Του Σπύρου Μαγκουφάκη, εκπαιδευτικού
”Έχετε εξουσία πάνω στους ανθρώπους, μέχρι τη στιγμή που τους πήρατε τα πάντα. Όμως από τη στιγμή που τους αφήσατε χωρίς τίποτα, τότε τους χάσατε, είναι ελεύθεροι.” Αλεξάντρ Σολζενίτσιν, 1918-2008, Ρώσος συγγραφέας, Νόμπελ 1970
Η Ε.Ε έχει χάσει προ πολλού τους λόγους για τους οποίους δημιουργήθηκε. Τελικά κατάντησε να ειναι ένωση του….κέρδους των πολυεθνικών σε βάρος των λαών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει οδηγηθεί μέχρι τώρα στην ουρά της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης όπως παραστατικά διαβάζουμε από τα επίσημα στατιστικά στοιχεία των διεθνών φορέων όπως της Eurostat, της World Bank κλπ., Ενώ οι προβλέψεις τους δείχνουν ότι αυτή η οικονομική ύφεση και καταστροφή θα συνεχιστεί ακόμα για πολλά χρόνια. Μόνο η ανατροπή της υφεσιακής πολιτικής και του ακριβού ευρώ που έχει επιβάλλει για τους δικούς του λόγους η Γερμανία, μπορεί να ανατρέψει αυτήν την κατηφορική οικονομική πορεία.
Το πιο σημαντικό όμως απ’ όλα, το Brexit σηματοδοτεί την απαρχή του τέλους της νέας Γερμανικής Αυτοκρατορίας που με δόλιο τρόπο έστησαν οι σημερινοί επίγονοι των ηττημένων Ναζιστών προγόνων τους. Θα ακολουθήσουν δημοψηφίσματα σε πολλές άλλες Ευρωπαικές χώρες, για πιθανές κι άλλες εξόδους από τη σκλαβιά της Γερμανικής νεοναζιστικής μπότας. Το πουλόβερ ξηλώνεται γιατί εξ αρχής ήταν κακοπλεγμένο. Οι συνέπειες θα φανούν στα χρόνια που έρχονται. Το προηγούμενο διάστημα, αντί να συζητάνε στις βρυξέλλες τι να αλλάξουν, ώστε να μην φεύγουν οι χώρες από την Ευρωπαική Ένωση, ψάχνανε τρόπους να χτυπήσουν την Βρετανία. Αυτή είναι η ΕΕ. Αυτή ήταν πάντα, ναζιστική και ταξικά αδίστακτη.
Τι συμβαίνει όμως στη Βρετανική οικονομία σήμερα : Στην παρούσα ιστορική φάση η Βρετανική οικονομία διέρχεται σημαντική κρίση. Υπ’ όψιν ότι το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους 2016 το εμπορικό έλλειμμα της Βρετανίας έναντι της Ε.Ε. διευρύνθηκε και «ανήλθε» στο ύψος των 23,9 δις στερλινών, σύμφωνα με τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Αρχής που δημοσιεύθηκαν στο Βρετανικό Τύπο στις 10 Μαΐου. Πρόκειται για το μεγαλύτερο έλλειμμα στο ισοζύγιο εμπορικών συναλλαγών με την Ε.Ε. από το έτος 1998. Ταυτοχρόνως το εμπορικό έλλειμμα της Βρετανίας προς τον υπόλοιπο κόσμο διευρύνθηκε στο ύψος των 13,3 δις στερλινών, ήτοι αφορά κατά 1,1 δις στερλινών περισσότερο «άνοιγμα», έναντι του αντίστοιχου τριμήνου του έτους 2015. Η Βρετανική οικονομία δηλαδή κατά το χρόνο του δημοψηφίσματος παρουσιάζει συνολικό εμπορικό έλλειμμα της τάξης των 37,2 δις στερλινών!!! Υπ’ όψιν δε ότι η Βρετανία δεν μετέχει στο «Σύμφωνο Ευρώ +» και δεν επέβαλε τη στερλίνα (λίρα Αγγλίας) ως νόμισμα στις περιοχές των Κυρίαρχων Βάσεων (Sovereign Base Areas) Ακρωτηρίου και Δεκέλειας που αφορούν Βρετανικό Υπερπόντιο Έδαφος. Το επίσημο νόμισμα στις περιοχές αυτές είναι το ευρώ. Αναντίρρητο είναι δε ότι με το Brexit, το βρετανικό νόμισμα θα υποστεί ισχυρές πιέσεις (ίσως μακράς διαρκείας), στις διεθνείς χρηματαγορές, με απρόβλεπτα στην παρούσα φάση για τη βρετανική οικονομία αποτελέσματα. Βεβαίως και η Ε.