Η 9η Μαΐου είναι η μέρα που σε όλη την Ευρώπη γιορτάζεται η λήξη του δεύτερου παγκόσμιου πόλεμου, με την ελπίδα ότι η ανθρωπότητα δεν θα ξαναζήσει παρόμοιο εφιάλτη ή, ακόμα χειρότερα, δεν θα γνωρίσει τον πυρηνικό όλεθρο.
Η αλήθεια είναι ότι η ελπίδα αυτή έχει αποτρέψει επί εφτά δεκαετίες την εξέλιξη των ενδοευρωπαϊκών αντιθέσεων, απ’ τις οποίες παραδοσιακά ξεκινούσαν οι πολεμικές συγκρούσεις που εξελίχθηκαν σε παγκόσμιους πολέμους.
Σήμερα, όμως, η επέτειος βρίσκει την ήπειρό μας περισσότερο από κάθε άλλη φορά τόσο κοντά σε πολεμικές συρράξεις και την Ευρώπη απρόθυμη να αναλάβει τον αποτρεπτικό ενός πολεμικού εφιάλτη ρόλο, που φαινόταν να έχει τάξει στον εαυτό της.
Οι φιλοπόλεμες ιαχές σκεπάζουν τις σκέψεις για την επιδίωξη της ειρήνης στον ουκρανικό πόλεμο, που ξέσπασε και διαιωνίζεται μετά την εισβολή της Ρωσίας στη γειτονική της Ουκρανία. Οι φωνές των εξεγερμένων νέων για την αποτροπή της γενοκτονίας των Παλαιστινίων στη Γάζα, σκεπάζονται από τις μεγάλες δυνάμεις που έχουν ταυτίσει τα συμφέροντά τους με τους ακραίους κυβερνήτες του Ισραήλ.
Για πρώτη φορά βρισκόμαστε τόσο κοντά στην πραγμάτωση του κινδύνου για ένα γενικό αιματοκύλισμα.
Για πρώτη φορά μετά από χρόνια αποδεικνύεται η ανάγκη μιας γενικής αντίστασης για την αποτροπή του.
Για την ανάπτυξη ενός κινήματος υπέρ της ειρήνης, της ύφεσης και της ανακοπής της κούρσας των καταστροφικών εξοπλισμών, που προδιαγράφει ένα εξίσου καταστροφικό μέλλον για τους λαούς.
Καμιά ανοχή στους φιλοπόλεμους σχεδιασμούς στην Ευρώπη.
Ειρήνη και δικαιοσύνη στην Ουκρανία και την Παλαιστίνη.
Καμιά εμπλοκή της Ελλάδας σε φιλοπόλεμα σχέδια.
Η μεθοδική προετοιμασία της πολεμικής μηχανής σκοτώνει τις ελπίδες για ειρήνη.
