Σάλος έχει δημιουργηθεί πανελλαδικά αναφορικά με την υπόθεση καθαρίστριας η οποία καταδικάστηκε σε 10ετή φυλάκιση επειδή πλαστογράφησε πιστοποιητικό δημοτικού για να φαίνεται ότι έχει ολοκληρώσει και τη ΣΤ’ τάξη ώστε να μπορεί να εργαστεί ως καθαρίστρια.
Η σκληρή στάση της Δικαιοσύνης εις βάρος μίας καθαρίστριας έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη στάση δικαστηρίου σε παρόμοια υπόθεση όπου δικαστική υπάλληλος στα Χανιά κατάθεσε πλαστό πτυχίο νομικής.
Εκεί, το δικαστήριο διαπίστωσε ότι η υπάλληλος “προσέφερε ποιοτική και πραγματική εργασία”, κι ως εκ τούτου δεν υπήρξε ζημιά για το δημόσιο αποφασίζοντας την παύση της δίωξης, σε αντίθεση με την καθαρίστρια όπου το Πενταμελές Εφετείο Λάρισας έκρινε ότι το Δημόσιο εξαπατήθηκε και προκλήθηκε “μεγάλη ζημιά”.
Διαφορετική ήταν η αντιμετώπιση των δικαστηρίων αναφορικά και με μία άλλη υπόθεση καθαρίστριας, αυτή τη φορά στα Χανιά.
Σε αυτή την περίπτωση, Χανιώτισσα που εργαζόταν ως καθαρίστρια στο δημόσιο τομέα χρησιμοποίησε το 2002 πλαστό απολυτήριο Λυκείου ώστε να μεταταχθεί σε διοικητική υπηρεσία. Διώχθηκε σε βαθμό πλημμελήματος για ζημιά περίπου 6.000 ευρώ στο ελληνικό Δημόσιο, όμως μερικούς μήνες μετά καταδικάστηκε από το Πλημμελειοδικείο Χανίων και σε δεύτερο βαθμό.
Η καθαρίστρια προσέφυγε στον Άρειο Πάγο όπου η υπόθεσή της δικάστηκε στις 6 Νοεμβρίου με την απόφαση να μην έχει ακόμη ανακοινωθεί. Αν δεν κερδηθεί η αναίρεση, η εργαζόμενη θα απολυθεί για πρόκληση ζημιάς στο ελληνικό δημόσιο αξίας 6.000 ευρώ.
Το ερώτημα βεβαίως που τίθεται είναι προφανές: Γίνεται τα δικαστήρια των Χανίων να έχουν στις αποφάσεις που λαμβάνουν, δύο μέτρα και δύο σταθμά; Το πλαστό πτυχίο μίας δικαστικής υπαλλήλου είναι λιγότερο πλαστό από αυτό μίας καθαρίστριας;