Η Φλεβική Θρομβοεμβολική Νόσος είναι μια πολύ σοβαρή πάθηση που μπορεί να αποβεί μοιραία για τη ζωή των ασθενών αν δεν αντιμετωπιστεί σωστά τόνισαν οι ομιλητές – μέλη της Ελληνικής Αγγειολογικής Εταιρείας κατά την διάρκεια Συνέντευξης Τύπου, με αφορμή σχετική επιστημονική εκδήλωση.
Η εκδήλωση με θέμα τα «Νεότερα δεδομένα στην αντιμετώπιση της Θρομβοεμβολικής Νόσου» πραγματοποιείται το Σάββατο, 19 Οκτωβρίου 2013 στο Συνεδριακό Κέντρο του Μεσογειακού Αγρονομικού Ινστιτούτου Χανίων (ΜΑΙΧ) με την ευγενική χορηγία της φαρμακευτικής εταιρεία LΕΟ Pharma.
Με τον όρο Φλεβική Θρομβοεμβολική Νόσος, ανέφερε ο κος Δημήτρης Μάρας, , Δ/ντής Αγγειοχειρουργικής Κλινικής Γ.Ν.Α «Κοργιαλένειο-Μπενάκειο Ε.Ε.Σ» και Πρόεδρος της Ελληνικής Αγγειολογικής Εταιρείας εννοούμε την εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση και την πνευμονική εμβολή, των οποίων η θεραπευτική αντιμετώπιση είναι κοινή. Είναι δε μία σιωπηλή ασθένεια που συχνά διαφεύγει της διάγνωσης και μπορεί να οδηγήσει σε αιφνίδιο θάνατο. Για αυτό το λόγο είναι απαραίτητη η διαρκής ενημέρωση των πολιτών και ιδιαίτερα εκείνων που ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου.
Ο κος Γεώργιος Σφυρόερας, Αγγειοχειρουργός, Επίμ. Β’ Πανεπιστημιακής Αγγειοχειρουργικής Κλινικής Π.Γ.Ν. «Αττικόν», Γενικός Γραμματέας της Ελληνικής Αγγειολογικής Εταιρείας αναφέρθηκε στην επιδημιολογία της ΦΘΝ: η ΦΘΝ αποτελεί μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας στη Ευρώπη, αφού 650.000 ασθενείς πάσχουν ετησίως από φλεβική θρόμβωση και 430.000 ασθενείς από πνευμονική εμβολή ενώ κάθε χρόνο πεθαίνουν 543.454 Ευρωπαίοικαι 50.000 Έλληνες. Ο αριθμός αυτός είναι υπερδιπλάσιος του ετήσιου αριθμού θανάτων που προκαλούν αθροιστικά ο καρκίνος του μαστού (86.831), ο καρκίνος του προστάτη (63.636) , τα τροχαία ατυχήματα (53.599) και το AIDS (5.860). Η ΦΘΝ μπορεί να παρουσιασθεί κατά την διάρκεια της κύησης με συχνότητα 0.5-2.2/1000 εγκυμοσύνες.
Οι επιπλοκές της νόσου, συνέχισε ο κ. Σφυρόερας έχουν σημαντική επίπτωση στη δημόσια υγεία. Σημαντικότερες από αυτές είναι η πνευμονική εμβολή και το μεταθρομβωτικό σύνδρομο. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι οι θάνατοι που πραγματικά οφείλονται στη νόσο είναι 14πλασιοι από αυτούς που αποδίδονται κλινικά από τους θεράποντες γιατρούς. Το γεγονός αυτό και μόνο δείχνει ότι η νόσος είναι εξαιρετικά συχνή, δυνητικά θανατηφόρα, σχετίζεται με σημαντική νοσηρότητα και έχει εξαιρετικά υψηλό κόστος. Ωστόσο, παρ’ ότι αποτελεί μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας, παραμένει υποεκτιμημένη, τόσο από την ιατρική κοινότητα όσο και τις Αρχές δημόσιας υγείας αφού μεγάλος αριθμός πολυκεντρικών μελετών έδειξε ότι πολλοί ασθενείς που κινδυνεύουν από αυτήν δεν λαμβάνουν την κατάλληλη προφυλακτική αντιπηκτική αγωγή ενώ σε πολλούς άλλους δεν υποψιαζόμαστε καν ότι μπορεί να πάσχουν από φλεβική θρόμβωση.
