Του Νικόλαου Γρυσπολάκη
Ο Πόλεμος είναι Ειρήνη, η Ελευθερία είναι Σκλαβιά, η Άγνοια είναι Δύναμη και τα Εγκλήματα Πολέμου και κατά της Ανθρωπότητας είναι Γενναιόδωρη Ανθρωπιστική Βοήθεια.
Μερικές χιλιάδες πρόσφυγες καταφθάνουν στην Γερμανία (μια χώρα 81 εκατομμυρίων κατοίκων με ένα ΑΕΠ των 40,000 $ ανά κάτοικο κι ένα εμπορικό πλεόνασμα της τάξης των 90 δισεκατομμυρίων $) και τα ΜΜΕ γράφουν διθυράμβους για την γενναιοδωρία της Γερμανικής κυβέρνησης, καθώς τα κοινωνικά δίκτυα γεμίζουν εκθειαστικά σχόλια και οι οικονομικοί αποικιοκράτες γεμίζουν υπερηφάνεια. Ταυτοχρόνως πολλές Ευρωπαϊκές χώρες καταργούν την ελεύθερη διακίνηση στα σύνορά τους (μεταξύ αυτών και η Γερμανία) βάζοντας ταφόπλακα σε έναν από τους κεντρικούς πυλώνες προπαγάνδας υπέρ της ΕΕ, αυτόν της ελεύθερης διακίνησης εντός της ΕΕ.
Η Ελλάδα (με έναν πληθυσμό μόλις 10 εκατομμυρίων και με τα γνωστά τεράστια οικονομικά προβλήματα) και η Ιταλία, δύο χώρες με το 40 και το 60% κατά κεφαλήν εισόδημα της Γερμανίας, υποδέχονται πάνω από 2000 πρόσφυγες ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ εδώ και πολλούς μήνες και εκατοντάδες χιλιάδες άλλους, τα τελευταία 6 χρόνια. Καμία ουσιαστική βοήθεια δεν έχει δοθεί στις χώρες αυτές από την ΕΕ (ένα από τα μεγαλύτερα ποσά που δόθηκε στην Ελλάδα ήταν για να κτίσει το τείχος στον Έβρο ώστε να εμποδιστεί η εισροή προσφύγων προς την Ευρώπη).
Την ίδια στιγμή η Τουρκία φιλοξενεί πάνω από 2 εκατομμύρια πρόσφυγες σχεδόν χωρίς καμία διεθνή βοήθεια.
Ο μισός πληθυσμός της Ιορδανίας (μια χώρα 6,6 εκατομμυρίων ανθρώπων) αποτελείται από Παλαιστίνιους πρόσφυγες, ενώ πλέον φιλοξενεί 1 εκατομμύριο επιπλέον Ιρακινούς και Σύριους πρόσφυγες σε κέντρα (πολλά από τα οποία λειτουργούν και χρηματοδοτούνται από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα).
Ο Λίβανος, μια χώρα 5 εκατομμυρίων κατοίκων, φιλοξενεί πάνω από μισό εκατομμύριο Παλαιστίνιους και Ιρακινούς πρόσφυγες κι από το 2012 πάνω από 1,1 εκατομμύρια Σύριους πρόσφυγες.
Το Πακιστάν ωστόσο, φιλοξενεί 1,5 εκατομμύρια πρόσφυγες από το Αφγανιστάν, ενώ το Τσαντ 500,000 από το Σουδάν.
Το Ιράν φιλοξενείς σχεδόν 1 εκατομμύριο πρόσφυγες κυρίως από το Αφγανιστάν και το Ιράκ.
Στο Ναούρου και το Τζιμπουτί πάνω από το 5% του πληθυσμού αποτελείται από πρόσφυγες.
