Τον Σεπτέμβριο του 2010 όταν ο Πρωθυπουργός της χώρας επισκέφθηκε τη ΔΕΘ η κοινωνία είχε εισέλθει σ’ ένα φαύλο κύκλο λιτότητας και ύφεσης. Οι περικοπές των δαπανών, η συρρίκνωση των εισοδημάτων, η ανυπαρξία δημόσιων επενδύσεων, οι αυξήσεις σε ΦΠΑ και σε τέλη κατανάλωσης, η ασφυκτική πολιτική ρευστότητας των τραπεζών, παρά τους πόρους που με απύθμενο θράσος τους είχαν παραχωρηθεί, γιγάντωσαν την κρίση.
Ο Γ. Παπανδρέου έχοντας στις αποσκευές του το μνημόνιο και την επαίσχυντη δανειακή σύμβαση, έχοντας δηλαδή, κατά τα λεγόμενά του, ήδη «σώσει», την Ελλάδα από την χρεωκοπία, υποσχέθηκε τότε ότι «δεν υπάρχουν νέα μέτρα», ότι «δεν έχω ακούσει τίποτα για νέες περικοπές μισθών», και ότι «δεν υπάρχει θέμα απόλυσης δημοσίων υπαλλήλων, όχι μόνο γιατί είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο, αλλά και γιατί το έχουμε καταφέρει μέσα από τις διαπραγματεύσεις».
Οι παραπάνω δεσμεύσεις μεταφράστηκαν στην πράξη σε περικοπές και υποβάθμιση όλων των τομέων της δημόσιας ζωής και της οικονομίας.
Ø Οι ρυθμίσεις του μνημονίου για τις απολύσεις, όντας ευνοϊκές για την εργοδοσία, συνέτειναν σε μια πρωτόγνωρη αύξηση της ανεργίας και της επισφάλειας με αποτέλεσμα ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός να είναι σήμερα μικρότερος από εκείνον ο οποίος δεν ασκεί κάποια οικονομική δραστηριότητα.
Ø Οι ιδιωτικοποιήσεις στρατηγικών τομέων του δημοσίου συντρίβουν τους μισθούς και τα δικαιώματα των εργαζομένων και εξελίσσονται στο μεγαλύτερο οικονομικό σκάνδαλο της μεταπολεμικής Ελλάδας, την στιγμή που τα χρηματιστήρια καταρρέουν προεξοφλώντας επίταση της διεθνούς ύφεσης.
Ø Οι επαχθείς όροι λειτουργίας του λεγόμενου Ταμείου Δημόσιας Περιουσίας επιβεβαιώνουν με τραγικό τρόπο ότι η Ελλάδα απώλεσε κάθε ίχνος οικονομικής ανεξαρτησίας και πολιτικής αξιοπρέπειας.
Ø Νέοι φόροι επιβάλλονται υπό την κάλυψη εύσχημων διατυπώσεων, όπως «εισφορά αλληλεγγύης», «ειδική εισφορά συνταξιούχων».
Ø Η εργασιακή ανασφάλεια διογκώνεται με την διεύρυνση του χρονικού ορίου των συμβάσεων ορισμένου χρόνου από 2 σε 3 έτη.
Ø Οι νεοπροσλαμβανόμενοι θα αμείβονται κατά 20% χαμηλότερο της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης, ενώ οι εργοδότες επιζητούν ειδικές «ζώνες απασχόλησης» όπου η εργασία θα αμείβεται ακόμη χαμηλότερα.
Ø Η «εργασιακή εφεδρεία» αποτελεί τον προθάλαμο των απολύσεων, υπέρ των οποίων οι «εταίροι» υποτίθεται ότι πιέζουν μια κυβέρνηση που δεν τις θέλει αλλά υποκύπτει θεατρικά σ’ αυτές ευρισκόμενη στην «ανάγκη» να «ξανασώσει» τη χώρα.
