Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας
Δημοσιογράφος I.F.J.
Τίποτα δε θα μπορούσε να έχει αναδείξει καλύτερα τη φύση της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων: Την επιβολή του γερμανικού καπιταλισμού, μέσω και των δορυφόρων του, και την εχθρικότητα των υπόλοιπων κυβερνήσεων που έχουν επιβάλει μνημόνια και λιτότητα. Το τρίτο ελληνικό μνημόνιο πέρασε για να περάσει, για να φανεί ότι μπορεί να περάσει. Η μόνη πραγματική αλληλεγγύη προς τον ελληνικό λαό φάνηκε από τους λαούς των άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
Πάση θυσία στο ευρώ;
Ένα από τα πράγματα που φάνηκε είναι ότι η ελληνική διαπραγματευτική ομάδα ήταν αποφασισμένη να διατηρήσει τη χώρα στο ευρώ ανεξάρτητα από τα ανταλλάγματα που θα της ζητούσαν και το κόστος για έναν λαό που κρατιέται με την ψυχή στο στόμα. Αυτό το γεγονός εκμεταλλεύτηκε ο μηχανισμός της Ε.Ε. Με τη βοήθεια Γαλλίας και ΗΠΑ, η ελληνική διαπραγματευτική ομάδα ξεκίνησε με μια πρόταση σχεδόν ίδια με αυτήν που απέρριψαν οι ψηφοφόροι καθησυχάζοντας τους ευρωπαίους “Εταίρους”. Χωρίς ουσιαστική προετοιμασία για εναλλακτικές επιλογές, όπως η διαγραφή του χρέους, η κρατικοποίηση τραπεζών, η κοινωνικοποίηση στρατηγικών τομέων της οικονομίας και η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, δεν υπήρχε καμία διαπραγματευτική ισχύς. Χωρίς επιλογές δεν έχεις ισχύ. Υπάρχουν πολλές χώρες στην Ε.Ε. που αντιλαμβάνονται ακριβώς αυτό το πράγμα. Με αποτέλεσμα, η συζήτηση για Grexit να ξεκινήσει από τη λάθος πλευρά και για λάθος λόγους. Ακόμα και οι κάποιοι “φίλοι” που εμφανίστηκαν από αντίδραση στη γερμανική ηγεμονία και προστατεύοντας τα συμφέροντα των δικών τους καπιταλιστών ήταν πολύ λίγοι και προφανώς δεν είχαν καμία πρόθεση να συγκρουστούν για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.
Η Ε.Ε. θωρακίζεται
Εκτός από τα χρέη των ευρωπαϊκών τραπεζών, ο ευρωπαϊκός νότος υποδέχεται -όχι φιλικά- χιλιάδες πρόσφυγες, για τον ξεριζωμό των οποίων δεν είναι άμοιρη ευθυνών η Ευρωπαϊκή Ένωση. Παρ’ όλ’ αυτά, οι ίδιες χώρες που προπαγανδίζουν για τους “τεμπέληδες Έλληνες” και τους κατηγορούν για εκβιασμό οχυρώνονται πίσω από συμφωνίες που επιβάλλουν στις χώρες του Νότου να αναλάβουν, ως χώρες εισόδου, τη φροντίδα των προσφύγων ανεξάρτητα από την κατάσταση στην οποία βρίσκονται. Η Ουγγαρία, ακολουθώντας το απάνθρωπο παράδειγμα της Ελλάδας, χτίζει τείχος για να μην περνάνε οι πρόσφυγες από τη Σερβία σε αυτήν. Αρκετές χώρες, όπως η Δανία, συζητούν τον περιορισμό των κοινωνικών παροχών για τους μη Δανούς που εργάζονται στη χώρα τους. Η Βρετανία συζητά ένα Brexit από την Ε.Ε. και μεχρι τότε τον περιορισμό της εισροής των μεταναστών από τις άλλες χώρες της Ε.Ε.