Ταυτοχρόνως, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η ίδια η Συρία, μέχρις ότου ξεκινήσει ο πόλεμος στο έδαφός της είχε φιλοξενήσει εκατομμύρια προσφύγων στο έδαφός της από τον Λίβανο, το Ιράκ, Κούρδους από την Τουρκία και Παλαιστινίους, καθώς και εκατοντάδες χιλιάδες Ασσύριους, Αρμένιους και Έλληνες πρόσφυγες παλαιότερα.
Το 86% όλων των προσφύγων του κόσμου φιλοξενείται, ταΐζεται και συντηρείται από φτωχές χώρες του τρίτου κόσμου. Παρότι αυτό δημιουργεί τεράστιες δυσκολίες στις οικονομίες και τις κοινωνικές συνθήκες αυτών των χωρών, δεν βλέπει κανείς τις ξενοφοβικές, ρατσιστικές και υστερικές επιθέσεις στην έκταση που λαμβάνουν στην Βόρειο Αμερική και την Ευρώπη, όταν προσπαθούν να φτάσουν σε αυτές απελπισμένοι άνθρωποι που προσπαθούν να ξεφύγουν κυρίως από πολέμους που δημιούργησε και συντηρεί η Δύση και οι σύμμαχοί της, με τις εξαγωγικές χώρες όπλων και το ΝΑΤΟ στις πρώτες θέσεις των υπευθύνων.
Για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται πως οι ισχυροί, οι οποίοι οδηγούνται από συμπλέγματα ανωτερότητας, μπορούν να στρέψουν την πραγματικότητα κατά 180 μοίρες, ώστε να ικανοποιήσουν τις αγέλες προβάτων μεταξύ των πληθυσμών τους και να τα κάνουν υπερήφανα και χαρούμενα για τα εγκλήματα που διαπράττουν οι «δημοκρατικώς» εκλεγμένες κυβερνήσεις τους βασιζόμενες στις «δημοκρατικές, φιλελεύθερες και φιλάνθρωπες» πολιτισμικές παραδόσεις τους.
Οι δύο κύριοι λόγοι για τους οποίους αυτή την στιγμή το θέμα έχει αποκτήσει προεξέχουσα θέση στην διεθνή ειδησεογραφία, αφού είχε αγνοηθεί για πολλά χρόνια, είναι πρώτον διότι οι προαναφερθείσες χώρες έχουν πλέον πλημμυρίσει κι επομένως οι όποιοι επιπλέον πρόσφυγες προσπαθούν να βρουν διέξοδο προς τις πλούσιες αποικιοκρατικές χώρες της Ευρώπης, και δεύτερον (και κρατήστε το αυτό στο μυαλό σας την επόμενη φορά που θα αισθανθείτε μια τάση να υποστηρίξετε μια ακόμη «ανθρωπιστική» επέμβαση της Δύσης στην «ταραγμένη» Μέση Ανατολή) ένας ακόμη πόλεμος ψήνεται αυτή την στιγμή από τις Δυτικές δυνάμεις ο οποίος θα ονομαστεί «ανθρωπιστική επέμβαση εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, το οποίο οι ίδιοι δημιούργησαν, σε αγαστή συνεργασία με τους τοπικούς τυράννους που έχουν εγκαταστήσει όπως της Σαουδικής Αραβίας και σία. Έτσι, η «κοινή γνώμη» πρέπει να κερδηθεί χρησιμοποιώντας το αθώο συναίσθημα του επιλεκτικού οίκτου.
Όσο οι άνθρωποι θα συνεχίζουν να γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης από άλλους ανθρώπους μέσω δομών κέρδους, ιεραρχίας και καταπίεσης, αυτά τα φαινόμενα δεν πρόκειται να σταματήσουν. Οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να τρέπονται σε φυγή από τα μητρογονικά τους εδάφη, καθώς οι αποικιοκρατικές δυνάμεις θα συνεχίσουν να παράγουν δυστυχία και καταστροφή για την ανθρωπότητα. Εν τω μεταξύ, η χωρίς όρους αλληλεγγύη μας προς κάθε πρόσφυγα και κάθε θύμα αυτών των δομών και πολέμων, πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτη.
