Κείμενο με πληροφορίες από cretanbeaches.com
Φωτογραφίες: Γιάννης Αγγελάκης
Μπορεί η καραντίνα να έχει περιορίσει αυτά που μπορούμε να κάνουμε, όμως η Κρητική φύση προσφέρει πολλούς διεξόδους. Και με τον καιρό να είναι καλό, υπάρχουν διαδρομές κοντά στους δήμους μας που μπορούμε να διασχίσουμε για να γυμναστούμε αλλά και για να καθαρίσει το μυαλό μας από όλα αυτά που ζούμε.
Μία τέτοια πανέμορφη διαδρομή είναι μέσα από το Φαράγγι της Σαρακίνας στα Μεσκλά.
Στη ρίζα των Λευκών Όρεων στο καταπράσινο χωριό Μεσκλά Κυδωνίας Χανίων συναντάμε το φαράγγι της Σαρακίνας. Είναι το ένα από τα δύο φαράγγια που έχουμε με το όνομα αυτό στην Κρήτη ενώ το δεύτερο που είναι πολύ πιο γνωστό βρίσκεται στο χωριό Μύθοι Ιεράπετρας.
Το όνομα Σαρακίνα οφείλεται στο γεγονός ότι οι κάτοικοι της περιοχής αιώνες πριν πιστεύανε ότι στην περιοχή αυτή είχαν κρησφύγετο οι πειρατές «Σαρακηνοί» που λυμαίνονταν τα χωριά της Κρήτης.
Ο εντοπισμός του φαραγγιού είναι εύκολος και πλέον είναι ιδιαίτερα γνωστό.
Το φαράγγι της Σαρακίνας στα Μεσκλά είναι από τα μικρότερα σε μήκος φαράγγια της Κρήτης αλλά ταυτόχρονα είναι από τα πιο εντυπωσιακά φυσικά γλυπτά που μπορεί να συναντήσει κάποιος. Είναι κρυμμένο κυριολεκτικά σε μια ρεματιά με ένα μοναδικής ομορφιάς δάσος από κυπαρίσσια και πλατάνια.
Τα τελευταία χρόνια στην προσπάθεια ανάδειξης του τόπου και στην ανάπτυξη φυσιολατρικών διαδρομών στην περιοχή δημιουργήθηκε και στη Σαρακίνα ένα μονοπάτι που διασχίζει όλο το φαράγγι με εκκίνηση το χωριό Μεσκλά και κατάληξη ξανά στο σημείο εκκίνησης. Η πορεία του μονοπατιού είναι κυκλική και απαιτεί λίγο παραπάνω από μια ώρα για όλο τον κύκλο.
Στην αρχή περπατάμε για δέκα λεπτά σε ένα χωματόδρομο που σε λίγο δίνει τη θέση του σε μονοπάτι στο πλάι της κοίτης του ποταμού. Σε όλο το μήκος του μονοπατιού έχουν τοποθετηθεί ξύλινα αλλά και πέτρινα σκαλοπάτια και μεταλλικοί διαδρόμοι που περνάνε με ασφάλεια στο πλάι της κοίτης.
Επίσης, υπάρχουν σε σημεία τοποθετημένα παγκάκια και σκέπαστρα για όποιους πολίτες θέλουν να ξαποστάσουν.
Μετά τα δέκα πρώτα λεπτά το τοπίο αλλάζει εντελώς και η χωμάτινη κοίτη δίνει για λίγα λεπτά τη θέση της σε πετρώματα από συμπαγή ασβεστόλιθο κι εκεί δημιουργείται ένα πραγματικό θαύμα της φύσης.
Ο βράχος σκίζεται στη μέση έχοντας ελάχιστα μέτρα φάρδος και δημιουργείται ένα πραγματικό γλυπτό της φύσης. Το στενό αυτό κομμάτι περπατιέται χωρίς κάποια δυσκολία καθότι δε σχηματίζει κάποιον καταρράκτη. Έπειτα τελειώνει τόσο ξαφνικά όσο άρχισε και δίνει ξανά τη θέση του στο πυκνό δάσος.
Το μονοπάτι κινείται μέσα στο δάσος και σε λίγο συναντά ένα χωματόδρομο.
Για όποιον το επιθυμεί μπορεί να συνεχίσει τη διαδρομή, είτε από τον χωμάτινο δρομο έως τη Ζουρβα ή εναλλακτικά μέσα από άλλο μονοπάτι μερικά εκατοντάδες μέτρα στο δρόμο προς Ζουρβα το οποιο διασχίζει πυκνό δάσος ανηφορίζοντας μέχρι το τέλος του σε χωματόδρομο που κατηφορίζει μέχρι τα Μεσκλά από όπου ξεκινήσαμε την πορεία μας.
Το τοπίο είναι πραγματικά μαγευτικό, οπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, αν και διαπιστώσαμε ότι υπήρξαν και ασυνείδητοι που επέλεξαν μέσα σε αυτό τον παράδεισο της φύσης να πετάξουν μέχρι και χαλασμένο πλυντήριο.