Ε. θα αντιμετωπίσει ζητήματα, ασφαλώς όχι «στρατηγικά» λόγω παραμονής της Βρετανίας στο ΝΑΤΟ. Στις χρηματαγορές όμως η αποχώρηση της «Τράπεζας της Αγγλίας» από το «Ευρωπαϊκό Σύστημα Κεντρικών Τραπεζών» είναι ζήτημα ικανό να πλήξει και το ευρώ. Είναι προφανές ότι με έλλειμμα 5,2% στο ΑΕΠ, δεν είναι δυνατόν παρά να υποχρεώνεται να ασκήσει πολιτικές συμμόρφωσης στην τιμή του 3% στο ΑΕΠ και μάλιστα εντός βραχέως χρονικού διαστήματος. Σε κάθε περίπτωση δε παραμονή της Βρετανίας στην Ε.Ε. συνεπάγεται την αυτοδίκαιη υποχρέωση της να συμμορφώνεται στις αξιώσεις της δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Ένα άλλο σπουδαίο ζήτημα που προκύπτει με το Brexit είναι το Γιβραλτάρ. Δεν αποκλείεται να επιδεινωθεί η «υπόθεση του Γιβραλτάρ». Το Γιβραλτάρ είναι υπερπόντιο έδαφος με αρχηγό του κράτους την Βασίλισσα Ελισάβετ Β’ και αφορά Βρετανική κτήση. Σύμφωνα με το νεότερο δημοψήφισμα του 2002 αποφασίστηκε η παραμονή του Γιβραλτάρ στη Βρετανία, πράγμα που δημιουργεί διαρκείς εντάσεις με την Ισπανία. Υπ’ όψιν ότι το Γιβραλτάρ αφορά σημαντική γεωπολιτική-στρατηγική θέση στο Νότιο Άκρο της Ιβηρικής Χερσονήσου. Είχε δε παραχωρηθεί από την Ισπανία ως έδαφος στη Μεγάλη Βρετανία το 1731 με τη Συνθήκη της Ουτρέχτης, με την οποία ρυθμίστηκαν τα ζητήματα του «Πολέμου για την Ισπανική Διαδοχή». Το ζήτημα όμως επανήλθε στην επικαιρότητα λίαν προσφάτως, όταν η Βρετανική κυβέρνηση επιχείρησε την πόντιση σκυροδέματος για τη δημιουργία «τεχνητού υφάλου»! Τυχόν δε αποχώρηση της Βρετανίας από την Ε.Ε., μπορεί να εγείρει νομικά ζητήματα για τον έλεγχο της περιοχής, με επιβολή αυξημένων συνοριακών ελέγχων και τελών(!) από πλευράς Ισπανίας, καθόσον η Ισπανική κυβέρνηση θα αποδεσμεύεται από τις διατάξεις του ευρωπαϊκού ενωσιακού δικαίου.
Οι υποστηρικτές της «εξόδου» λένε πως η Βρετανία θα απελευθερωθεί από τη ρύθμιση και τη γραφειοκρατία αν εγκαταλείψει την Ευρωπαϊκή Ένωση και θα μπορεί να διαπραγματευθεί τις δικές της εμπορικές συμφωνίες χωρίς να χρειάζεται να ικανοποιήσει τις υπόλοιπες 27 χώρες. Χωρίς περιορισμούς, ποσοστώσεις και απαγορεύσεις στην παραγωγική διαδικασία, το νεο ξεκίνημα της βρετανικής οικονομίας. Ο χρόνος θα δείξει αν η δράση των λαών έξω από το τραπεζικό κατεστημένο της Ευρωπαικής Δικτατορίας, θα είναι ταξικά πιο ωφέλιμο και πιο κοντά στο δρόμο της εθνικής κυριαρχίας των λαών, που απεγκλωβίζονται από τη γάγγραινα της νεοναζιστικής Γερμανίας.
”Ubi dubium ibi libertas” – Publilius Syrus, 1ος μ.Χ αιών, Ρωμαίος γνωμικογράφος (μτφρ: όπου αμφισβήτηση, εκεί ελευθερία)