Ø Η συρρίκνωση της εκπαίδευσης, η μετατροπή των σχολείων σε δημοτικές επιχειρήσεις και το αυταρχικό πλαίσιο που εγκαινιάζει ο νέος νόμος για τα ΑΕΙ, αποτελούν σαφή ένδειξη των φόβων, αλλά και των επιδιώξεων κυβέρνησης και δανειστών.
ü Σε λίγα εικοσιτετράωρα από σήμερα μια ακόμη επιχείρηση πολιτικής εξαπάτησης θα λάβει χώρα: ο πρωθυπουργός θα υποσχεθεί στη ΔΕΘ ότι με τις «διαρθρωτικές αλλαγές» η ύφεση θα αποτελέσει παρελθόν, το δημόσιο θα μετεξελιχθεί σε εργαλείο ανάπτυξης και η Ελλάδα σε χώρα πρότυπο στην ΕΕ. Οι πολίτες όμως ξέρουν ότι ο φαύλος κύκλος λιτότητας- ύφεσης δεν έχει κλείσει. Ότι η παγκόσμια κρίση επιδεινώνεται ακυρώνοντας τα όποια σχέδια αναχρηματοδότησης του χρέους. Ότι το δίλημμα δεν είναι μνημόνιο ή χρεωκοπία, μεσοπρόθεσμο ή χρεωκοπία, απολύσεις ή χρεωκοπία, αλλά άρνηση του χρέους ή εθελοδουλεία, απαγκίστρωση από τους δανειστές ή απώλεια κάθε συνταγματικού και κοινωνικού δικαιώματος σε μια χώρα που θα έχει μετατραπεί σε σκουπιδοτενεκέ της Ευρώπης.
ü Την ίδια στιγμή που η Θεσσαλονίκη θα πνίγεται στις κραυγές απόγνωσης και ελπίδας των διαδηλωτών, μια οιονεί προεκλογική περίοδος θα έχει αρχίσει, στη διάρκεια της οποίας θα οικοδομηθεί μια νέα συμμαχία για την συνέχιση της αδιέξοδης πορείας εξυπηρέτησης του χρέους, μέσω υφεσιακών πολιτικών. Οι πολίτες δεν πρέπει να περιμένουν καρτερικά το επόμενο χτύπημα των αγορών ή τον Μεσσία μιας νεοφιλελεύθερης ή νεοακροδεξιάς συμμαχίας. Το αυταρχικό πρόσωπο της εξουσίας, που θα ρίξει, σε όσους εξεγείρονται, χημικά, πλαστικές σφαίρες, και «κουκουλοφόρους», δεν θα λυγίσει την αποφασιστικότητά μας. Η αγανάκτησή πρέπει να μετουσιωθεί σε αγώνα, ώστε από πειραματόζωα της κρίσης να γίνουμε φορείς κοινωνικής και πολιτικής αλλαγής. Εάν δεν υπερασπιστούμε το δικαίωμα στη ζωή και στην εργασία δημιουργώντας κοινωνίες αλληλεγγύης και ισότητας, σχεδιάζοντας το μέλλον εργαζόμενοι συλλογικά, ο φαύλος κύκλος της κρίσης θα κονιορτοποιήσει, εκτός από τα εισοδήματα και την εργασία, και την όποια δυνατότητα πολιτικής έκφρασης στα πλαίσια της αφυδατωμένης κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας. Και τότε τη δικτατορία των επιχειρηματικών ομίλων δεν θα την στηρίζουν αιρετοί κοινοβουλευτικοί άρχοντες αλλά σιδηρόφρακτοι στρατιώτες. Τότε, για κάθε πλατεία που θα «κλείνει» μια φυλακή θα ανοίγει. Και την «αταξία» του διαδηλωτή θα την αντικαταστήσει η ευταξία του λοβοτομημένου και σιδηροδέσμιου πολίτη.
Μένουμε σε εγρήγορση μέχρι να φύγουν οι κυβερνήσεις και οι πολιτικές που μας κλέβουν το παρόν και το μέλλον. Καλούμε τους πολίτες να γεμίσουν τις πλατείες και να πλαισιώσουν τον αγώνα μας.
ΣΑΒΒΑΤΟ 10 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 12 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ.
ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ ΧΑΝΙΩΝ