Γράφει ο Κώστας Ντουντουλάκης
Καρλ Μάρξ: “Το νόμισμα εκφράζει και υπηρετεί συγκεκριμένες παραγωγικές σχέσεις”.
– Διακρατικό ενιαίο νόμισμα σε συνθήκες “οικονομίας της αγοράς”, ανεξέλεγκτο εθνικά,ελεγχόμενο από τα οικονομικά ισχυρότερα κράτη ή μια ανεξέλεγκτη κεντρική τράπεζα χρηματιστών κερδοσκόπων όπως το ευρώ, εκφράζει ΔΙΕΘΝΕΙΣ παραγωγικές ΣΧΕΣΕΙΣ κυριαρχίας και εργαλειακής χρήσης του από τις πιο εξαγωγικές-παραγωγικές οικονομίες και τους χρηματιστηριακούς παίκτες, σε βάρος των υπολοίπων.
-Εθνικά ελεγχόμενο νόμισμα,όπως η λίρα Αγγλίας, το ελβετικό φράγκο κλπ σήμερα ή η δραχμή πριν την πραξικοπηματική ένταξή μας στην ευρωζώνη από τον Σημίτη, σε μιαν επίσης “οικονομία της αγοράς” (δηλ.καπιταλιστική) , εκφράζει τις ΕΝΤΟΣ μιας χώρας παραγωγικές και χρηματιστηριακές ΣΧΕΣΕΙΣ. Προς όφελος μεν των κυρίαρχων εθνικά αλλά στον βαθμό που η εθνική αστική τάξη ή ένα μπλοκ συμμαχίας μέρους αστών, μικροαστών και λαϊκών στρωμάτων θελήσει μια (σχετικά έστω) εθνικά ανεξάρτητη, εθνικολαϊκά ωφέλιμη διεθνή και εσωτερική οικονομική πολιτική παραγωγικής ανασυγκρότησης, το εθνικά ελεγχόμενο νόμισμα είναι απόλυτα αναγκαίο εργαλείο, χωρίς το οποίο καμιά παραγωγική ανασυγκρότηση δεν γίνεται! Εξίσου απαραίτητο είναι και εφόσον μια κυβέρνηση που σέβεται τον δεινοπαθούντα λαό,αρνηθεί να πληρώνει το παράνομο απεχθές, τοκογλυφικό, παραγωγικά και κοινωνικά καταστροφικό εξωτερικό χρέος που δημιουργεί η ανισότιμη(δηλαδή οικονομικά ιμπεριαλιστική) εμπορική και εξαιτίας αυτής δανειακή σχέση με ιμπεριαλιστικές οικονομίες.
-Συνεπώς καθόλου αδιάφορο δεν είναι ποτέ, ούτε από καπιταλιστική ούτε από αντικαπιταλιστική-σοσιαλιστική άποψη, το αν η Ελλάδα πρέπει να έχει εθνικά ανεξέλεγκτο ή εθνικά ελεγχόμενο νόμισμα. Καθόλου τυχαίο δεν είναι που σύσσωμα τα κοράκια του “ελληνικού”, παραγωγικά κατεστραμμένου εξαιτίας της εντός ΕΕ απόλυτα ανισότιμης οικονομικής-παραγωγικής-
Πολύ σωστά το ΚΚΕ είχε καταψηφίσει και εναντιωθεί σφοδρά στην ένταξη της χώρας στην Ο.Ν.Ε. και στην αντικατάσταση της δραχμής από το ευρώ,τονίζοντας πως το ευρώ βαθαίνει ποσοτικά και ποιοτικά την οικονομική και πολιτική εξάρτηση της χώρας μας και εντείνει παραπέρα την ταξική εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Βαθύτατα λαθεμένη η αντίθετη τωρινή στάση της ηγεσίας του που αναιρώντας ανεξήγητα την τότε θέση του, θεωρεί τώρα αδιάφορο και εξίσου βλαπτικό σε συνθήκες καπιταλισμού ένα ανεξέλεγκτο εθνικά και ένα εθνικά ελεγχόμενο νόμισμα! Μόνο τις συστημικές δυνάμεις εξυπηρετεί αντικειμενικά η επαναστατικοφανής φρασεολογία περί λύσης του ζητήματος της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας μόνο όταν και αν κάποτε αποφασίσει ο λαός πλήρη αντικαπιταλιστική ρήξη και λενινιστικού τύπου σοσιαλιστικό μετασχηματισμό. Αυτό σημαίνει η αναίρεση της ως πριν λίγα χρόνια πάγιας επίσημης θέσης των συνεδρίων του ΚΚΕ (με απαράδεκτες, σκόπιμα υπονομευτικές από μια ηγετική ομάδα αντιφάσεις στην πράξη όμως).
Της μόνης αποδειγμένα νικηφόρας για τα όπου γης λαϊκά κινήματα (υπό προϋποθέσεις) θεωρίας των σταδίων (αντιαποικιοκρατικού ή αντιιμπεριαλιστικού, εθνικοανεξαρτησιακού δημοκρατικού αρχικά,όπως ήταν το ΕΑΜ και όπως σε Κίνα, Κούβα, Βιετνάμ κλπ, μετά λαϊκοδημοκρατικού εφόσον το αποφασίσει ο λαός σοσιαλιστικό εν δυνάμει μετά).
Ακόμα και ο Λένιν ούτε λέξη για σοσιαλισμό δεν είχε στο εναρκτήριο στάδιο της Οκτωβριανής Επανάστασης, αφού ήταν απολύτως αδύνατο, αυτοακυρωτικό του στόχου, λόγω συσχετισμού δυνάμεων αν διακηρυσσόταν εξαρχής. “Ειρήνη,η γη στους αγρότες, εξουσία στα λαϊκά συμβούλια”. Τρία αστικοδημοκρατικά αιτήματα και μόνο αρχικά! Μα κάποιοι φαντασιώνονται πως είναι πιο επαναστάτες και από τον Λένιν με νεκραναστημένα κόυφια επαναστατικοφανή συνθήματα μιας παραμερισμένης ως σεχταριστικής-διαλυτικής αριστερίστικης ηγεσίας της πατρικής τους ομάδας Πουλιόπουλου της περιόδου του 1925, για όποιον έχει στοιχειώδη γνώση πολιτικής ιστορίας.