Φέτος, η εφημερίδα μας δε θα έχει πρωταπριλιάτικο αστείο.
Θα θέλαμε αυτός ο ιός να ήταν ένα ψέμμα, ένα αστείο που θα προκαλούσε τρόμο για λίγες ώρες και μετά ένα ξέσπασμα γέλιου, αλλά δεν είναι.
Κι έτσι κάθε αστείο μοιάζει αυτές τις στιγμές άκαιρο.
Αντ’ αυτού, γι’ αυτή την πρωταπριλιά ας ευχηθούμε ότι οι ελπίδες μας για γρήγορη εύρεση των εργαλείων αντιμετώπισης του ιού, δε θα διαψευστούν. Ότι οι επιστήμονες θα βρουν τρόπο αντιμετώπισης της ασθένειας, ότι οι γιατροί θα αντέξουν στα χαρακώματα της υγείας, ότι όσοι εργάζονται θα συνεχίσουν να εργάζονται συνεισφέροντας στην κοινωνία.
Και ας ελπίσουμε ότι μετά από το αναπόφευκτο τέλος της επιδημίας – γιατί καμία επιδημία δεν είναι παντοτινή – θα έχουμε γίνει λίγο σοφότεροι και η κοινωνία μας λίγο πιο ανθρώπινη.
Θα έχουμε εκτιμήσει το εύθραυστο της ύπαρξής μας.
Αυτή την πρωταπριλιά αντί για ψέμμα, ευχόμαστε η επιδημία να μας φέρει πιο κοντά σε αυτά που έχουν αληθινά σημασία για τον άνθρωπο και την κοινωνία.