Τα πιο σημαντικά συμπτώματα της νόσου είναι οίδημα και πόνος ή ευαισθησία του ποδιού, αίσθημα θερμότητας, ερυθρότητα ή αλλαγή του χρώματος του δέρματος, ανεξήγητη δυσκολία στην αναπνοή -δύσπνοια , θωρακικός πόνος ή αίσθημα παλμών , εφίδρωση και αγωνία, αιμοπτύσεις και εύκολη κόπωση ή λιποθυμία.
Οι κυριότεροι παράγοντες, που αυξάνουν τον κίνδυνο για την εμφάνιση της νόσου είναι
η ηλικία (μεγαλύτερη των 40 ετών), η αύξηση σωματικού βάρους, ατομικό ή το οικογενειακό ιστορικό θρόμβωσης τα αντισυλληπτικά χάπια, η ορμονική θεραπεία υποκατάστασης, ο καρκίνος , οι καρδιακές παθήσεις , η αναπνευστική ανεπάρκεια , οι φλεβικοί κιρσοί , η εγκυμοσύνη , οι χειρουργικές επεμβάσεις, ιδίως γόνατος, ισχίου, ή κοιλιακής χώρας, και η μείωση της κινητικότητας λόγω παθολογικής πάθησης ή προσφάτου χειρουργείου. Επίσης το ποσοστό υποτροπής της ΦΘΝ είναι πολύ υψηλό και φθάνει το 30-50%. Μεγαλύτερη πιθανότητα υποτροπής έχουν οι ασθενείς με θετικό οικογενειακό ιστορικό, θρομβοφιλία, καρκίνο, και λήψη οιστρογόνων.
Βασική θεραπευτική επιλογή για την αντιμετώπιση της Φλεβικής Θρομβοεμβολικής Νόσου επεσήμανε ο κος Χρήστος Ιωάννου, Επίκουρος Καθηγητής Αγγειοχειρουργικής Πανεπιστημίου Κρήτης, Αγγειολογική Κλινική Π.Γ.Ν.Ηρακλείου,είναι τα αντιπηκτικά και τα θρομβολυτικά φάρμακα τα οποία βοηθούν στην πρόληψη της επέκτασης του θρόμβου και στη μείωση της πιθανότητας επαναθρόμβωσης ή πνευμονικής εμβολής στον άμεσο και απώτερο χρόνο.
Η αγωγή ξεκινά αρχικά με ηπαρίνη είτε ενδοφλέβια ή με υποδόριες ενέσεις ηπαρίνης χαμηλού μοριακού βάρους (αγωγή που δύναται να δοθεί και εκτός νοσοκομείου). Την αρχική φάση ακολουθεί η χορήγηση από το στόμα μιας άλλης κατηγορίας αντιπηκτικών που ονομάζονται κουμαρινικά.
Το ελάχιστο χρονικό διάστημα αγωγής είναι 3 μήνες. Εντούτοις η διάρκεια της αντιπηκτική αγωγής εξαρτάται από το αν υπάρχουν προδιαθεσικοί παράγοντες, αν υπάρχουν προηγούμενα επεισόδια θρομβώσεων, και αν υπάρχουν προδιαθεσικοί παράγοντες που θα μπορούσαν να προκαλέσουν επιπλοκή από την μακροχρόνια αντιπηκτική αγωγή (καθώς πάντα υφίσταται ο κίνδυνος των αιμορραγιών).
Συμπερασματικά, κατέληξε ο κος Μάρας, η Φλεβική Θρομβοεμβολική Νόσος ( ΦΘΝ) είναι εξαιρετικά συχνή, δυνητικά θανατηφόρος, και σχετίζεται με σημαντική νοσηρότητα εξαιτίας των επιπλοκών της. Αποτελεί μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας, η σημασία του οποίου είναι υποτιμημένη τόσο από την ιατρική κοινότητα, όσο και από της αρχές δημόσιας υγείας. Η θεραπευτική αντιμετώπιση τόσο της ΦΘΝ όσο και των επιπλοκών της απαιτεί σημαντικό οικονομικό κόστος.