Γεωπολιτικό
Παράλληλα, η τουρκική ηγεσία προσπαθεί να εμφανιστεί σε υπερασπιστή του ΝΑΤΟ εναντίον του ISIS, προωθώντας τα συμφέροντά της στην ευρύτερη περιοχή. Από τη μια υιοθετεί το χαρακτηρισμό του ΙSIS ως τρομοκρατικής οργάνωσης, αλλά από την άλλη τους αξιοποιεί για τη συντριβή των Κούρδων της Συρίας, οι ένοπλες ομάδες των οποίων αποτελούν τη βασική δύναμη εναντίον του ISIS. Επίσης, σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, οι ΗΠΑ θεωρούν αδύναμη τη Γερμανία ως ηγέτιδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χωρίς αυτό να σημαίνει αυταπάτες φιλίας. Ξέρουμε καλά ότι πραξικοπήματα και νεοφιλελευθερισμός δεν είναι αντίθετα πράγματα. Στην Ουκρανία, ένας απόλυτα διεφθαρμένος μεν αλλά τυπικά εκλεγμένος ηγέτης εκδιώχθηκε από ένα κίνημα, που έτυχε εκμετάλλευσης και διαστροφής για να φέρει στην εξουσία εξίσου διεφθαρμένους εκπροσώπους των καπιταλιστών αλλά και νεοναζί μετατρέποντας τον ουκρανικό στρατό σε Τάγματα Ασφαλείας. Όπως είπαμε. Παράλληλα, υπάρχει η άποψη ότι αυτή η στάση είναι η αρχή του τέλους για την Ε.Ε. Τι τέλος, όμως, και τι θα εμφανιστεί μετά;
Η Ε.E. μετατρέπεται σε παράγκα των λαών που θα τους κρατάει ο φόβος για τους πρόσφυγες, τους ισλαμιστές και την “άτακτη” χρεωκοπία. Ο νέος ευρωπαϊσμός που προτείνεται δεν φτιασιδώνεται ούτε για τα προσχήματα με “δημοκρατικές ιδέες”. Η δημοκρατία “εκπαραθυρώνεται με καμάρι”.
Ποια είναι η αριστερή απάντηση; Η απάντηση πρέπει να απορρέει από τις αρχες του διεθνισμού. Μια Ευρώπη, πραγματικό “σπίτι των λαών”, μπορεί να χτιστεί μόνο με τις αρχές της αντικαπιταλιστικής αριστεράς πάνω στα ερείπια της Ε.Ε. Το ιστορικό ρεύμα του ευρωκομμουνισμού έχει εκφυλιστεί σε μια άνευ όρων ευρωλατρεία. Τελευταία του πράξη υπήρξε η παράδοση του ελληνικού λαού στο ελληνικό και στο ευρωπαϊκό κεφάλαιο μετά τη συνθηκολόγηση της ελληνικής κυβέρνησης. Η Αριστερά δεν είναι ούτε υπέρ ούτε κατά της Ευρώπης έτσι γενικώς και αορίστως. Όπως σε οποιοδήποτε άλλο κοινωνικό-πολιτικό-γεωγραφικό χώρο, υποχρέωση κάθε αριστερής συλλογικότητας (οφείλει να) είναι η υπεράσπιση και προώθηση των συμφερόντων της κοινωνικής πλειοψηφίας και η κοινωνική απελευθέρωση.
Η Ευρώπη δε μεταρρυθμίζεται μέσα σε κλειστές αίθουσες και μετά από πολύωρες διαπραγματεύσεις. Ξαναχτίζεται από τα θεμέλια με τον αγώνα των λαών ενάντια σε κάθε μορφής ιμπεριαλιστικό και αντεργατικό σχηματισμό. Όπως απεικονίζεται και στο χάρτη, οι προϋποθέσεις δημιουργούνται όταν υπάρχει η πολιτική βούληση.
… Για να μπορούμε να έχουμε μια πόρτα, ένα άστρο, ένα σκαμνί, ένα χαρούμενο δρόμο το πρωί, ένα ήρεμο όνειρο το βράδυ.
Για να έχουμε έναν έρωτα που να μην μας τον λερώνουν, ένα τραγούδι που να μπορούμε να τραγουδάμε…Τάσος Λειβαδίτης
