Σε αυτή την ολιγόλεπτη ομιλία της στα TED, η Σούζαν Κέιν εξηγεί τη συνεισφορά των εσωστρεφών στην κοινωνία. Με ελλ. υπότιτλους
«Προτιμώ να ακούω αντί να μιλάω, να διαβάζω αντί να συμμετέχω σε κοινωνικές εκδηλώσεις, να σκέφτομαι πριν μιλήσω». Καμιά τιμή στους εσωστρεφείς. Η κανονικότητα επιβάλλει τη συναναστροφή, τη φασαρία, την άνευ όρου παράδοση στην ομαδική εργασία.
Η κοινωνία έχει βάλει σκοπό να αλλάξει τους εσωστρεφείς. Η συνεργασία αποθεώνεται ως η αποτελεσματικότερη οδός στην πειναλέα δυτική κοινωνία. Και τι απέγινε η γλώσσα δημιουργίας όλων εκείνων των ιδιοφυϊων που στη μοναξιά και την ησυχία του γραφείου τους έστρωσαν δρόμους για όλους τους υπόλοιπους; Τι θα ήταν ο Σοπέν και ο Γκάντι χωρίς τις εσωτερικές συζητήσεις τους;
Σχεδιάζουμε την εκπαίδευση, την εργασία ή ακόμα και την άσκηση της πίστης μας πάνω στις αρχές της μη-εσωστρέφειας. Και αυτό αποτελεί σπατάλη ενέργειας και απώλεια ευτυχίας, υποστηρίζει η Κέιν μιλώντας ταυτόχρονα και τη γλώσσα της αποτελεσματικότητας που καταλαβαίνει καλύτερα και η «αγορά» (έγινε δικηγόρος αλλά κάποια στιγμή τη ζωής της κατάλαβε ότι αν επέστρεφε στη μοναξιά των βιβλίων των παιδικών της χρόνων, θα γινόταν και πάλι ευτυχής). Έτσι άρχισε να γράφει βιβλία.
«Σε μια κουλτούρα όπου η κοινωνικότητα και η εξωστρέφεια θεωρούνται τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα, η εσωστρέφεια μπορεί να είναι δύσκολη, ακόμα και ντροπιαστική. Αλλά, όπως ισχυρίζεται η Σούζαν Κέιν σε αυτή την παθιασμένη ομιλία, οι εσωστρεφείς διαθέτουν εξαιρετικά ταλέντα και δυνατότητες και θα πρέπει να ενθαρρύνονται και να τιμώνται» (απόσπασμα από τα Ted).
