«Κατά το δειλινό, ένας άνθρωπος πλούσιος από την Αριμαθαία, που τον έλεγαν Ιωσήφ και ήταν κι αυτός μαθητής του Ιησού, ήρθε στον Πιλάτο και ζήτησε το σώμα του. Τότε ο Πιλάτος διέταξε να του το δώσουν.» (Ματθ. 27, 57-58)
Στην ακολουθία του Μ. Σαββάτου ο Υμνογράφος ονομάζει ξ έ ν ο ν τον Ιησούν και επαναλαμβάνει επτά φορές τον παρακλητικό στίχο:
«Δός μοι τούτον τον ξένον…».
Πρόσκληση προς όλους μας για επικαιροποίηση του αιτήματος του Ιωσήφ! Είπεν ο Κύριος: «ξένος ήμουν και δεν με βάλατε στο σπίτι σας…», ταυτίζοντας τον εαυτό του με τον ελάχιστον αδελφό Του. Τον οποίον αναδεικνύει σε κριτήριο κρίσης και κατάκρισης ενώπιον του «φοβερού βήματός» Του.
Η διαχείριση και αυτής της μεγάλης κρίσης της χώρας μας οφείλει να είναι υπόθεση ολόκληρου του ελληνικού λαού. Φρονούμε δε πως εκείνο που προέχει δεν είναι απλά το τί, αλλά το πώς θα γίνει ό,τι πρόκειται να γίνει.
Αλέξανδρος Κ. Παπαδερός
τον πεινασμένο, τον διψασμένο, τον ξένο, τον γυμνό, τον άρρωστο, τον φυλακισμένο (Ματθ. 25). Ας θυμηθούμε: για την προς τους αυτούς συμπεριφορά μας θα απολογηθούμε
Στη σημερινή δεινή πραγματικότητα της χώρας μας εκείνος που αναδεικνύεται πρώτο και κύριο κριτήριο κρίσης και κατάκρισης είναι ο ξ έ ν ο ς. Με μια κρίσιμη αντιστροφή σε όσα συνδέονται με το ρήμα «συνάγω», όπως αποφάσισε μόλις η Βουλή των Ελλήνων να το εφαρμόσουμε: Όχι για να φιλοξενήσουμε τον ξένο στο σπίτι – στη χώρα μας, σύμφωνα με την πατροπαράδοτη αρετή, αλλά για να τον «περιμαζέψουμε» βιαίως, με στόχο τον επαναπατρισμό του σε μια «πατρίδα» που τον έσπρωξε σε φυγή· το πώς και το γιατί το γνωρίζει ο Ελληνισμός από τους αμέτρητους ξενιτεμούς των δικών του παιδιών.
Κανείς μας δεν μπορεί και δεν δικαιούται να υποτιμά την τραγικά διλημματική επιλογή μεταξύ επώδυνων αποφάσεων. Και κανείς μας δεν μπορεί να ισχυρισθεί, ότι το τρομακτικό πια πρόβλημα της παράνομης εισπήδησης στη χώρα μας αλλοδαπών κατά μυριάδες, δεν μας αφορά όλους ανεξαιρέτως. Την πολιτική ηγεσία της χώρας βαρύνει η πολύχρονη εγκληματική αδράνεια. Την πολιτική ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης βαρύνει όχι λιγότερο η εγκληματική και μυωπική άρνηση παροχής στην Ελλάδα της αναγκαίας αρωγής προς ανάσχεση του μεταναστευτικού ρεύματος. Κυβερνήσεις άλλων χωρών φέρουν τις δικές τους ευθύνες. Όμως δεν υπάρχει πρόθεση σύστασης έκτακτου…στρατοδικείου για κυβερνήσεις και χώρες. Η διαχείριση και αυτής της μεγάλης κρίσης οφείλει να είναι υπόθεση ολόκληρου του ελληνικού λαού. Φρονούμε δε πως εκείνο που προέχει δεν είναι απλά το τί, αλλά το πώς θα γίνει ό,τι πρόκειται να γίνει.