Αναγνώστης του cretalive αναφέρεται στην κακιά συνήθεια όσων οδηγούν μηχανή…
Αγαπητό cretalive
Θα ζητήσω προκαταβολικά συγνώμη για το θράσσος που έχω και γράφω κάποια πράγματα ίσως προσβλητικά για μερικούς.
Είμαι 33 χρονών και οδηγάω μηχανή απο τα 18 μου, γιατί είχα την τύχη να μην με αφήνει ο πατέρας μου να την πάρω χωρίς να έχω βγάλει το δίπλωμα και φυσικά τα δικά μου χρήματα.
Φυσικά υπήρξα και εγώ απο αυτούς που αποκαλώ, τώρα που έπηξε το μυαλό μου, ‘σβουρους’ μεχρι που ένα απόγευμα αποφάσισα να βάλω το κράνος μου γιατί έκανε κρύο και για αυτό είμαι τώρα εδώ και γράφω, απο εκείνο το απόγευμα δεν το αποχωρίστηκα ποτέ ξανά.
Εχώ ταξιδέψει αρκετά με την μηχανή, έχω δει πανέμορφα μέρη και ανθρώπους, χρησιμοποιώ καθημερηνά την μηχανή για μεταφορικό μεσο και δυστυχώς κάθε μα κάθε φορά που θα την καβαλήσω και θα βγώ στο δρόμο νιώθω σαν να ζώ στον μεσαίωνα, σε μία χώρα του τρίτου κόσμου.
Έκατσα ένα πρωί που περίμενα ένα κατάστημα να ανοίξει και μέτρησα πόσα άτομα φοράνε ΚΡΑΝΟΣ, 2 στους 10, και μιλαμε για ένα κράνος που θα σε προστατέψει απο μία πτώση και όχι απο την κλήση της τροχαίας.
Ας μην μιλήσω για τους τελείως ανεγκέφαλους που βάζουν τα μικρά παιδιά τους 2 ή 3 πάνω σε ένα μηχανάκι φυσικά χωρίς κράνος και σουλατσάρουν στο Ηρακλειο νομίζοντας ότι είναι και κάποιοι που το καταφέρνουν αυτό.
Μπορώ να αναφέρω ατελείωτα παραδείγματα που με κάνουν να βγαίνω απο τα ρούχα μου και πολλές φορές να τσακώνομαι με τους πολύ προκλητικούς.
Ας ξυπνήσουν τελικα οι κύριοι που κάθονται στα γραφεία της ΕΛ. ΑΣ. με το κλιματισικό τους και να δώσουν το ελεύθερο στους υπόλοιπους να γράφουν έστω για ένα κράνος.
Εχουμε ήδη θρηνήσει τόσα νέα παιδιά αυτό τον χρόνο, μην αφήνετε το κακό να μεγαλώνει, αφού η παιδεία απο τα σπίτια δεν υπάρχει ας τους δοθεί απο την τροχαία, το χρηματικό πρόστιμό, και το κόστος ενός καλού κράνους μπροστα στα προβλήματα που δημιουργεί ένα χτύπημα στο κεφάλι είναι ΑΜΕΛΗΤΕΟ.
Η μοτοσυκλέτα δεν είναι ένα μέσο επίδειξης, είναι ένα μέσο που σου δίνει ελευθερία, σε ταξιδεύει με άλλους ρυθμούς δινοντάς σου ομορφες εμπειρίες και στιγμές, για να έχεις να διηγείσαι.
Ευχαριστώ Λ.Γ.
