μέσα μου: Μεθώ χωρίς κρασί

και το χρωστάω σ’ Εσένα.

Αν της ζωής μου πλάτυναν τα σύνορα, κι οι μέρες

να τη χωρέσουν δεν μπορούν όλη μου τη χαρά,

κι αν στην ψυχή μου φύτρωσαν αετού τρανά φτερά

σε νέους ν’ ανέβω αιθέρες,

όλα σ’ Εσένα τα χρωστώ, και θέλω σαν το κρίνο,

που για το φως αντάλλαγμα το μύρο του σκορπά,

να κάνω αγάπη όλο το φως που με φεγγοβολά

και να στο ξαναδίνω.

ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗΣ

Φιλόλογος, Συγγραφέας ,

Ακαδημαϊκός