Σίγουρα εντύπωση προκάλεσε η πρόσφατη διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε στη Σούδα με αντικείμενο την παρουσία μεταναστών. Περίπου 150 άτομα συγκεντρώθηκαν για να παρακολουθήσουν την ομιλία του ανεξάρτητου βουλευτή Β’ Θεσσαλονίκης, κ. Νίκου Παπαδόπουλου, ο οποίος εκλέχθηκε με το κόμμα “Νίκη”. Ο ίδιος μίλησε για την αγάπη προς την πατρίδα και την Παναγία, όμως η ομιλία του περιείχε έντονα συναισθήματα μίσους απέναντι σε μια ευρεία γκάμα ανθρώπων και ομάδων: από αριστερούς και μέλη ανθρωπιστικών οργανώσεων έως μετανάστες και πρόσφυγες.

Δικαίωμα του καθενός είναι να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του και των παρευρισκομένων να τον χειροκροτούν. Ζούμε σε μια δημοκρατία. Ωστόσο, όταν δημόσιος λόγος, όπως εκφράστηκε από τον βουλευτή Παπαδόπουλο, εμπεριέχει ακραίες θεωρίες συνομωσίας, όπως το περιβόητο “Σχέδιο Καλλέργκι”, τότε γεννάται εύλογα προβληματισμός.

Η εν λόγω θεωρία είναι εμπνευσμένη από τον Αυστριακό καταδικασμένο νεοναζί, αρνητή του Ολοκαυτώματος και υμνητή του Χίτλερ, Γκέρντ Χόνσικ.

Και όταν τέτοιου είδους ιδέες – σαφώς νεοναζιστικής έμπνευσης – εκφράζονται δημόσια στην Κρήτη, σε τόπους ποτισμένους με το αίμα όσων αντιστάθηκαν στη ναζιστική κατοχή, τότε το ζήτημα δεν είναι απλώς ηθικό, αλλά ιστορικό και πολιτικό. Άραγε, όταν οι Κρητικοί ύψωσαν ανάστημα ενάντια στις αναθεωρητικές ως προς την ιστορία θεωρίες του Χάινς Ρίχτερ, τι έπρεπε να κάνουν για τις τρεις φορές πιο ακραίες θεωρίες ενός γνήσιου υμνητή του Χίτλερ, του Γκερντ Χόνσικ;

Ζούμε αναμφίβολα σε ταραγμένες εποχές. Το μεταναστευτικό είναι ένα περίπλοκο και σύνθετο ζήτημα. Είναι επίσης σαφές πως εργαλειοποιείται από γεωπολιτικούς δρώντες, όπως η Τουρκία και, πρόσφατα, η Λιβύη. Ωστόσο, η ανησυχία των πολιτών δεν μπορεί και δεν πρέπει να μετατρέπεται σε έδαφος καλλιέργειας μισαλλοδοξίας και ρατσιστικού μίσους. Πόσο μάλλον, δεν πρέπει να γίνεται άλλοθι για την επαναφορά από τα σκοτεινά υπόγεια της ιστορίας των νεοναζιστικών θεωριών.

Ιδιαίτερα στην Κρήτη, αυτό είναι – και πρέπει να παραμείνει – ανεπίτρεπτο.

Ο καθένας έχει το δικαίωμα να αγωνίζεται για ό,τι θεωρεί δίκαιο, στη βάση των αρχών και των αξιών του. Όμως σε κάθε περίπτωση, προϋπόθεση για έναν τέτοιο αγώνα πρέπει να είναι η λογική, ο σεβασμός στην αλήθεια και η προστασία της ιστορικής μνήμης. Χωρίς αυτά, η κοινωνία κινδυνεύει να ξαναγυρίσει σε σκοτεινές εποχές που με κόπο και θυσίες έχει αφήσει πίσω της.